Το μεγάλο μυστικό…! Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».
Έτσι το πρόβλημά μας δεν είναι να γίνουμε απλώς καλύτεροι, απ’ ότι είμαστε, σε μια συγκεκριμένη στιγμή αλλά να βιώσουμε την «καλήν άλλοίωσιν» και να γίνουμε «καινή κτίσις». Με τον πνευματικό εξοπλισμό, που μας εφοδιάζει ο μυστηριακός πλούτος της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να εισέλθουμε σε μια διαδικασία «υπαρξιακής» αλλαγής. Να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο «συν ταις πράξεσιν αυτού» και να ενδυθούμε «τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν». Να αποκρούουμε με το δυναμισμό της ζωντανής χριστιανικής μας συνειδήσεως κάθε συσχηματισμό με την εποχή μας («τω αιώνι τούτω») και να αγωνιζόμαστε για μια μεταμόρφωση που θα συντελείται με την ανανέωση «του νοός ημών».

A ωδή Κανόνος Χριστουγέννων Ι. Μ. Καρακάλλου


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 10 Ιανουαρίου 2016

ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ. Γρηγορίου Νύσσης, Δομετιανού, Μαρκιανού.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε περὶ τὸ 329 ἢ 330 μ.Χ. Ἦταν υἱὸς τοῦ Βασιλείου καὶ τῆς Ἐμμελείας. Ὁ πατέρας του καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ἡ μητέρα του ἀπὸ τὴν Καππαδοκία.
Ὁ Γρηγόριος, μολονότι εἶχε χειροτονηθεῖ ἀναγνώστης, δὲν σκεπτόταν νὰ γίνει κληρικός, οὔτε θεολόγος. Ὁ ἀδελφός του Βασίλειος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε πνευματικὸ πατέρα καὶ δάσκαλό του, τὸν εἵλκυσε στὴν ἱεροσύνη. Μετὰ τὴν ἐκπαίδευσή του στὴ Νεοκαισάρεια φοίτησε στὴν Καισάρεια μὲ σκοπὸ νὰ γίνει συνήγορος καὶ διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς, ὅπως ὁ πατέρας του καὶ οἱ πρόγονοί του.
Σὲ ἡλικία 40 ἐτῶν, τὸ 371 ἢ 372 μ.Χ., παρακαλεῖται ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Μέγα Βασίλειο, Ἀρχιεπίσκοπο τότε Καισαρείας,νὰ δεχθεῖ τὴν Ἐπισκοπὴ Νύσσης. Ἡ Νύσσα (σήμερα Νεμσεχίρ) ἦταν ἀσήμαντη πόλη τῆς Καππαδοκίας, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ποὺ ὁδηγοῦσε ἀπὸ τὴν Καισάρεια στὴν Ἄγκυρα. Ὁ Γρηγόριος δέχθηκε, ἀπὸ μεγάλο σεβασμὸ στὸν Ἅγιο Βασίλειο.

