ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΝ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στην  ἐποχή μας περισσεύει ἡ ὑποκρισία καί ὁ καιροσκοπισμός. Οἱ ἄνθρωποι στοχεύουν στό ἴδιον ὄφελος, ἄλλοτε ὑπομονετικά καί ἄλλοτε ἐπιθετικά καί ἀσυγκράτητα. Τό φαινόμενο παρατηρεῖται καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μέ πρωταγωνιστές φιλόδοξους ἄγαμους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι κοιμοῦνται καί ξυπνοῦν ἔχοντας πάντα στό νοῦ καί τήν καρδία τους τήν ἐπιθυμία νά γίνουν ἐπίσκοποι. Νομίζουν ὅτι μόνο τότε θά ὁλοκληρωθοῦν οἱ ἴδιοι ὡς ἄτομα καί μόνο τότε θά διορθωθοῦν τά κακῶς κείμενα τῆς Ἐκκλησίας! Ἄν προσέξει κανείς τίς διάφορες ἐκδηλώσεις τους καί πρωτοβουλίες, θά διαπιστώσει ὅτι κάτι δέν πάει καλά στούς κληρικούς αὐτούς. Καί δυστυχῶς ἐμφανίζονται ὡς ἐνάρετοι Γέροντες με ἔκτακτα χαρίσματα, θαυματουργίες, ἐκ Θεοῦ ἀποκαλύψεις καί λοιπά. Νομίζουν, οἱ δυστυχεῖς, ὅτι ἡ παραμονή τους σέ κάποιο μοναστήρι τούς ἐξασφάλισε πρόσθετη ἁγιότητα καί συμπεραίνουν μόνοι τους ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά τούς ἀξιοποιήσει, παρόλο πού οἱ ἴδιοι δέν τό ἐπιθυμοῦν!
Πρόσφατα διάβασα σ᾽ ἕνα μοναχικό περιοδικό ὅτι ἕνας ἡγούμενος εἶχε δεῖ στό ὄνειρό του τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνέθεσε νά μεταφέρει στόν τότε Μητροπολίτη Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερώνυμο, ὅτι πρόκειται νά γίνει Ἀρχιεπίσκοπος μετά τήν κοίμηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ἐνθουσιώδης ὁ ἡγούμενος μετέφερε τό σωτήριο μήνυμα στόν Μητροπολίτη, για νά ἀποσπάσει προφανῶς τή συμπάθειά του καί νά τήν ἀξιοποιήσει καταλλήλως στό μέλλον. Τό ὄνειρο καί τά ὅσα συνέβησαν μετά ἀπ᾽ αὐτό, ἀποκαλύπτουν ὅτι εἶναι φοβερό νά καταδυναστεύεται κάποιος κληρικός ἀπό τό δαίμονα τῆς φιλοδοξίας. Κινεῖται ἐντελῶς κοσμικά, πέρα ἀπό τό ταπεινό φρόνημα καί τήν πνευματικότητα. Βέβαια, οἱ περισσότεροι Μητροπολίτες γνωρίζουν πρόσωπα καί πράγματα καί δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τά ἀφελή ὄνειρα πού βλέπουν μερικοί ἡγούμενοι, οὔτε ἀπό τίς ἔγχρωμες φωτογραφίες πού δημοσιεύουν στά διάφορα ἔντυπά τους. Ὡστόσο, ὑπάρχουν καί μερικοί Μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καλή πληροφόρηση καί μπορεῖ νά ἐντυπωσιαστοῦν καί νά συμπράξουν στήν προβολή καί ἀνάδειξη αὐτῶν τῶν κληρικῶν. Εἶναι σπουδαῖο πράγμα νά ἐργάζεται ὁ κληρικός ταπεινά, ἀθόρυβα, ἀφιλόδοξα καί προπαντός μέ διάκριση. Νά περιορίζει τά ὄνειρά του μέ τήν καταπολέμηση τῶν παθῶν του καί νά μή τά χρησιμοποιεῖ γιά νά κάνει θόρυβο γύρω ἀπό τό ὄνομά του. Ἀλίμονο, ἄν ἀσχολούμαστε μέ τά ὄνειρα καί προσπαθοῦμε νά τά ἐμφανίσουμε ὡς θεῖες ἀποκαλύψεις. Θά μετατραποῦμε σέ τυφλά ὄργανα τοῦ πολυμήχανου διαβόλου. Αὐτό ἐπισημαίνει ἡ ἀσκητική ἐμπειρία τῆς ᾽Εκκλησίας μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: