Χρέος και τιμή --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Μήνυμα σεμνό και δυναμικό, επίκαιρο και οδηγητικό για την εποχή μας αναδύεται από τη φωτεινή μορφή μιας γυναίκας, της αγίας διακόνισσας Φοίβης, την οποία τιμά η Εκκλησία μας στις 3 Σεπτεμβρίου. Στον μυθικό θεό του φωτός, τον Απόλλωνα Φοίβο, παραπέμπει το όνομά της. Η ένταξή της όμως στην Εκκλησία του Χριστού και η αγία ζωή της συνέδεσαν τη Φοίβη με τον ζωντανό Θεό, τον άδυτο Ήλιο της Δικαιοσύνης. Την κατέστησαν στιλπνό κάτοπτρο του δικού του ανεσπέρου φωτός.     Πλούσιο στη λιτότητά του το βιογραφικό της σημείωμα το διασώζει εγκωμιαστικά ο ίδιος ο δάσκαλός της, ο απόστολος Παύλος, μέσα σε δύο μόλις στίχους της προς Ρωμαίους Επιστολής (16,1- 2). «Αδελφή ημών», δηλαδή του εαυτού του και όλων των χριστιανών, την ονομάζει ο απόστολος. Την μνημονεύει με το ειδικό αξίωμα που της είχε εμπιστευθεί η Εκκλησία, ως «διάκονον της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς». Η πληροφορία ότι προστάτευσε και βοήθησε πολλούς – και αυτόν τον Παύλο! – φανερώνει  πόσο άριστα αξιοποίησε το αξίωμά της η σεμνή διακόνισσα αναπτύσσοντας ένα πλούσιο κοινωνικό και πνευματικό έργο. Αδιαμφισβήτητη καταξίωση του προσώπου και της διακονίας της Φοίβης συνιστά το γεγονός ότι ο απόστολος τής ανέθεσε να μεταφέρει την προς Ρωμαίους Επιστολή από την Κόρινθο στη Ρώμη.  

Τη Ζ΄ (7η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΩΖΟΝΤΟΣ.

Σώζων ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την Λυκαονίαν (ήτις είναι μέρος της Καππαδοκίας, ήτοι της Καραμανίας και νεύει προς Νότον κατά την Κιλικίαν), ακμάσας εν έτει σπη΄ (288), ωνομάζετο δε πρότερον Ταράσιος, αλλ’ αφού πιστεύσας εις τον Χριστόν έλαβε το θείον Βάπτισμα, ομού με τον προτερινόν του ασεβή βίον απέρριψε και το πρώτον του όνομα και μετωνομάσθη Σώζων. Έζη δε εις την περιφέρειαν εκείνην μετερχόμενος το έργον ποιμένος προβάτων. Αλλ’ όμως εγένετο συνάμα έκτοτε και ποιμήν ανθρώπων· διότι εις όσους τόπους μετέβαινε με το ποίμνιόν του ίνα βασκήση αυτό, εις όλους τους ανθρώπους, τους οποίους συναντούσεν, ωμίλει τον λόγον της ευσεβείας κηρύττων τα σωτήρια του Ευαγγελίου διδάγματα, και πολλούς από εκείνους κατώρθωνε δια της διδασκαλίας του να οδηγή εις την μάνδραν του Χριστού. Ήτο δε ο λαμπρός αυτός αριστεύς της θείας πίστεως ιλαρός μεν και γλυκύτατος κατά τον χαρακτήρα και πράος, έχων το θέλημά του εστηριγμένον εις τον νόμον του Κυρίου, και επάνω εις αυτόν εμελετούσεν ημέραν και νύκτα και με αυτήν την πολιτείαν και ζωήν του αληθώς ηξιώθη να απολαύση ο τρισμακάριος τον μακαρισμόν του Προφητάνακτος Δαβίδ.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 7 Σεπτεμβρίου 2016

Προεόρτια γεννήσεως Θεοτόκου, Σώζωντος μάρτυρος, Ευψυχίου μάρτυρος, Λουκά οσίου, Ονησιφόρου αποστόλου, Αθανασίου νεομάρτυρος (1774).

Παραμονὴ τῆς μεγάλης Ἑορτῆς.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαβίδ, ἡ Θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ἡμῖν· διὸ καὶ χαίρει ἡ σύμπασα καὶ καινουργεῖται· συγχαίρει τε ὁμού, ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ. Αἰνέσατε αὐτὴν, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν· Ἰωακεὶμ εὐφραίνεται, καὶ Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα· Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.


Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ Παρθένος σήμερον, καὶ Θεοτόκος Μαρία, ἡ παστὰς ἡ ἄλυτος, τοῦ οὐρανίου Νυμφίου, τίκτεται, ἀπὸ τῆς στείρας θεοβουλήτως, ὄχημα, τοῦ Θεοῦ Λόγου εὐτρεπισθῆναι· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ προωρίσθη, ἡ θεία πύλη, καὶ Μήτηρ τῆς ὄντως ζωῆς.



Μεγαλυνάριον.
Ἐκ λαγόνων ἤδη στειρωτικῶν, τὴν καρποφορίαν, γεωργοῦσα τῶν ἀγαθῶν, ἡ Ἁγνὴ Παρθένος, προέρχεται τῷ κόσμῳ· λαοὶ μετ’ εὐφροσύνης, προεορτάσατε.

Απάντησις του Ιερομονάχου Ευθ. Τρικαμηνά προς τον κ. Ν. Μάννη και το ιστολόγιον «Κρυφό Σχολειό»





Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, κ. Νικόλαε Μάννη καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ τοῦ ἱστολογίου «Κρυφό Σχολειό».

    Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

    Εἶναι γεγονὸς ὅτι δὲν εἶχα καμμία πρόθεσι ἢ διάθεσι νὰ ἐπικοινωνήσω καὶ μάλιστα μὲ ἀντιπαράθεσι, μαζί σας, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι, οἱ προηγούμενες ἐπικοινωνίες μας, δὲν εἶχαν κανένα οὐσιῶδες ἀποτέλεσμα. Μάλιστα μοῦ ἔδωσαν τὴν ἐντύπωσι, χωρὶς νὰ σᾶς γνωρίζω προσωπικά, ὅτι ἔχετε ὅλα τὰ γνωρίσματα τῶν Γ.Ο.Χ., βασικὰ τῶν ὁποίων εἶναι ἡ ἐμμονὴ στὴν δογματοποίησι τοῦ ἡμερολογίου καὶ ἡ δικαιολογία ὅλων τῶν πλανῶν καὶ διαστροφῶν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὶς Συνόδους ποὺ ἐδημιούργησαν, τὶς χειροτονίες Ἐπισκόπων, τὴν Ἐπισκοποκεντρικὴ Ἐκκλησία, τὴν λῆξι καὶ τὸ τέλος τῆς ἀποτειχίσεως καὶ τῆς διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως τοῦ Ἐπισκόπου, τὴν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ τῆς μὴ ὑπάρξεως αἱρέσεως, χωρὶς αὐτὴ νὰ καταδικασθῆ Συνοδικῶς κ.λπ.
   Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι ἀπὸ ὅλη τὴν ἐπικοινωνία καὶ ἀντιπαράθεσί μου μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἑδραιώνεται καὶ κατασταλάζει ἡ γνώμη μου ὅτι, ὄχι μόνο κάτι δὲν πάει καλὰ στοὺς Γ.Ο.Χ., ἀλλὰ καὶ ὅτι αὐτὸ μὲ κάθε τρόπο τὸ καλύπτουν καὶ τὸ δικαιολογοῦν σὲ σημεῖο, ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τους νὰ μὴν εἶναι ὁ αἱρετικός, Οἰκουμενιστὴς κ.λπ., ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ θὰ τοὺς θίξη ἢ θὰ τοὺς ὑποδείξη τὰ λάθη τους.

Τη αυτή ημέρα 6η Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΔΟΞΙΟΥ, ΡΩΜΥΛΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ και ΜΑΚΑΡΙΟΥ.

Ρωμύλος ο Άγιος Μάρτυς εμαρτύρησε κτά τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως Τραϊανού, του βασιλεύσαντος εν Ρώμη από του έτους 98 έως του έτους 118μ.Χ. ότε μέγας εγένετο διωγμός κατά των Χριστιανών υπό των ειδωλολατρών. Κατά την εποχήν εκείνην απεστέλλοντο πανταχού κατά των Χριστιανών γράμματα βασιλικά προστάσσοντα αυτούς ή να θυσιάζουν εις τους θεούς ή να αποθνήσκουν εις διαφόρους βασάνους. Απέστειλε δε τότε ο Τραϊανός εις το μέρος της Ανατολής ένδεκα χιλιάδας στρατού δια πολεμικήν υπηρεσίαν, ήλπιζε δε αναμφιβόλως ότι ούτοι όχι μόνον τας δια τον πόλεμον εντολάς αλλά προ πάντων τας κατά των Χριστιανών διαταγάς θα εκτελέσωσιν. Αλλ’ οι μακάριοι εκείνοι, Χριστιανοί όντες και τα χριστιανικά έργα προ πάντων επιμελούμενοι, ουδένα των Χριστιανών εδίωξαν ή εκάκωσαν, παριδόντες εις τούτο την βασιλικήν προσταγήν. Μάχην δε συνάψαντες κατά των εχθρών, ήραν νίκην μεγάλην και λαμπράν. Τούτο ακούσας ο βασιλεύς Τραϊανός, αντί να ευεργετήση αυτούς δια την νίκην, αυτός ουδέν περί της νίκης ελάλησεν, αλλ’ επειδή παρέβλεψαν τας βασιλικάς διαταγάς και ουδένα των Χριστιανών εκάκωσαν, δια τούτο εξώρισεν αυτούς πάντας εις Μελιτινήν, πόλιν της Αρμενίας, και εις άλλα πλησίον αυτής μέρη.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ήδη από την επομένην ημέραν της λήξεως της Συνόδου της Κρήτης εδόθησαν τα τελικά κείμενα εις την δημοσιότητα. Το γεγονός αυτό έχει παραπλανήσει κάποιους εις το να ασχολούνται με τα ίδια τα κείμενα. Ιδιαιτέρως εις το κείμενον των διαχριστιανικών σχέσεων εδόθη τόσον πριν την Σύνοδον όσον και μετά από αυτήν μεγάλη έμφασις. Η αποκλειστική αυτή ενασχόλησις καταντά ματαία διότι: η επομένη παρομοία Σύνοδος, η οποία ήδη ετοιμάζεται και η οποία δεν θα περιλαμβάνη κείμενον δια τους αιρετικούς και σχισματικούς, δεν αποτελεί προώθησιν του οικουμενισμού; Δεν εισάγει την αντικανονικότητα εις την Εκκλησίαν;

Τη στ΄ (6η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Κολασσαίς της Φρυγίας γενομένου θαύματος παρά του Αρχιστρατήγου ΜΙΧΑΗΛ.

Μιχαήλ ο μέγας Αρχιστράτηγος του Θεού και πάλαι μεν, προ της ενσάρκου οικονομίας, είχεν ευσπλαγχνίαν και κηδεμονίαν προς το ανθρώπινον γένος και πολλάς ευεργεσίας έδειξεν εις αυτό, αλλά και μετά την επί γης ένσαρκον παρουσίαν του Θεού Λόγου πολύ μεγαλυτέραν ευσπλγχνίαν και αγάπην έδειξεν εις ημάς τους Χριστιανούς, τους καυχωμένους εις το όνομα του Χριστού. Όθεν από τότε και περισσοτέρας ευεργεσίας έκαμεν εις ημάς, μία των οποίων είναι και η εν Κολασσαίς της Φρυγίας γενομένη, της οποίας την ανάμνησιν εορτάζομεν σήμερον. Ακούσατε όμως απ’  αρχής την υπόθεσιν προς όφελος μεν ιδικόν σας, προς τιμήν δε και έπαινον του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Και δια τους άλλους Αγίους της Εκκλησίας μας να διηγήται τις, ευλογημένοι Χριστιανοί, και τα έργα των τα θεάριστα να αναφέρη εις ενθύμησιν, όχι μόνον είναι καλόν προς τον Θεόν, αλλά και προς ημάς τους Χριστιανούς είναι πολύ ωφέλιμον, επειδή η ενθύμησις των Αγίων είναι σημείον της αγάπης, την οποίαν έχομεν εις αυτούς, η δε αγάπη αυτή, την οποίαν έχομεν εις τους Αγίους, προς αυτόν τον Χριστόν τον αληθή Θεόν διαβαίνει, τον οποίον αυτοί οι Άγιοι εσπούδασαν να ευχαριστήσουν με τα έργα των, από τον Οποίον και αυτοί πάλιν αντεδοξάσθησαν. Καλόν όθεν είναι, και ωφέλιμον, να διηγήται τις και δια τους άλλους Αγίους· αλλά το να διηγήται περί των Αγίων Αγγέλων, να αναφέρη και τα θαύματά των, είναι πλέον ωφελιμώτερον δι’ έκαστον Χριστιανόν, διότι όσον αυτοί έχουν περισσοτέραν παρρησίαν προς τον Θεόν και εγγύτατα, ως άϋλοι και ασώματοι όπου είναι, τόσον και ημείς περισσοτέραν ωφέλειαν ψυχικήν απολαμβάνομεν από τας διηγήσεις τών θαυμάτων των.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΜΥΘΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ -- π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Μέ τόν τίτλο «Ἡ Ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας στά μυθεύματα τοῦ Ἀντικληρικαλιστικοῦ Λαϊκισμοῦ» κυκλοφορήθηκε προσφάτως ἕνα βιβλίο–ντοκουμέντο τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου Β΄ ἀπό τῆς Ἐκδόσεις «ΚΡΗΝΗ», σελίδες 86, Ἀθήνα 2016.
Πρόκειται γιά βιβλίο πού κονιορτοποιεῖ ὅλες τίς ψευδεῖς καί σαθρές αἰτιάσεις καί συκοφαντίες κατά τῆς Ἐκκλησίας, πού προέρχονται ἀπό τό ἀθεϊστικό περιβάλλον τῆς πολιτικῆς, τῆς ψευδοεπιστή­μης καί ἀπό ὅλους τούς φορεῖς πού ἐκμεταλλεύονται τόν λαό μας.