Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ΚΛΙΜΑΞ- Περί νεανικής εργασίας με στόχο την απάθεια

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ζ΄.  Ο Ειρμός.
Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ΄ εν μέσω της φλογός εστώτες έψαλλον· ο των Πατέρων Θεός ευλογητός ει.

Ερμηνεία.

Περί των τριών Παίδων είπεν ο θεσπέσιος Κοσμάς εις τον προλαβόντα Κανόνα της Υψώσεως του Σταυρού, και ημείς εξηγήσαμεν τα εν εκείνω περί τούτων ειρημένα. Αλλά και εν τω παρόντι Κανόνι κατά την εβδόμην ταύτην Ωδήν λέγει περί των αυτών ο αυτός Ασματογράφος ταύτα, ότι οι τρείς εκείνοι άγιοι Παίδες, επειδή ανετράφησαν με την εις Θεόν ευσέβειαν, ήτις είναι η δια γνώσεως και θεωρίας υψηλοτέρας εξαπλουμένη και πλατυνομένη των θείων πραγμάτων κατάληψις, την οποίαν ο Σολομών οριζόμενος είπεν: «Ευσέβεια εις Θεόν αρχή αισθήσεως» (Παρ. α: 7)· επειδή, λέγω, ανετράφησαν ευσεβώς, δια τούτο εκαταφρόνησαν την δυσσεβή και βλάσφημον προσταγήν του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ, όστις ήθελε να προσκυνηθή ως Θεός δια της εικόνος όπου έστησεν εις την πεδιάδα την καλουμένην Δεηρά. Όχι μόνον δε εκαταφρόνησαν την προσταγήν του Βασιλέως, αλλά και τον φοβερισμόν όπου έκαμεν εις αυτούς ο αυτός Βασιλεύς, ότι έχει να τους βάλη εις την κάμινον του πυρός, τελείως δεν εφοβήθησαν. Με το «Πυρός απειλήν» ημπορεί να νοηθή και ο καταπληκτικός ήχος του πυρός, ο φόβον προξενών εις τους ακούοντας δια το επταπλάσιον της εκκαύσεως. Όθεν στεκόμενοι εις το μέσον της φλόγας (ακολουθεί ο Μελωδός) όχι μόνον δεν ελυπούντο, αλλά και τόσην υπερβολικήν χαράν εδοκίμαζον, ώστε εκ της πολλής χαράς των έψαλλον λέγοντες: «Συ, ο Θεός των Πατέρων ημών, του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, συ είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας». Το λόγιον δε τούτο είναι χαρακτηριστικόν της εβδόμης Ωδής.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 8 Μαΐου 2015

Του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, Αρσενίου του μεγάλου, νεομάρτυρος Θεοδώρου.

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσὼν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔγραψε τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, ἀλλὰ καὶ τὶς τρεῖς Καθολικὲς Ἐπιστολές, ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά του.
Ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου ἑορτάζεται στὶς 26 Σεπτεμβρίου. Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ συνδέεται μὲ τὴν ἀνάδυση θαυματουργικῆς κόνεως (σκόνης) ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, μέσῳ τῆς θαυματουργικῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ οἱ ντόπιοι τὴν ἀποκαλοῦσαν «ἐπίγειο μάνα».

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἀφοῦ, ὕστερα ἀπὸ θεῖο φωτισμό, προέβλεψε ὅτι ἐπρόκειτο νὰ μεταστεῖ ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ στὴν αἰώνια καὶ ἀτελεύτητη, παρέλαβε τοὺς μαθητές του καὶ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔφεσο. Ἐκεῖ σὲ ἕνα σημεῖο ὑπέδειξε νὰ ἀνοιγεῖ τάφος. Μόλις ἔγινε αὐτό, μπῆκε μέσα ζωντανὸς καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ὁ τάφος αὐτὸς ἐφεξῆς ἔγινε πηγὴ ἰαμάτων.
Ἡ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ἐτελεῖτο στὸν περιφανὴ ναό του, ὁ ὁποῖος βρισκόταν στὸν τόπο ποὺ ὀνομάζεται Ἕβδομον, στὸ σημερινὸ Μακροχώρι Κωνσταντινουπόλεως. Γιὰ τὸ ναὸ αὐτὸ στὸν Ἕβδομον, ποὺ ὑπῆρχε κατὰ τὰ τέλη τοῦ 4ου
 αἰῶνος μ.Χ., γνωρίζουμε σχετικὰ ἀπὸ τὸν Σωκράτη τὸν Σχολαστικό. Κατὰ τὸν 9ο αἰώνα μ.Χ. ὁ ναὸς τοῦ Θεολόγου ἦταν καταβεβλημένος, ἴσως ἐξαιτίας σεισμῶν ἢ καιρικῶν ἐπηρειῶν καὶ γι’ αὐτὸ ἀνήγειρε αὐτὸν ἐκ βάθρων ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος ὁ Μακεδών.