Ο διακαής πόθος της αυτόνομης εκπροσώπησης της μειονότητας στη Βουλή

Με «σημαία» την είσοδο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά με ξεκάθαρη στόχευση την εκπροσώπηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, πραγματοποιήθηκαν το μεσημέρι της Πέμπτης 7 Ιανουαρίου τα εγκαίνια των νέων γραφείων του μειονοτικού κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (DEB). Στον απόηχο της επίθεσης, η οποία έγινε στις αρχές του περασμένου μήνα από τους «Φρουρούς της Θράκης» στο κτίριο, που βρίσκεται στο δρόμο Κομοτηνής – Καρυδιάς, έγινε η προχθεσινή τελετή.
Και μπορεί η επίθεση να χαρακτηρίστηκε ως προβοκατόρικη και να καταδικάστηκε από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ωστόσο κυριάρχησε στις χθεσινές ομιλίες στη διάρκεια της τελετής ως παράδειγμα των επιθέσεων και της καταπίεσης εις βάρος της μειονότητας. Μάλιστα στην χθεσινή εκδήλωση όλοι οι παριστάμενοι είχαν την ευκαιρία να δουν τα συνθήματα που είχαν γράψει οι «Φρουροί της Θράκης» στους τοίχους του κτιρίου, αφού οι διαχειριστές του φρόντισαν να αντικαταστήσουν μόνο τα σπασμένα τζάμια, αλλά δεν έσβησαν τα συνθήματα. Ακόμα και αυτό ήταν ενδεικτικό του κλίματος στην τελετή των εγκαινίων, που ξεκίνησε μετά τις 3 το μεσημέρι, με τον συγκεντρωμένο κόσμο να βρίσκεται εντός και εκτός του κτιρίου και την αστυνομία να παρακολουθεί από απόσταση.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΔΙΚ
Παραταγμένη στη σειρά η οικογένεια του ιδρυτή του DEB Αχμέτ Σαδίκ, η χήρα του Ισίκ, ο γιος του Λεβέντ και η κόρη του Φουντά, δέχονταν τα σέβη των εισερχομένων στο κτίριο. Όσοι παρέστησαν στα εγκαίνια φορούσαν στο πέτο ένα μικρό χαρτί που έφερε την φωτογραφία του Αχμέτ Σαδίκ και έγραφε στην τουρκική γλώσσα «δεν ξεχάσαμε, δεν θα ξεχάσουμε». Η ίδια εικόνα βρίσκεται αναρτημένη και στην είσοδο του αύλειου χώρου, ενώ το πανό με το σήμα του κόμματος είναι αναρτημένο στον πρώτο όροφο του κτιρίου.

Ο Όσιος Υπάτιος : Εγώ αφού έμαθα ότι μιλά άσχημα για τον Κύριόν μου, παύω την κοινωνίαν μαζί του και ούτε αναφέρω το όνομά του, δεν είναι πια επίσκοπος.

Ένας από αυτούς που διέκοψαν το μνημόσυνον και την επικοινωνίαν του Νεστορίου μόλις αυτός άρχισε να διακηρύττη την αίρεσιν του, ήταν και ο όσιος πατήρ ημών Υπάτιος που εορτάζει την 17ην  Ιουνίου. Αναφέρει η βιογραφία του: «Όταν πληροφορήθηκε ο όσιος τα αιρετικά φρονήματα του Νεστορίου, αμέσως έσβησε το όνομά του από τα δίπτυχα δια να μη μνημονεύεται εις τις Λειτουργίες. Ο ευλαβέστατος επίσκοπος Ευλάλιος είπε προς τον Υπάτιον: Γιατί έσβησες το όναμά του πριν να ιδής τι θα γίνη; Ο όσιος απάντησε: Εγώ αφού έμαθα ότι μιλά άσχημα για τον Κύριόν μου, παύω την κοινωνίαν μαζί του και ούτε αναφέρω το όνομά του, δεν είναι πια επίσκοπος». Τότε ο Ευλάλιος του είπε με οργή: «Πήγαινε και διόρθωσε αυτό που έκανες, διότι μπορώ και να σε τιμωρήσω». Και ο Όσιος Υπάτιος αποκρίθηκε: «Ό,τι θέλεις κάμε, διότι εγώ απεφάσισα τα πάντα να πάθω και με αυτήν την απόφασιν το έκανα αυτό».

Καιρὸς Μετανοίας ἡ παροῦσα ζωή* -- Τοῦ Ἀρχιµανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη (†)

