Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς λέγει:

Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, ἂς βαδίσουμε στὸν δρόμο ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς πάρουμε προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ δρόμου δὲν εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀλήθεια, περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν προσωπικό μας Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνάρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία… Νά, καὶ ἡ μητέρα μας Ἱερουσαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς ποθῶ ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ μεριμνήσετε. Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή, σύμφωνα μὲ τοὺς κόπους του”.

Εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ᾿ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε

Τα χάλια των Οικουμενιστών!


Δεν διακόπτει την κοινωνία με τον σφαγέα του Αγίου Φλαβιανού "άγιο" Διόσκορο, τον αιρετικό Μονοφυσίτη. Κάνει, όμως, διακοπή με τον παράνομο Πατριάρχη Ιεροσολύμων για το Κατάρ που έχει πιο λίγους πιστούς από το χωριό μου....

ΕΝΩΣΙΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ; --- του αειμνήστου Σεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δια μίαν νέαν Εκκλησίαν

Μέσα στη χαρακτηριστική των καιρών μας γενική σύγχυση και ανατροπή των εννοιών, γίνεται ένα σοβαρό μπέρδεμα, που προσβάλλει ό,τι ιερότερο σ΄ αυτό τον κόσμο, την αγία μας Εκκλησία, και θέτει σε κίνδυνο ό,τι πολυτιμότερο, τη σωτηρία μας. Ποιο είναι το μπέρδεμα; Θα το εκθέσω απλά· Γνώρισμα της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι η οικουμενικότητα, το να απλώνει, δηλαδή, την αγάπη και να προτείνει τη σωστική δύναμή της σε όλη την οικουμένη. Η Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Αρχηγού της Ιησού Χριστού, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4). Σε καμμία περίπτωση, όμως και για κανένα λόγο η Εκκλησία δεν αδικεί την αλήθεια, για να εξυπηρετήσει δήθεν την αγάπη, διότι αποκομμένη από την αλήθεια η αγάπη εκφυλίζεται σε απάτη. Αυτή την απάτη προβάλλει εντυπωσιακά και φαντασμαγορικά η αίρεση του Οικουμενισμού. Αν μας ενοχλεί η μαζοποίηση και χυλοποίηση των πάντων κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη η μετάλλαξη της οικουμενικότητος της Εκκλησίας στο πονηρό και διάτρητο οικουμενιστικό μοντέλο, που προωθεί ο Οικουμενισμός ανασταίνοντας τον σαρωτικά απέλπιδα συγκρητισμό. Αυτός θα αποτελεί τη βάση της προσχεδιασμένης και ήδη εκκολαπτόμενης νέας εκκλησίας.

Ως προς την Εκκλησία, που ανήκω.

Ανήκω στην διαχρονική κανονική Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Μία, Άγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που σέβεται και ακολουθεί τις Παραδόσεις, μεταξύ των οποίων και το Παληό Ημερολόγιο, το οποίο δεν άλλαξε το 1924, όταν ο μασόνος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θέλησε να το αντικαταστήσει με το φράγκικο. 

Δεν ανήκω, ως εκ τούτου στην κακόδοξη Εκκλησία του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν» με αυτόν! Ανήκω στην Εκκλησία του Χριστού και τηρώ το Παλαιό Ημερολόγιο, χωρίς να έχω προσχωρήσει σε οποιαδήποτε παραταξή του.
Κατόπιν τούτων, σας ενημερώνω, ότι εφεξής δεν επιθυμώ καμία περαιτέρω σχέση ή επαφή μαζί σας ή με οποιονδήποτε εκπρόσωπο της κακόδοξης Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας διότι είμαι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ από αυτή.
Με όσες ψυχοσωματικές δυνάμεις μου απέμειναν έως το τέλος της ζωής μου θα υπηρετώ τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΟΥ και την Εκκλησία Του τιμώντας τους Αγίους της, τους μόνους εγγυητάς και γνησίους ερμηνευτάς.
Δηλώνω, εάν ενδεχομένως δεν γίνουν κατανοητές οι θέσεις που προεξέθεσα και ως εκ τούτου παραπεμφθώ εις τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ιεροδικεία το γεγονός αυτό καθόλου δεν με φοβίζει ούτε και με πτοεί.
Στα δικαστήρια σας αυτά δεν προτίθεμαι σε καμιά περίπτωση να παραστώ. Ούτε άλλωστε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε απόφαση και αν λάβουν, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να αναγνωρίσω και εφαρμόσω, γιατί δε είμαι κληρικός της κακόδοξης Εκκλησίας σας. Μου αρκεί ότι η Εκκλησία του Χριστού, στην οποία με τη χάρη Του ανήκω, με θεωρεί κανονικό κληρικό της, που παρά την αναξιότητά μου μεταδίδω στα μέλη της την αγιαστική χάρη των μυστηρίων της.
Ως εκ τούτου, δεν θέλω να ενοχληθώ άλλη φορά, για τα θέματα αυτά. Πάντως, σας πληροφορώ, ότι δεν θα παύσω ποτέ να προσεύχομαι για την Σεβασμιότητά σας να σας δίνει ο Θεός υγεία και να σας οδηγεί σε οδούς σωτηρίας.

Με αγάπη Χριστού
π. Σταύρος Βάϊος

Νέα Θαύματα του Αγίου Ραφαήλ στο Μοναστήρι του στην Αττική!


Ο Άγιος Ραφαήλ είναι «γνωστός» για τα θαύματα και για την δύναμη της αγάπης που δείχνει στους πιστούς του!
Ακόμη ένα από τα θαύματά του έγινε γνωστό σε έναν συνάνθρωπο που τον είχε ανάγκη.
«Μια Κυριακή ήλθε στην Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα, ο κ. Γιώργος Κ. με την οικογένειά του. Προσκύνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ραφαήλ και τόπο εμφανίσεώς Του, έκανε την προσευχή του, ζήτησε και πήρε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ και αφού συζήτησε κάποια θεολογικά θέματα με τους πατέρες της Ιεράς Μονής, αποχώρησε.
Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, ο Άγιος του ικανοποίησε όλα αυτά τα οποία ζήτησε στην προσευχή του, ενώ παράλληλα, βάζοντας το λαδάκι στη μέση του στην οποία είχε χρόνιους πόνους και ταλαιπωρούταν, του πέρασαν αυτοστιγμεί. Περιχαρής, λοιπόν και ιδιαίτερα συγκινημένος, ξαναήλθε την επόμενη Κυριακή μαζί με την οικογένειά του για να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ.
Εδώ ακολούθησε και άλλο θαύμα:

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζησης, Παράδεισος και Κόλασις κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας

Ο Άγ. Ιωάννης Δαμασκηνός περί της Παναγίας Θεοτόκου

Αθανάσιος Γιέφτιτς (πρώην Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)

"Εισαγωγή" εις Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος - τέσσερις θεομητορικές ομιλίες, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 19953.

Από τον πνευματικόν πατέρα μου παρέλαβον ότι πρέπει να θέτωμεν «φυλακήν τω στόματι» ημών όταν ομιλώμεν περί των μυστηρίων του Χριστού. Πόσω μάλλον πρέπει να κάνωμεν τούτο όταν ομιλώμεν περί του «μυστηρίου των μυστηρίων» του Χριστού περί της Παναγίας και Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μητρός Του. Εάν ο θεόπτης Μωϋσής με φόβον και έντρομος «ευλαβείτο κατεμβλέψαι» ενώπιον της αφλέκτου βάτου, που ήτο μόνον η «σκιά της αληθείας», σκιά της αληθινής Βάτου, της Παναγίας Θεοτόκου, τι άλλο να κάνωμεν ημείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν δια την Παναγίαν Θεοτόκον, παρά να προσευχώμεθα πρώτον ταπεινά μαζί με όλον το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, έχοντας τους αγίους υμνωδούς μας ως κανονάρχας και τελετάρχας:
Τείχισόν μου τας φρένας, Σωτήρ μου·
το γαρ τείχος του κόσμου ανυμνήσαι τολμώ,
την άχραντον Μητέρα Σου·
εν πύργω ρημάτων ενίσχυσόν με,
και εν βάρεσιν εννοιών οχύρωσόν με·
Συ γαρ βοάς των αιτούντων πιστώς τας αιτήσεις πληρούν.
Συ ουν μοι δώρησαι γλώτταν,
προφοράν,
και λογισμόν ακαταίσχυντον·
πάσα γαρ δόσις ελλάμψεως παρά Σου καταπέμπεται,
Φωταγωγέ,
ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον»1.
Περί της Παναγίας Θεοτόκου ωμίλησαν και έγραψαν πολλοί άγιοι Πατέρες και υμνωδοί της Εκκλησίας του Χριστού.

ΠΕΡΙ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ---- ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ.

Επειδή το Θείον είναι αυτοαγαθότης και καθ’ εαυτό έλεος και άβυσσος χρηστότητος, αλλά και αυτής της αβύσσου χωρητικόν και επειδή είναι επάνω από κάθε όνομα και από κάθε νόημα πράγματος που είναι στην γην, ο άνθρωπος σώζεται μόνον με την ένωσή του σ’ αυτό. Ενώνεται δε ο άνθρωπος με το Θείον, κατά το δυνατόν, με την κοινωνία που πραγματοποιείται από τις όμοιες αρετές Θεού και ανθρώπου. Ενώνεται επίσης με την προσευχή και την δέηση προς τον Θεόν. Αλλά οι μεν αρετές, με τις οποίες κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεόν, χάρις στην ομοιότητά τους με τις αρετές του Θεού, καθιστούν τον ενάρετον άνθρωπον κατάλληλον για να υποδεχθή το Θείον, αλλά οι αρετές δεν ενώνουν.