Το
θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους
κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το
μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα
νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι
κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους
κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με
την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την
μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις
ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.
1 σχόλιο:
Όταν κάποιος επίσκοπος εκφράσει αιρετικές θέσεις, η μη μνημόνευσή του είναι αυτονόητη. Αλλά το να μην μνημονεύουμε κάποιον επίσκοπο χωρίς να έχει εκφράσει αιρετικές θέσεις, αλλά απλά και μόνο γιατί δεν συμφωνούμε με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις διαθρησκειακές σχέσεις, αυτό μάλλον είναι ψυχοπαθολογική νεύρωση. Το να βλέπει κάποιος τον επισκοπικό σάκο ως "κόκκινο πανί" γιατί ο φέρων αυτόν δεν πολιτεύεται σύμφωνα με τις εμμονές αυτού του κάποιου, μόνο ορθόδοξο δεν μπορεί να το πει κανείς.
Δημοσίευση σχολίου