Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                     
Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        
Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              
Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            
Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                           
Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

4 σχόλια:

Ιωσήφ Φιλάγρης είπε...

Μήπως γινόμαστε αγιομαχοι τελικά; Λέω εγώ τώρα... Ή μήπως ο συγγραφέας του άρθρου θεωρεί ότι κάποιοι από όσους εντάχθηκαν τα τελευταία χρόνια στις αγιολογικες δελτους της Εκκλησίας, κακώς εντάχθηκαν; Δεν φτάνει ο πόλεμος εναντίον του Οσίου Χριστόφορου του Παππουλακου, αλλά θα επεκταθεί η πολεμική και έναντι άλλων Αγίων;

Silver είπε...

Δεν γνωρίζω τι ο συγγραφέας του άρθρου θεωρεί, αλλά εγώ προβληματίζομαι από την όλη κατάσταση. Αυτός είναι ο λόγος που αρκετές φορές ανεβάζω αυτό το άρθρο.

Σκέπτομαι οι 26 Αγιορείτες της Ι.Μ. Ζωγράφου δεν μνημόνευαν τον λατινόφρονα Πατριάρχη Βέκκο, τους έκαψαν ζωντανούς οι λατινόφρονες και έχουμε την Αγιοκατάταξή τους.

Τώρα έχουμε ψυχούλες που μνημόνευαν τον λατινόφρονα και Οικουμενιστή Βαρθολομαίο τον εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και εχθρό του Υιού Της, ακολούθησε δε η Αγιοκατάταξή τους.

Με προβληματίζει η όλη κατάσταση. Εσύ την βλέπεις Ορθόδοξη;

Εν Χριστώ,
Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος

Ιωσήφ Φιλάγρης είπε...

Όποιος μνημονεύει δηλαδή τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο δεν μπορεί να αγιασει; Αγιάζουν μόνο όσοι παύουν το μνημόσυνο του; Άρα ο Όσιος Παϊσιος δεν είναι Άγιος, αφού μνημονευε τον Πατριάρχη; Αν ναι, τότε πως συμμεριζεστε την άποψη ενός Επισκοπου που συλλειτουργει με τον Πατριάρχη; Δεν είναι ολο αυτό αντιφατικο;

Silver είπε...

Όποιος μνημονεύει δηλαδή τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο δεν μπορεί να αγιασει;
Αν καταλαβαίνω σωστά την διδασκαλία της Ορθοδοξίας, υπάρχουν δύο ειδών κατηγορίες. Η μία είναι αυτή που ο Κύριος τοποθετεί ένα πιστό στην Βασιλεία του «αθορύβως» και ο άλλος όταν τον πιστό τον προβάλει με αγιοκατάταξη προς μίμηση του βίου του. Τιμή Αγίου μίμηση Αγίου. Όπως γνωρίζω ο πιστός δεν σώζεται μόνο με τον ενάρετο βίο του αλλά χρειάζεται και η σωστή Πίστη, και αντιθέτως, ορθή Πίστη με ενάρετη ζωή. Τώρα όταν εκκλησιάζομαι στο Ναό, ο ιερέας προκειμένου να τελέσει την αναίμακτο θυσία, ομολογεί ενώπιον του λαού την ταυτότητα πίστεώς του με αυτή του Επισκόπου του. Στην δική μου περίπτωση εδώ στο Μόντρεαλ ο ιερέας εκφωνεί: υπέρ του πατρός και ποιμενάρχου Σωτηρίου (πρόκειται, αν δεν γνωρίζεις, για τον οικουμενιστή Μητροπολίτη Καναδά). Αν εγώ, ο πιστός, συμμετάσχω στην Λειτουργία αυτή, για την Ορθόδοξη διδασκαλία, σημαίνει ότι έχω την αυτή Πίστη με τον ιερέα ο οποίος φανερά έχει ομολογήσει την αυτή πίστη με τον οικουμενιστή Μητρ. Σωτήριο. Γνωρίζεις ασφαλώς τι σημαίνει Οικουμενισμός, για να μη γράφω πολλά. Τώρα, αν εγώ συνειδητά λαμβάνω μέρος και εκκλησιάζομαι με τους εχθρούς της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της, γνωρίζοντας τα μαρτύρια που υπέστησαν εκατομμύρια μάρτυρες για την ορθή Πίστη, και μετά θάνατον ο Κύριος με προβάλει ως Άγιόν Του με αγιοκατάταξη, μου είναι δύσκολο να το φανταστώ. Επαναλαμβάνω, αν για λόγους που ο Κύριος γνωρίζει, μου δώσει μια θέση στον Παράδεισο, το δέχομαι. Αλλά έχοντας τοποθετήσει , με την κοινωνία μου, την θέση μου μαζί με τους αντίχριστους οικουμενιστές, μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ο Κύριος θα με προβάλει στο Ποίμνιό του προς μίμηση. Κάνω λάθος; Αυτά μελετώ καθημερινά από την Αγία Γραφή, την Διδασκαλία των Πατέρων και τους Βίους των Αγίων μας. Το επιχείρημα ότι ναι μεν κοινωνώ με τους οικουμενιστές αλλά δεν έχω την ιδία Πίστη με αυτούς, διάβασε τα μαρτυρολόγια για να μη γράφω εγώ τα γνωστά της Πίστης μας.

(Εις τα ζητήματα της Πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις
....Μετά δύο ημέρας, γενομένης νέας συνελεύσεως παρά τω Πατριάρχη, ήρχισαν να παρακινούν και να παρακαλούν τον Άγιον Μάρκον να κάμη κάποιαν συγκατάβασιν. Εκείνος όμως απήντα ότι εις τα ζητήματα της Πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις, υπέμνησε δε εις αυτούς εκείνο όπερ είπεν ο έπαρχος εις τον Άγιον Θεόδωρον τον Γραπτόν· «Μίαν μόνην φοράν συγκοινωνήσατε με ημάς (τους Εικονομάχους) και κατόπιν πορεύεσθε όπου θέλετε». Ο δε Άγιος Θεόδωρος απεκρίθη· «Ω έπαρχε, τούτο είναι το ίδιον, ως να έλεγέ τις εις άλλον: άφησε να κόψω την κεφαλήν σου μίαν μόνον φοράν, και κατόπιν ύπαγε όπου αγαπάς». Τούτο ζητείτε και σεις από εμέ, προσέθεσεν ο Άγιος Μάρκος, αλλά τούτο είναι αδύνατον. (Είναι από την ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας).


Εν Χριστώ,
Κωνσταντίνος