Ὁ  Ἅγιος Θεοδόσιος ποὺ ἦταν καὶ εἶναι ἕνας θεωµένος ἄνθρωπος, ἐπέτυχε τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς του. Καὶ τώρα στὸ µοναδικὸ στὴν Ἑλλάδα µοναστήρι του ζοῦν ψυχές, ἀφιερωµένες στὸν Χριστὸ καὶ ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὸν µιµηθοῦν. Νὰ σωθοῦν. Καὶ ἡ ἐκδήλωση γίνεται µέσα στὴν ἑβδοµάδα τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, πού µᾶς θυµίζει ὅτι ἡ ἕνωσις µὲ τὸν Χριστό, ὁ δρόµος τῆς θεώσεως, εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. ∆ηλαδὴ ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Μὲ τὴν βοήθεια Αὐτοῦ οἱ πιστοὶ γίνονται µέτοχοι τῆς θείας φύσεως. Τὰ µέσα, γιὰ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος στὸ τελικό του σκοπὸ εἶναι οἱ ἀρετές, οἱ καρποὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὅταν αὐτὲς πραγµατοποιοῦνται «ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ». Τὰ ἐµπόδια στὴν πορεία αὐτὴ εἶναι τὰ πάθη. Ποιὰ ὅµως εἶναι τὰ ὅπλα τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν παθῶν; Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας µιλοῦν γιὰ τὴν µετάνοια. Μᾶς πληροφοροῦν γιὰ τὰ στάδια τῆς µετανοίας καὶ µᾶς ὁδηγοῦν στὴν πορεία γιὰ τὴν ὁλοκλήρωσή της. Κατ’ ἀρχὴν προσπαθοῦν νὰ ξυπνήσουν µέσα µας τὴν ἐπιθυµία νὰ ἐπιστρέψουµε κοντὰ στὸν Θεό. Ἕνας νηπτικὸς πατέρας, ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ ∆αµασκηνὸς γράφει: «Γιατί ψυχή µου ἀµελεῖς τὸν ἑαυτόν σου; Γιατί δὲν ντρέπεσαι νὰ ἁµαρτάνης ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀγγέλων του, ὅπως ντρέπεσαι µπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους;  Ἀλλοίµονό µου, γνωρίζω τὴν κόλαση καὶ δὲν θέλω νὰ µετανοήσω. Ἀγαπῶ τὴν οὐράνια Βασιλεία καὶ ἀρετὴ δὲν ἔχω ἀποκτήσει. Πιστεύω στὸν Θεό, ἀλλὰ παρακούω συνέχεια τὶς ἐντολές του. Μισῶ τὸν διάβολο, ἀλλὰ δὲν σταµατῶ νὰ πράττω αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν σ’ ἐκεῖνον. Ὅταν προσεύχωµαι, ἀµελῶ καὶ εἶµαι σὰν ἀναίσθητος.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος:

Εάν ήρκεσε η υπερηφάνεια να ρίψη στην άβυσσον αγγέλους, άρα είναι ικανή η ταπείνωση να ανεβάση στον ουρανό τους ανθρώπους.

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο

Το γεροντικό αναφέρει ότι: «Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε: Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

Μια έκτρωση που δεν έγινε

 Τα πρώτα παιδιά που απέκτησε η Ευτυχία Αλεξάνδρου ήταν αγόρια, αλλά δεν επέζησαν. Κατόπιν έφερνε στη ζωή μόνο κορίτσια. 

Το 1939 μετοίκησε οικογενειακώς στο Χαρτούμ του Σουδάν. Εκεί έμεινε πάλι έγκυος, αλλά στενοχωρημένη από τις προηγούμενες εμπειρίες της αποφάσισε να κάνει έκτρωση. 
Το ίδιο βράδυ, βλέπει στον ύπνο της ένα συγκλονιστικό όνειρο: Ήταν μεγάλη Παρασκευή, κι ετοιμαζόταν να μπει στον Ορθόδοξο ναό της Ευαγγελίστριας του Χαρτούμ. Τη στιγμή εκείνη ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του και κρατώντας το ιερό Ευαγγέλιο, της είπε: 
- Είσαι αμαρτωλή! 
Αμέσως η Ευτυχία γονάτισε συγκινημένη και ζήτησε συγνώμη. Τότε ο ιερέας την οδήγησε στο εσωτερικό του ναού , εκεί όπου ήταν ο επιτάφιος, και της είπε: 
- Εγώ δεν είμαι άξιος για να σε συγχωρήσω. Από δω να ζητήσεις συγνώμη. 
Γυρίζει η γυναίκα και βλέπει κοντά στον επιτάφιο την εικόνα της Παναγίας να θρηνεί. Από τα θεία μάτια της έτρεχαν αληθινά δάκρυα. Κάποια στιγμή γυρίζει προς την Ευτυχία και της λέει: 
- Κοίταξε! Είχα ένα και το έχασα. Πρόσεξε μη χάσεις κι εσύ αυτό που κρατάς μέσα σου. 
Ύστερα ο ιερέας έβγαλε από πάνω του ένα μεγάλο σταυρό, τον πέρασε στον λαιμό της και της είπε: