«Δος αίμα και λάβε πνεύμα» - του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Θεολογικής Παν. Αθηνών

 Οι υπηρεσίες της σύγχρονης ψυχολογίας στην βελτίωση των όρων της ζωής του ανθρώπου είναι ασφαλώς όχι απλώς αξιόλογες αλλά και επαινετές. Η ευρεία διάδοση των ψυχολογικών γνώσεων συνετέλεσε και συντελεί στην κατανόηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο σε όλες τις εκδηλώσεις του και τις μορφές ή τους τομείς της ζωής του. Η συνεχώς σωρευμένη ψυχολογική εμπειρία, από τη μεθοδική έρευνα ή το αυθόρμητο και τυχαίο ψυχολογικό γεγονός, τίθεται συνεχώς στην υπηρεσία της βελτιώσεως και εξομαλύνσεως της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι η πορεία της ζωής του ανθρώπου διαποτίζεται συνεχώς από το πνεύμα της ψυχολογίας «για ένα καλύτερο σήμερα»! Ό,τι είναι ψυχολογικό, είναι χρήσιμο σαν δείκτης ζωής, Ενώ κάθε «αψυχολόγητο» θεωρείται σαν κάτι σχεδόν … απάνθρωπο!
Η τάση αυτή να «ψυχολογοποιούμε» την ύπαρξη και τη δράση του ανθρώπου είναι πολύ χρήσιμη, αλλά. .. μέχρις ενός σημείου! Πέρα από αυτό το σημείο αρχίζει η κατάχρηση του πνεύματος της ψυχολογίας. Οι επιστήμονες στην περίπτωση αυτή μιλούν για «ψυχολογιαρχία» (Psychologismus). Σύμφωνα με την τάση αυτή, στην περιοχή της επιστημονικής ψυχολογικής ερεύνης, τα πάντα ανάγονται σε ψυχολογικά αίτια και άγονται σε ψυχολογικούς σκοπούς.
Η κατάχρηση των ψυχολογικών σπουδών θα μπορούσε να βεβαιωθεί πληθωρικά στην περιοχή της αγωγής του παιδιού. Το νέο ρεύμα της θεωρίας της αγωγής, που ονομάστηκε «Νέα Αγωγή» (Education Nouvelle) και που ξεκίνησε από τις εμπειρίες της παιδαγωγικής αφυπνίσεως που προκάλεσαν τα πρώτα κτυπητά πορίσματα της ψυχολογικής προόδου, τοποθέτησε το παιδί σ’ ένα πολύ υψηλό βάθρο. Με παιδαγωγικές και κυρίως ψυχολογικές πρωτοβουλίες εξωραΐστηκε τόσο υπέρμετρα ή άμετρα η προσωπικότης του παιδιού, ώστε βρεθήκαμε μπροστά σε μια παραποιημένη ψυχολογικά εικόνα. Το γεγονός ότι η Νέα Αγωγή δεν προχώρησε ανοδικά και δεν κατέκτησε όλα τα πεδία της αγωγής, αλλά περιορίστηκε σε «πρότυπα» μα πολυδάπανα ιδρύματα, δείχνει ότι οι ψυχολογικές πρωτοβουλίες παραποίησαν πράγματι την προσωπικότητα του παιδιού. Κυρίως νόθευσαν το ανθρώπινο πνεύμα με πολλή… ψυχολογία και επομένως με πολλή…άνεση! Γιατί το πνεύμα της Νέας Αγωγής που διαμορφώθηκε με βάση τις ψυχολογικές θεωρίες στο τέλος-τέλος καθιέρωσε την ευκολία και την άνεση σαν βασικά μέσα της αγωγής του ανθρώπου και επομένως εμμέσως και σαν σκοπούς της υπάρξεώς του.
Το ψυχολογικό αυτό κλίμα, σαν διάσταση της υπάρξεως, επηρεάζει τη ζωή και του χριστιανού που είναι καλοπροαίρετος, ως προς τις υποχρεώσεις του και τα καθήκοντά του προς την Εκκλησία. Ο σύγχρονος χριστιανός θέλει κι εκείνος να ζήσει «ψυχολογικά» το χριστιανισμό του. Δηλαδή θεωρεί τους ψυχολογικούς συμβιβασμούς σαν αυτονόητα στοιχεία της εξελικτικής πορείας του κοινωνικού βίου αλλά και της ζωής της Εκκλησίας μέσα στους κόλπους του βίου αυτού.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 24 Μαΐου 2016

Συμεών οσίου, του εν τω θαυμαστώ όρει, Μελετίου μάρτυρος, Μαρκιανής και Πελαγίας μαρτύρων, Ιλαρίωνος οσίου.

Ὁ Ὅσιος Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια, ἀπὸ τὴν ὁποία καταγόταν καὶ ἡ μητέρα του Μάρθα, ἐνῶ ὁ πατέρας του Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία ἕξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του, ὁ ὁποῖος φονεύθηκε μέσα στὴν οἰκία του ποὺ κατέρρευσε ἀπὸ σεισμό, μὲ θεία ὑπόδειξη ὁδηγήθηκε στὴ Σελεύκεια καὶ παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ προστασία καὶ καθοδήγηση τοῦ περίφημου γιὰ τὶς ἀρετές του ἀσκητὴ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἀσκήτευε κοντὰ στὸ ὄρος τοῦ χωριοῦ Πίλασα.

Άγιος Φιλάρετος της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς.

