Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ του μαγείρου.

Ευφρόσυνος ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη από αγροίκους γονείς και επομένως ανατραφείς με ιδιωτικήν και απαίδευτον ανατροφήν, ύστερον εισήλθεν εις Μοναστήριον και ενδυθείς το άγιον Σχήμα έγινεν υπηρέτης των Μοναχών. Επειδή δε κατεγίνετο πάντοτε εις το ναγειρείον ως αγροίκος, κατεφρονείτο από όλους τους Μοναχούς και περιεπαίζετο· πλην υπέφερεν ο μακάριος όλας τας καταφρονήσεις με γενναιότητα καρδίας και σύνεσιν και ησυχίαν του λογισμού, χωρίς να ταράττεται δι’ όλου. Διότι, αν και ήτο ιδιώτης κατά τον λόγον, όμως δεν ήτο ιδιώτης κατά την γνώσιν, καθώς τούτο θα αποδείξη καθαρώτατα αυτό το οποίον θέλομεν τώρα αμέσως αναφέρει εν συνεχεία. Εις το Μοναστήριον εκείνο, όπου ευρίσκετο ο αοίδιμος ούτος Ευφρόσυνος, ήτο και εις Ιερεύς φίλος του Θεού, όστις παρεκάλει προθύμως να φανερώση εις αυτόν ο Θεός τα αγαθά, τα οποία μέλλουν να απολαύσουν οι αγαπώντες αυτόν.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ


Ύμνοι στα Εισόδια της Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 11 Σεπτεμβρίου 2017


Θεοδώρας οσίας, Ευφροσύνου μαγείρου, Ευανθίας.

Θεοδώρα η όντως μακαρία και τρισόλβιος και της θείας δωρεάς τε και χάριτος επώνυμος το της μοναχικής πολιτείας και οσιότητος διήνυε στάδιον κατά τους χρόνους του βασιλέως Ζήνωνος εν έτει υοδ΄ (474). Αύτη εγεννήθη και ανετράφη εις την μεγαλόπολιν Αλεξάνδρειαν· η οποία πόλις, ούσα τότε στολισμένη με διαφόρους καλλωπισμούς, περισσότερον εκαλλωπίζετο με τας αρετάς ταύτης της Οσίας και επηνείτο. Εις ταύτην την πόλιν λοιπόν οι γονείς αυτής την υπάνδρευσαν με ένα νέον ευγενή και σώφρονα εις τα ήθη, προς τον οποίον εφύλαττεν η κόρη πάσαν υποταγήν, και όσα άλλα είναι επιβεβλημένα εις τας σώφρονας γυναίκας να φυλάττουν εις τους οικείους άνδρας νομίμως και καθαρώς. Όθεν ο ανήρ αυτής, ως φρόνιμος εκ φύσεως, βλέπων την πολιτείαν και ενάρετον διαγωγήν της συζύγου, εμιμείτο όσον ηδύνατο την χρηστοήθειαν εκείνης, ούτως ώστε και οι δύο επολιτεύοντο θεαρέστως, με πάσαν κοσμιότητα χριστιανικήν.

Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας!

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΛΟΓΙΟΣ 
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ π. ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ (+21- 9 -2007) 


‘Αποτελεί αυταπόδεικτη άλήθεια γιά τόν πολιτικό χώρο , ότι κανείς δικτάτορας δέν θά μπορούσε νά σταθή χωρίς συνεργάτες. 

Τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει καί στον εκκλησιαστικό χώρο. Κανείς αιρετικός δέν θά μπορούσε νά ευδοκίμηση, αν δέν είχε αύτούς πού θά επικροτούσαν, ή τουλάχιστον θά άνέχονταν σιωπηρώς τήν αΐρεσίν του, θά κοινωνοΰσαν μαζί του καί θά τόν ακολουθούσαν.

Καί γιά νά γίνουμε πιό συγκεκριμένοι. Από θεολόγους και κληρικούς όλων των μετώπων έχει χαρακτηρισθή  ο Οίκουμενισμός ως παναίρεσις. Ενώ ξεκίνησε δειλά με το σύνθημα της αγάπης, κατέληξε σήμερα νά διακηρύσση «γυμνή τη κεφαλή» ότι η Ορθοδοξία δέν είναι η Εκκλησία, αλλά μαζι με τις λοιπές αιρέσεις, παπισμού και προτεσταντισμού, συναποτελούν την Εκκλησίαν! Και το κατόρθωσαν αυτό οι οικουμενισταί πατριάρχαι, διότι είχαν βοηθούς και συναντιλήπτορας στην ανίερη προσπάθειά τους εκατοντάδας επισκόπων και χιλιάδας ιερέων και μοναχών, πού είτε επικροτούσαν, είτε σιωπούσαν διά τήν προδοσία! 

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, η Αγία ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ η βασίλισσα εν ειρήνη τελειούται.

Πουλχερία η μακαρία βασίλισσα ήτο αδελφή του βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού, διεδέχθη δε αυτόν εις την βασιλείαν εν έτει υν΄ (450). Η Πουλχερία υπανδρεύθη τον ευσεβέστατον Μαρκιανόν, γέροντα όντα, ίνα αυτός διοική την βασιλείαν καλώς, αλλ’ όμως την παρθενίαν αυτής μέχρι τέλους άφθορον και καθαράν διεφύλαξεν· αφού λοιπόν η μακαρία αύτη έζησε με ευσεβή και θεοφιλή πολιτείαν, και έκτισε πολλούς Ναούς και Νοσοκομεία, και συνεκρότησε την εν Χαλκηδόνι Αγίαν και Οικουμενικήν Τετάρτην Σύνοδον, και απλώς ειπείν, αφού αύτη διέλαμψε με πλείστα κατορθώματα, εν ειρήνη εξεδήμησε προς τον παρ’ αυτής ποθούμενον Νυμφίον Χριστόν. 

Απόλαυσις στη Γειτονιά -- του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

- Ετελείωσε;... αλήθεια;
- Tώρα ξεψύχησε.
- Και τον εμεταλάβανε;
- Θα τον θάψουν με παπάδες;
- Έζησε ως δεκαπέντε ώρες.

Από παράθυρον εις αυλόπορταν, από εξώστην εις δώμα, από χαμόγειον εις ανώγειον, επετούσαν το πρωί οι πτερόεντες αυτοί διάλογοι μεταξύ των γειτονισσών. Και μεγάλη περιέργεια εφέρετο ελαφρά εις τον αέρα.
- Η άμοιρη η μάννα! κλαίει και δέρνεται.
- Ο πατέρας, ο έρμος, λείπει.
- Και δεν του ντελεγραφούνε νάρθη;

Ecclesiastic Psychotherapy vs. Secular Therapeutic Techniques

Fr. Constantine Strategopoulos

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΑΠΕΛΛΟΥ, ΛΟΥΚΑ και ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.

Απελλής ο Απόστολος ούτος είναι άλλος και άλλος ο Απελλής εκείνος, όστις έγινεν Επίσκοπος της εν Θράκη Ηρακλείας και εορτάζεται κατά την τριακοστήν πρώτην του Οκτωβρίου μετά Στάχυος, Αμπλίου, Ουρβανού, Ναρκίσσου και Αριστοβούλου. Τούτον δε τον Απελλήν αναφέρει ο Απόστολος Παύλος εν τη προς Ρωμαίους επιστολή λέγων· «Ασπάσασθε Απελλήν τον δόκιμον εν Χριστώ» (ιστ: 10)· ούτος λοιπόν γενόμενος της Σμύρνης φωστήρ και τω Χριστώ οσίως δουλεύσας, προς Αυτόν εξεδήμησεν. Ο δε Λουκάς ούτος είναι άλλος από τον Ευαγγελιστήν· αναφέρει δε και αυτόν ο Απ. Παύλος εν τη προς Τιμόθεον επιστολή λέγων·

Άγιος Φιλάρετος της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς.

Αὐτὸ τὸ ὁποῖο προηγουμένως ἦταν ἰδίωμα τῶν ξεπεσμένων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες, στὴν ἐνάσκησι τοῦ ἐπαισχύντου ἐπαγγέλματός τους ἐνεδύοντο προκλητικὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν αἰσθησιακὰ τοὺς ἄνδρες, ἔχει πλέον γίνει ἡ μόδα καὶ κανόνας ἀκόμη καὶ γιὰ σεμνές γυναίκες, οἱ ὁποῖες σὲ πολλὲς περιπτώσεις δὲν λαμβάνουν κἄν ὑπ᾿ ὄψιν τους τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς μόδας ποὺ τὶς ἐσκλάβωσε.῎Αν ἡ ἐλαχιστοποίησις τοῦ μάκρους τοῦ φορέματος ἤ ὁ ἰδιαίτερος τονισμὸς τῶν «γραμμῶν» τοῦ σώματος ἀντιτίθενται πρὸς τὴν σεμνότητα, ἡ ὁποία θὰ πρέπει γενικὰ νὰ στολίζη τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες, τότε ἀκόμη πιὸ ἀκατάλληλη εἶναι ἡ ἐμφάνισίς τους μὲ τέτοιου εἴδους ἐνδυμασία στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ.

Δύο θέσεις "Αρχιερέων" επί του αυτού ζητήματος εκ διαμέτρου αντίθετες. Ευτυχώς ο Μητρ. Κορίνθου γνωρίζει το πρόβλημα...


***

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β΄: «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΞΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΣΑΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ»
10/09/2017
 
Αγαπητέ Συνδρομητή,
Την 6η Σεπτεμβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, συμμετείχε για πρώτη φορά, στο 25ο Διεθνές Διαχριστιανικό Συνέδριο Ορθοδόξου Πνευματικότητος, αφιερωμένο στο θέμα: «Το δώρο της φιλοξενίας», στην Μοναστική Αδελφότητα του Bose, στην Βόρειο Ιταλία, με την παρουσία της ΑΘΠ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου, και εκπροσώπων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Μονών.
Τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο συνόδευαν οι Σεβασμ. Μητροπολίτες Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ.Σεραφείμ και Καμερούν κ.Γρηγόριος, καθώς και ο Πανοσιολ. Αρχιμ. κ.Δανιήλ Μπιάζης, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
Κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση, ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος εκφώνησε βαρυσήμαντη εισήγηση με θέμα: «Διακρίνοντας την ευλογία του ξένου», εστιάζοντας στην γενική σημασία της χριστιανικής φιλοξενίας σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιερού Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας, καθώς και από την σύγχρονη προσωπική ποιμαντική ιεραποστολική του εμπειρία στην Αφρική.
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης ανέφερε πως «ο Κύριος Ιησούς Χριστός, άρχισε την επίγεια ζωή του ως πρόσφυγας, όταν η αγία Οικογένεια καταφεύγει στην Αίγυπτο, για να σωθεί από την απειλή του Ηρώδη, και συνεχίζει την επίγεια δράση Του, ως ξένος, μη έχων που να κλίνει την κεφαλήν Του», καταλήγοντας πως κάθε μορφή συμπεριφοράς που προσβάλλει, υποβαθμίζει, αδικεί ή απειλεί τον ξένο, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού «αποτελεί ζήτημα γνησιότητος» της πίστης κάθε χριστιανού, αφού «ο “άλλος”, o “ξένος”, είναι ο ίδιος ο Χριστός» και «η φιλοξενία πρέπει να είναι ένα από τα σπουδαιότερα καθήκοντα του χριστιανού».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στις μορφές ποιμαντικής διακονίας που εξασκεί το κατ’ εξοχήν ιεραποστολικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, σε ολόκληρη την αχανή Αφρικανική ήπειρο. «Ο Αφρικανός άνθρωπος, είναι ο ξένος άνθρωπος της εποχής μας... Σήμερα η Ευρώπη φρίττει και ιλιγγυά στο κύμα των προσφύγων και στη μετανάστευση, αλλά η Εκκλησία της Αλεξανδρείας βιώνει το γεγονός αυτό καθημερινά στην αχανή αφρικανική ήπειρο, όπου πολεμικές συρράξεις, εμφύλιες συγκρούσεις και βιβλικές φυσικές καταστροφές δημιουργούν κύματα εξαθλιωμένων προσφύγων», τόνισε, γι’ αυτό «διαπιστώνουμε την ανάγκη συμμετοχής της Εκκλησίας στην αντιμετώπιση και επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων».

Αξιοσημείωτο τυγχάνει το γεγονός πως ο Αγιώτατος Πάπας Ρώμης κ.Φραγκίσκος, απέστειλε για πρώτη φορά στην ιστορία των συνεδρίων, σύντομο προσωπικό χαιρετισμό, καλωσορίζοντας και χαιρετίζοντας την παρουσία των δύο Ορθοδόξων Προκαθημένων.

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΒΑΡΥΨΑΒΑΣ ξύλω συντριβείς τελειούται.

Βαρυψαβάς  ο Άγιος Μάρτυς λαβών από ένα ερημίτην το Τίμιον Αίμα όπερ έρρευσεν από την πλευράν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εποίει δι’ αυτού πολλάς ιατρείας· δια τούτο και από τους απίστους φονεύεται με ξύλα κατά τον καιρόν της νυκτός· ο δε τίμιος θησαυρός του Δεσποτικού Αίματος έμεινε πάλιν σώος και ακέραιος φυλαττόμενος από τον μαθητήν του Αγίου. 

ΑΘΕΪΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ.

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν πολυενδιαφέρεται γιά τά πνευματικά καί μάλιστα γιά τά δογματικά θέματα, πού ἀποτελοῦν τό θεμέλιο καί τήν πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἡ σημερινή κουλτούρα καί γενικότερα ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὄχι μόνο εὐνοεῖ μιά τέτοια νοοτροπία ἀλλά καί ἐξωθεῖ σʼ αὐτήν. Ἄλλωστε τό στίγμα τοῦ «φονταμενταλισμοῦ» καί ἡ μομφή τῆς μισαλλοδοξίας συνοδεύουν ἀνεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῶν παραδεδομένων ἀξιῶν, πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς. Κάτω ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἔμμεσες πιέσεις ὁ σημερινός ὀρθόδοξος χριστιανός ἀβασάνιστα ἀποδέχεται τά δελεαστικά κηρύγματα Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοῦ τοῦ ὁδοστρωτήρα καί ἰσοπεδωτῆ τῶν δογμάτων, καί περνᾶ στά «ψιλά γράμματα» τίς δογματικές διαφορές.