Η Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι ΜΙΑ.

Όλες οι ομόδοξες Ορθόδοξες Εκκλησίες αποτελούν την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία με κεφαλή τον Ιησού Χριστό. Κάθε τοπική Ομόδοξη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κομμάτι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά όλη η Ορθόδοξη Εκκλησία. «Εν Μιά αι πολλαί, και εν ταις πολλαίς η Μία». Συνεπώς η Εκκλησία του Ιησού Χριστού, δεν έχει πληθυντικό αριθμό. Σε πληθυντικό αριθμό ανήκουν και είναι μόνον όλα εκείνα τα Σατανικά «δήθεν χριστιανικά» κατασκευάσματα, αι αιρέσεις και τα Σχίσματα, που δεν αποτελούν και δεν είναι ποτέ δυνατόν να ονομαστούν Εκκλησία, με τη στενή έννοια και τη σημασία της λέξης ΕΚΚΛΗΣΙΑ, που ίδρυσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, επί της γης, αλλά παραμένουν και είναι αμαρτωλά κατασκευάσματα διαβολοκίνητων ανθρώπων, για καθαρώς προσωπική και μόνον προβολή και συμφέροντα.

Κυρίλου Ιεροσολύμων ΒΕΠΕΣ, 39

Οι ποιμένες θα παρουσιάζουν επί των προβάτων αμέλειαν και αντί ποιμένων ως λύκοι γεννήσονται και το ψεύδος ασπάσονται. Δια ταύτα, σκανδαλισθήσονται πολλοί και ο λαός θα έχει προς τους ιερείς ανυπότακτον διάθεσιν. Εάν λοιπόν ακούσεις ότι επίσκοποι κατ΄ επισκόπων και κληρικοί κατά κληρικών και λαοί κατά λαών μέχρις αιμάτων έρχονται, μην ταρραχθείς, προγέγραπται γαρ. Το Πνεύμα του Θεού προείπε πάντα ταύτα, ίνα μη σκανδαλισθούν οι πιστοί. Μη πρόσεχε τοίνυν τοις γινομένοις αλλά τοις γεγραμμένοις και η πίστις σου θα αυξηθεί, εκ της πραγματοποιήσεως των προλεχθέντων. Τότε θα υφίστανται μισαδελφία των αδελφών, σχίσματα των Εκκλησιών, πόλεμοι των εθνών. Ταύτα εγένοντο μεν και πρότερον, θα επιταθούν όμως ολίγον προ της εποχής του Αντιχρίστου, ως προετοιμασία αυτού. Προετοιμάζει γαρ ο διάβολος τα σχίσματα των λαών ίνα ευπαράδεκτος γένηται ο ερχόμενος.

Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων…

α. Ο Μέγας Αθανάσιος αναφερόμενος σε όποιον εκπίπτει από την Ορθόδοξη αλήθεια δεν είναι δυνατό να καλείται καν χριστιανός. «…ούτ’ αν είη, ούτ’ αν λέγοιτο χριστιανός» 
( P.G. 26, 596A.) 

β. Κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, εκβάλλονται της Εκκλησίας και αναθέματι καθυποβάλλονται πάντες οι εκπίπτοντες της Ορθοδόξου Πίστεως και μη «ομολογούντες και πιστεύοντες ως το Πνεύμα το Άγιον προεμήνυσε δια των Προφητών, ως ο Κύριος εθέσπισε δια σαρκός ημίν επιφανείας, ως οι Απόστολοι εκήρυξαν πεμφθέντες υπ’ Αυτού, ως οι Πατέρες ημών και διάδοχοι εκείνων εδίδαξαν ημάς…» 
( παρά Ι. Καρμίρη, ΔΣΜ, Α΄ σ. 345, Αθήναι 1952)

γ. Κατά τη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως του 1724:
«Εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα
πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλοντας ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα 
!
(Mansi, 37, 209).

Όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς, που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους

Γράφει ο άγιος Γερμανός: «Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, που κατοικούν στην Κύπρο, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς, που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία (που αυτοί λειτουργούν) να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεστε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι σας, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες (ιερείς και αρχιερείς). Ει δ’ άλλως θα υποστήτε την ίδια κόλαση με αυτούς» ( P.G. 140, 620).

Ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη

Όσοι  αφήσουν σε τούτη τη ζωή τον Κύριο να τους γεμίσει, όσοι γίνονται κατοικητήριά Tου, στο θάνατο, όταν ο κόσμος και οι αισθήσεις λείψουν εντελώς, ζούν την κοινωνία αυτή με τον Χριστό και το Πνεύμα το Άγιο, άμεσα και ανεμπόδιστα. Εκεί σαββατίζουν. Εκεί γεύονται την τέλεια ησυχαστική εμπειρία τους, σαν συνέχεια της επίγειας, σαν ανώτερη βαθμίδα μιας προκοπής που θα ολοκληρωθεί με την Ανάσταση, αλλά ποτέ στον αιώνα δεν θα τελειώσει, αφού ο Θεός είναι άπειρος και η πρόοδος μέσα στη Βασιλεία Του ατελεύτητη.

«Προκόπτοντες ουδέποτε καταλήξομεν, ου κατά τον παρόντα, ου κατά τον μέλλοντα αιώνα, φωτί φως προσλαμβάνοντες»

(αγ. Ιω. Κλίμακος, Λόγ. ΚΣΤ΄, σ.141-142).

Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Αφιερωμένο στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας εν όψει της μεταβάσεώς του στην Μόσχα τον Μάϊο του 2015 για τις γιορτές της συμμαχικής νίκης επί της ναζιστικής Γερμανίας.

Αν όντως, «εθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές», ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πολύ πικρή αλήθεια των αριθμών: Οι συνολικές απώλειες των Γερμανών καθ’ όλη την διάρκεια της Κατοχής, σύμφωνα με τα δημοσιευθέντα αρχεία τους, στα οποία εμπεριέχονται ονοματεπώνυμα και λοιπά αναλυτικά στοιχεία των νεκρών τους των φονευθέντων στην Ελλάδα από το σύνολο των αντιστασιακών ομάδων και δράσεων (δεξιών και αριστερών), ανήλθαν σε τριακόσιους εβδομήντα έξι (376) νεκρούς. Ο σοκαριστικά χαμηλός αυτός αριθμός είναι ο μόνος διαθέσιμος επί τη βάσει αδιάσειστων τεκμηρίων, σε αντίστιξη με αόριστους αριθμούς γερμανικών απωλειών κινούμενους στον φαντασιακό χώρο απροσδιόριστων γενικοτήτων που διανθίζουν ποικίλα δημοσιευμένα σχετικά κείμενα. Αντίθετα, οι απώλειες των Ελλήνων που φονεύθηκαν από τις αριστερές δυνάμεις μέχρι και το πέρας των Δεκεμβριανών του 1944, ανήλθαν σε 46.985 νεκρούς κατά τις επίσημες τεκμηριωμένες κρατικές εκθέσεις (και 65.000 κατά την εκτίμηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνού), αν και το ύψος των αριθμών αμφισβητείται από την αριστερά, χωρίς όμως να πάψει να είναι τραγικά υψηλό.

Δεν ξεχνώ! --- Ο Μιχαήλ Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου. απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956...

Την αρετή της φιλοπατρίας, τελευταία, την ευνουχίσαμε, τη στραγγαλίσαμε. Κι έμειναν τα πορτρέτα των ηρώων της φυλής μας στραπατσαρισμένα στους τοίχους των σχολείων… Κι απέμειναν κάποια λεβεντοπαλλήκαρα αποφασισμένα να θυσιαστούν για την πατρίδα, σαν τον Μιχαήλ Καραολή τον Ανδρέα Δημητρίου, τον  Ευαγόρα Παλληκαρίδη, το Σολωμό Σολομού, τον Τάσο Ισαάκ, τον Καραθανάση, Βλαχάκο, Γιαλοψό ( ΙΜΙΑ ) και τον ηρωϊκό σμηναγό Κ. Ηλιάκη, να περιμένουν μιμητές… 

Η μεγαλύτερη αυτοθυσία είναι η θυσία για την πατρίδα, γιατί υπερασπίζεσαι πατρογονικές εστίες και χώματα.