Αὐτὸ τὸ ὁποῖο προηγουμένως ἦταν ἰδίωμα τῶν ξεπεσμένων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες, στὴν ἐνάσκησι τοῦ ἐπαισχύντου ἐπαγγέλματός τους ἐνεδύοντο προκλητικὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν αἰσθησιακὰ τοὺς ἄνδρες, ἔχει πλέον γίνει ἡ μόδα καὶ κανόνας ἀκόμη καὶ γιὰ σεμνές γυναίκες, οἱ ὁποῖες σὲ πολλὲς περιπτώσεις δὲν λαμβάνουν κἄν ὑπ᾿ ὄψιν τους τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς μόδας ποὺ τὶς ἐσκλάβωσε.῎Αν ἡ ἐλαχιστοποίησις τοῦ μάκρους τοῦ φορέματος ἤ ὁ ἰδιαίτερος τονισμὸς τῶν «γραμμῶν» τοῦ σώματος ἀντιτίθενται πρὸς τὴν σεμνότητα, ἡ ὁποία θὰ πρέπει γενικὰ νὰ στολίζη τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες, τότε ἀκόμη πιὸ ἀκατάλληλη εἶναι ἡ ἐμφάνισίς τους μὲ τέτοιου εἴδους ἐνδυμασία στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ.

ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ - π. ΑΘ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Νο 40


Αββάς Δωρόθεος Συμβαίνει να στέκεται κανείς κάπου τη νύχτα και περνάνε από μπροστά του τρεις άνθρωποι.

Ο ένας βάζει στο νου του ότι στέκεται εκεί και περιμένει κάποιον για να πάη να πορνεύση. Ο άλλος τον θεωρεί κλέφτη και ο τρίτος σκέπτεται ότι έχει φωνάξει έναν φίλο του από το διπλανό σπίτι και τον περιμένει να κατεβή για να πάνε να προσευχηθούν.
Να λοιπόν και οι τρεις είδαν τον ίδιο άνθρωπο στον ίδιο τόπο, αλλά δεν έκαναν την ίδια σκέψη.

Εάν εμείς αγωνιζόμαστε να ανήκουμε στην τρίτη κατηγορία σημαίνει ότι αγαπάμε τους συνανθρώπους μας γιατί «η αγάπη ου λογίζεται το κακόν, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Πηγή : Gpistos 

Στρατηγός Μακρυγιάννης : Εκεί που ΄φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί.

Μου λέγει:
Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;
Του λέγω:
Είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξουμε την τύχη μας σ΄ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ΄ έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

(Στη μάχη των Μύλων ο Ιμπραήμ πασάς έπαθε πανωλεθρία....).

H αίρεσις τού Οικουμενισμού έχει δύο χαρακτηριστικά που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις

Πρώτον, την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεσιν και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και δεύτερον, την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελαχίστας εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων καί μοναχών. Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στό θεωρητικό πεδίον, δηλαδή στά λόγια και την πέννα, χωρίς ουδεμίαν πρακτικήν έκφρασιν αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την αίρεσιν κ.λ.π.  Το θλιβερώτερον όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέσιν τους. Λέγουν χαρακτηριστικώς ότι ενεργούν έτσι, διότι επθυμούν να ευρίσκωνται εντός Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνίαν με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τους κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας! 

Ο δάσκαλος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ...":

Από μένα δεν χρειάζεται να ζητήσετε συγγνώμη. Να ζητήσετε από τους Αγίους που πολεμάτε: α. τον Αυγουστίνο που η συνείδηση όλων των ορθοδόξων (εκτός των εσάτως φανέντων νεοημερολογίτου Ρωμανίδη και του μαθητή του Σακαρέλλου) έχει για Άγιο και η Εκκλησία αγιοκατάταξε την ίδια εποχή που έγινε και η αγιοκατάταξη του Αγίου Νικοδήμου, του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, β. τον Ισαάκ τον Σύρο, που τον παρουσιάζετε ως νεστοριανό και γ. τον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο που ανάλωσε την ζωή του στις εξορίες και στους διωγμούς, για να το παίζουν ορισμένοι γνήσιοι ορθόδοξοι πίσω από τους υπολογιστές τους (όπως το παίζαν και τότε αυτοί που κρυβόντουσαν στις Κερατέες). Δικαίωμά μου λοιπόν εφόσον είστε αγιομάχοι, να μην σας περιλαμβάνω στα φιλικά μου ιστολόγια. Μην κλαίγεστε για αυτό, αλλά να κλαίτε που αρπάζετε την κρίση του Θεού και σκανδαλίζετε τον κόσμο.
***
Δάσκαλε, γιατί αποφεύγεις να μου απαντήσεις σε μια απλή ερώτηση; Πότε αυτή η Εκκλησία στην οποία αναφέρεσαι έκανε Αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου και του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου; 

Μας τα "μπερδεύεις" τα πράγματα....

Για ποια "συνείδηση όλων των Ορθοδόξων" ομιλείς; Γι΄ αυτές τις χιλιάδες που κατακλύζουν με άνθη και ζητωκραυγές τους δρόμους και τις πλατείες όταν υποδέχονται στα ελληνικά χώματα τον αρχιαιρεσιάρχη Πάπα της Ανατολής Βαρθολομαίο;

Τελικά, για να μη γράφω πολλά και σε κουράζω, εσύ από ό,τι γνωρίζω, δεν είσαι μέλος αυτής της Εκκλησίας που Αγιοκατάταξε τον Αυγουστίνο. Και από ότι διαβάζω, σύμφωνα με αυτή την Εκκλησία, θα πάς κατευθείαν στην κόλαση, έρχεσαι δε τώρα να κατηγορήσεις εμένα που μάχομαι αυτή την ¨Εκκλησία¨ και τις ενέργειές της;  Ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω!