Τότε και Τώρα...

O Άγιος Ειρηναίος γράφει ότι: «Ἰωάννης ὁ τοῦ Κυρίου μαθητὴς ἐν τῇ Ἐφέσῳ πορευθεὶς λούσασθαι καὶ ἰδὼν ἔσω Κήρινθον ἐξήλατο τοῦ βαλανείου μὴ λουσάμενος, ἀλλ' ἐπειπών · “Φύγωμεν, μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ.” Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Πολύκαρπος Μαρκίωνί ποτε εἰς ὄψιν αὐτῷ ἐλθόντι καὶ φήσαντι· «Ἐπιγίνωσκε ἡμᾶς», ἀπεκρίθη · «Ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ.» Τοσαύτην οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτῶν ἔσχον εὐλάβειαν πρὸς τὸ μηδὲ μέχρι λόγου κοινωνεῖν τινι τῶν παραχαρασσόντων τὴν ἀλήθειαν , ὡς καὶ Παῦλος ἔφησεν · «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼςὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος».

Η δύναμη τῆς πίστης καί ἡ ἀδυναμία τῆς ἀπιστίας -- του Φώτη Κόντογλου

Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν στήν καρδιά τούς μεγάλο φόβο μήπως ἀπομείνουν ἀπροστάτευτοι καί φτωχοί στή ζωή τους, καί γιά τοῦτο, ὁ νοῦς κι’ ὁ λογισμός τους εἶναι στό νά μαζέψουν χρήματα, ἤ ν’ ἀποχτήσουν κτήματα κι’ ἄλλα πλούτη, γιά νά τάχουνε στήν ἀνάγκη τους.

Καί καλά γιά ἐκείνους πού δέν πιστεύουν στόν Θεό, καί κρεμοῦνε τήν ἐλπίδα τους στά χρήματα καί στ’ ἄλλα πλούτη. Ἀλλά τί νά πεῖ κανένας γιά ἐκείνους πού λέγονται χριστιανοί, πού πᾶνε στήν ἐκκλησία καί παρακαλοῦνε τόν Θεό νά τούς βοηθήσει στή ζωή, καί πού λένε πώς ἔχουνε τήν ἐλπίδα τους στό Χριστό, στήν Παναγία καί στούς Ἁγίους, κι’ ἀπό τήν ἄλλη μεριά εἶναι φιλάργυροι, δέν δίνουνε τίποτα στ’ ἀδέρφια τους, τούς φτωχούς, κι’ ὁλοένα μαζεύουνε χρήματα καί πλούτη; Στή ζωή μου εἶδα πώς οἱ τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί εἶναι οἱ περισσότεροι, κι’ ἀπορεῖ κανένας πώς μποροῦνε νά συμβιβάσουν μία ζωή συμφεροντολογική, μέ τά λόγια του Χριστοῦ, πού λέει καί ξαναλέει: «Μή φροντίζετε γιά τό τί θά φᾶτε καί γιά τό τί θά πιεῖτε καί γιά τό τί θά ντυθεῖτε. Κοιτάξετε τά πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, καί ὅμως ὁ Πατέρας τους ὁ οὐράνιος τά θρέφει. Κοιτάξετε μέ πόση μεγαλοπρέπεια εἶναι ντυμένα τά ἀγριολούλουδα, πού κι’ ὁ ἴδιος ὁ Σολομώντας δέν στολίσθηκε σάν αὐτά τά τιποτένια λουλούδια... Λοιπόν, ἄν γιά τό χορτάρι τοῦ χωραφιοῦ, ποῦ σήμερα λουλουδίζει κι’ αὔριο τό καίουνε στόν φοῦρνο, φροντίζει ὁ Πατέρας σας ποῦ εἶναι στόν οὐρανό, πόσο περισσότερο θά φροντίσει γιά σᾶς, ὀλιγόπιστοι;».

Psalm 134 (135) -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2016

Τροφίμου Σαββατίου μαρτύρων.

Μαρτύρησαν ἐπὶ βασιλέως Πρόβου καὶ διοικητοῦ Ἀντιοχείας Ἠλιοδώρου (278 μ.Χ.).
Ὅταν λοιπὸν ὁ Τρόφιμος μὲ τὸν Σαββάτιο βρέθηκαν στὴν Ἀντιόχεια καὶ εἶδαν τὰ πολυποίκιλα ἁμαρτωλὰ ὄργια ποὺ γίνονταν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀπόλλωνα, δὲ συγκρατήθηκαν καὶ ἀποδοκίμασαν δημόσια τὴν ἁμαρτωλὴ αὐτὴ παραφροσύνη.
Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν στὸ δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πὼς εἶναι χριστιανοί. Τότε ὁ ἡγεμόνας Ἠλιόδωρος διέταξε καὶ τοὺς μαστίγωσαν ἀνελέητα. Τόσο, ποὺ οἱ σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Ἐκεῖ ὁ Σαββάτιος ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή. Ὁ δὲ Τρόφιμος ὁδηγήθηκε σὲ ἄλλο σκληρότερο ἡγεμόνα, τὸν Διονύσιο Περώννιο. Αὐτός, ἀφοῦ τὸν ἔγδαρε μὲ σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τὸν ἔριξε στὴν φυλακή. Ἐκεῖ τὸν ἐπισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ὁ Δορυμέδων, ποὺ εἶδε τὸ μαρτύριό του καὶ στερεώθηκε στὴν πίστη τοῦ Χρίστου. Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ ἡγεμόνας, βασάνισε σκληρὰ τὸν Δορυμέδοντα. Ἔπειτα, ἔριξε καὶ τοὺς δυὸ τροφὴ στὰ θηρία, μέσα στὸ ἀμφιθέατρο. Ἀλλὰ ἡ πεινασμένη ἀρκούδα καὶ ἡ αἱμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στὰ πόδια τους σὰν ἥμερα ἀρνιά. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ ἀγριεμένο λιοντάρι ποὺ ἐλευθέρωσαν ἀργότερα.
Γιὰ νὰ πληρωθεῖ ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «οἱ διὰ πίστεως... ἔφραξαν στόματα λεόντων». Αὐτοί, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ εἶχαν μεγάλη καὶ συνειδητὴ πίστη, βούλωσαν καὶ ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν. Ὅταν λοιπὸν εἶδαν ὅτι δὲν τοὺς ἄγγιξαν τὰ θηρία, ἀμέσως οἱ δήμιοι τοὺς ἀποκεφάλισαν.

Μέγας Αθανάσιος: "Πολλάκις γαρ ουχ η πολιτεία του θαυματουργούντους εστίν η την ίασιν εργαζομένη, αλλ' η προς Aυτόν πίστις του προσερχομένου ανθρώπου"

Ο Μέγας Αθανάσιος απαντά στην ερώτηση "Πως και τινές αιρετικοί ποιούσι πολλάκις σημεία": "Τούτο ημάς ουκ οφείλει ξενίζειν. Ηκούσαμεν γαρ του Κυρίου λέγοντος, ότι πολλοί εν εκείνη τη ημέρα ερούσι: "Κύριε, ουκ εν τω σω ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, και δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν;" και ερεί αυτοίς: "Αμήν λέγω υμίν, ουδέποτε έγνων υμάς, αποχωρήται απ' εμού εργάται της ανομίας". Και πρόσεξε πως, συνεχίζει ο άγιος Πατήρ: "Πολλάκις γαρ ουχ η πολιτεία του θαυματουργούντους εστίν η την ίασιν εργαζομένη, αλλ' η προς Aυτόν πίστις του προσερχομένου ανθρώπου".

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Οι εχθροί Εμού τε και του Υιού μου !!!


Του Αγίου Μακαρίου:

«Όσοι αξιώθηκαν “να γίνουν παιδιά του Θεού” ( Ιω. 1:12 ) και να γεννηθούν από τον ουρανό, δηλαδή από το Άγιο Πνεύμα, έχουν τον Χριστό μέσα τους, που τους φωτίζει και τους αναπαύει. Αυτοί οδηγούνται με πολλούς και διάφορους τρόπους από το Πνεύμα. Δέχονται μυστικά μέσα στην καρδιά τους τη θεία χάρη, που τους δίνει πνευματική ανάπαυση. Μερικές φορές αισθάνονται σαν να βρίσκονται σε βασιλικό δείπνο, όπου χαίρονται και ευφραίνονται με τρόπο ανέκφραστο. Άλλοτε νιώθουν σαν την νεόνυμφη γυναίκα, που η παρουσία του συζύγου της, τής χαρίζει ασφάλεια και ανάπαυση. Άλλοτε, μολονότι ενωμένοι με το σώμα τους, νιώθουν σαν ασώματοι άγγελοι. Άλλοτε είναι σαν μεθυσμένοι από πιοτό, ενώ στην πραγματικότητα ευφραίνονται και μεθούν από το Πνεύμα με μια θεϊκή μέθη πνευματικών μυστηρίων. Άλλοτε καίγονται τόσο από τη μεγάλη αγαλλίαση που τους δίνει το Πνεύμα, ώστε, αν ήταν δυνατό, θα έβαζαν όλους τους ανθρώπους μέσα στην καρδιά τους, χωρίς να ξεχωρίζουν τους καλούς από τους κακούς. Άλλοτε ταπεινώνονται τόσο πολύ, με την ταπεινοφροσύνη που τους χαρίζει το Πνεύμα, ώστε να θεωρούν τον εαυτό τους τελευταίο και κατώτερο απ’ όλους τους ανθρώπους. Άλλοτε αναπαύονται σε πολύ μεγάλη ησυχία, γαλήνη και ειρήνη, μέσα σε μιαν ανέκφραστη πνευματική ευφορία. Άλλοτε αποκτούν τόσο μεγάλη σοφία, γνώση και σύνεση από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που είναι αδύνατο να τις εκφράσει γλώσσα ανθρώπινη. Άλλοτε, πάλι, γίνονται σαν απλοί άνθρωποι».

Χριστιανική παράκληση για κοινοποίηση του παρόντος κειμένου από την αδελφή μας Ζωή Σπαθή

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΕΙΓΟΝ!!!!
Εκστρατεία προσευχής για τον έφηβο Σωκράτη...("αμφ.": Μην τον "προσπεράσεις"...)

Σωκράτης...
14,5 χρονών,...
το 5ο παιδί μιας 9 μελούς οικογένειας...
Εδώ και 10 μέρες μπήκαν στον
(όχι αδύνατο,αλλά...) εξαιρετικά δύσκολο αγώνα του καρκίνου...
Η διάγνωση δείχνει το σπάνιο πρόβλημα στον εγκέφαλο.
Βρέθηκε αυτές τις μέρες ο μοναδικός στην Ελλάδα γιατρός, που αναλαμβάνει το Σωκράτη (στο "Υγεία"...)
Δε μιλάμε (ακόμα...) για τα τεράστια έξοδα μιας τέτοιας επέμβασης
(με πολλές μέρες στην εντατική σε ιδιωτικό θεραπευτήριο - 2000 ευρώ τη μέρα...)
Μιλάμε όμως για μια εξαιρετικά λεπτή
& επικίνδυνη επέμβαση (έχει προγραμματιστεί πιθανότατα για τις 26 Σεπτεμβρίου...),
που το μόνο,που προς το παρόν "απαιτεί" από εμάς είναι θερμή, θερμότατη προσευχή για τον Σωκράτη & την οικογένειά του,για τον "Σταυρό", που πρέπει να διαχειριστούν...
Μπορούμε,όσοι διαβάζουμε αυτές τις γραμμές,
να του αρνηθούμε την προσευχή μας;
Από λίγες,αλλά με πόνο ευχές από τον καθένα μας...
Μέχρι να έχουμε καλά νέα...
(κοινοποίησέ το όπου νομίζεις!Χρειαζόμαστε κάθε ευχή...)
Τι λες;

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΧΑΜΕΝΕΣ!

Εχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε την επανεμφάνιση και εφαρμογή ενόςνέου Σχεδίου Ανάν

«Αξιολάτρευτά μου παιδιά, πολυαγαπημένη μου γυναίκα, χαίρετε. Αυτήν την στιγμήν που σας γράφω είναι Τρίτη, 10 η ώρα το βράδυ. Ακριβώς πριν τρία λεπτά μάς ειδοποίησαν ότι χαράματα της Παρασκευής 21/9/1956 θα εκτελεσθούμε.... Λατρευτά μου παιδιά, σας αφήνω για πάντα, στην τόσο νεαρή μου ηλικία. Στα 22 μου χρόνια πεθαίνω για χάρη μιας μεγάλης ιδέας. Σας εύχομαι, αγαπημένα μου παιδιά, να γίνετε καλοί χριστιανοί και καλοί Ελληνες. Ακολουθήστε πάντα τον δρόμο της αρετής»!

Αυτά έγραφε στην οικογένειά του ο Ανδρέας Παναγίδης λίγες ημέρες πριν απαγχονισθεί από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται ακριβώς 60 χρόνια από τον απαγχονισμό του Παναγίδη, του Μιχαήλ Κουτσόφτα και του Στυλιανού Μαυρομάτη, αγωνιστών της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών). Ο Παναγίδης, πατέρας τριών παιδιών παρά το νεαρόν της ηλικίας του, και ο Κουτσόφτας γεννήθηκαν στο Παλαιομέτοχο, κοντά στη Λευκωσία. Ο Μαυρομάτης γεννήθηκε στη Λάρνακα Λαπήθου της επαρχίας Κυρηνείας. Σήμερα, το Λύκειο Παλαιομετόχου έχει το όνομα των ηρώων Κουτσόφτα και Παναγίδη. Οι εθνομάρτυρες γαλουχήθηκαν στα κατηχητικά με ελληνορθόδοξη παιδεία. Εδωσαν τη ζωή τους για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Σήμερα Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016 και ώρα 6.00 μ.μ. όλοι στη Λάρισα να παρακολουθήσουμε την ομιλία του αγωνιστή Γέροντα Σάββα Λαυρεώτου !