ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ


Άγιος Ησύχιος «Προς Θεόδουλο»

 Ο  νους είναι κάτι το ελαφρό και ευκίνητο και δύσκολα μπορεί να αναχαιτιστή από τις παράνομες ενθυμήσεις. Ακολουθεί με την ίδια ευκολία και τις κακές και τις καλές διανοητικές φαντασίες.
Μακάριος πραγματικά είναι εκείνος πού έχει κολλήσει την ευχή του Ιησού στη διάνοια του και φωνάζει προς Αυτόν ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή φλόγα με το κερί. Όταν περνά ο ήλιος πάνω από τη γη, φέρνει την ήμερα. Και το άγιο και σεβάσμιο όνομα του Κυρίου, όταν λάμπει συνεχώς μέσα στον νου μας, θα γεννήση αναρίθμητες έννοιες, λαμπρές σαν τον ήλιο.
 
Όταν διασκορπιστούν τα σύννεφα, ο αέρας φανερώνεται καθαρός. Και όταν διασκορπιστούν οι φαντασίες των παθών από τον ήλιο της δικαιοσύνης Ιησού Χριστό, τότε οπωσδήποτε γεννιούνται στην καρδιά φωτεινά και αστραφτερά νοήματα.

Κάθε Πέμπτη ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ.


O Συναξαριστής της ημέρας.

 Πέμπτη, 24 Ιουλίου 2014

Χριστίνης μεγαλομάρτυρος, Θεοφίλου Ζακύνθου.

Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Συρίας.
Ἦταν κόρη στρατηγοῦ. Ὁ πατέρας της, τῆς ἔχτισε ἕναν πύργο καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ αὐτόν. Μάλιστα κατασκεύασε ἀγάλματα τῶν εἰδώλων καὶ τὴν διέταξε νὰ θυσιάσει σ' αὐτά. Ἐκείνη ὅμως τὰ ἔκανε ὅλα κομμάτια. Γιὰ αὐτές της τὶς πράξεις, ἡ Ἁγία ὑποβλήθηκε σὲ βασανιστήρια ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν πατέρα καὶ μετὰ φυλακίστηκε. Στὴν φυλακὴ τὴν ἄφησαν νηστικὴ γιὰ νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα. Ὅμως, ἄγγελος Κυρίου τῆς πήγαινε τροφὴ καὶ τῆς θεραπεύτηκαν ὅλες οἱ πληγές της.
Μετὰ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ ἄγγελος Κυρίου τὴν ἔβγαλε στὴν στεριά. Μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι εἶχε διασωθεῖ, ὁ πατέρας της πρόσταξε καὶ τὴν ἔκλεισαν πάλι στὴν φυλακή. Τὴν νύχτα ποὺ ἀκολούθησε ὁ πατέρας της πέθανε καὶ τὴν θέση του στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηγοῦ, πῆρε κάποιος ὀνόματι Δίων.
Αὐτὸς ὁδήγησε τὴν μάρτυρα στὸ δικαστήριο. Καὶ ἐκεῖ ἡ Ἁγία ὁμολόγησε τὴν πίστη της. Ἀμέσως ὁ Δίων ὀργίστηκε καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν βασανιστηρίων πολλοὶ πίστευσαν στὸν Χριστό.

Μετὰ τὸ Δίωνα ἀνέλαβε κάποιος Ἰουλιανός. Αὐτὸς ἔριξε τὴν Χριστίνα μέσα σὲ πυρακτωμένη κάμινο, σὲ ἕνα κλουβὶ μὲ φίδια δηλητηριώδη, τὰ ὁποία ἀντὶ νὰ τὴν δαγκώσουν τῆς ἔγλυφαν τὰ πόδια μὲ εὐσπλαχνία. Μετὰ τῆς ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς ἀπὸ ὅπου χύθηκε γάλα ἀντὶ γιὰ αἷμα καὶ τῆς ἔκοψαν καὶ τὴν γλώσσα.
Ὅλα αὐτὰ τὰ μαρτύρια τὰ ὑπέμεινε μὲ καρτερία καὶ στὸ τέλος μὲ κοντάρια ποὺ τὴν χτύπησαν παρέδωσε τὸ πνεῦμα, λαμβάνοντας τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου, καὶ περνώντας στὴν αἰώνια ζωή.

+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ωλοφυρόμεθα δια την απερίγραπτον συμφοράν και οι παπικοί εχαίροντο!


Μετά το Σχίσμα, εις τα μέσα του 11ου αιώνος, πόσα εγκλήματα δεν διέπραξε, με τας Σταυροφορίας του, εις βάρος του Ορθοδόξου Βυζαντίου-ιδίως της 4ης, ήτις προεκάλεσε και την πρώτην Άλωσιν. Και όταν, πλέον, εξησθενημένη η Κωνσταντινούπολις από την δράσιν των Φράγκων παπιστών, έπιπτε υπό τα πλήγματα των βαρβάρων Ασιατών, ο Πάπας Ευγένιος ο Ε' είπε:  " Δεν θα εχαιρόμην τόσον, εάν είχαμε δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον τώρα, που καταστράφηκαν οι Σχισματικοί " ! 
Αλλά μήπως η ιστορία του παπικού μίσους εσταμάτησεν; Όταν επληροφορήθηκαν οι παπικοί της Κωνσταντινουπόλεως τον απαγχονισμόν του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και των λοιπών ιεραρχών, ηλάλαζαν εκ χαράς, ψάλλοντες την Λατινικήν δοξολογίαν. Και όταν το 1922 εμελετάτο η κατάληψις της Πόλεως υπό του Ελληνικού Στρατού, οι Ουνίται εφώναζαν ότι
  " η Αγία Σοφία ανήκει στους Ουνίτες ". Το δε πρώτον συγχαρητήριον τηλεγράφημα, που ελάμβανεν ο Κεμάλ, προήρχετο από τον Πάπαν! Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ωλοφυρόμεθα δια την απερίγραπτον συμφοράν και οι παπικοί εχαίροντο! Άλλως τε, αυτοί, εκ του αφανούς, παρασκεύασαν την ήτταν μας ....
    

Ο ρόλος της Ευρυτανίας στην εθνική αναγέννηση

Κωνσταντίνος Χολέβας

Εφτασε προσφάτως στο γραφείο μου το δίτομο έργο «Ιστορία και Πολιτισμός Δημοτικής Ενότητας Φουρνά Ευρυτανίας», το οποίο εξεδόθη από την Πανευρυτανική Ενωση των Αθηνών. Οι δύο τόμοι περιέχουν τις 70 επιστημονικές εισηγήσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλιο 2012 στο πλαίσιο ειδικού συνεδρίου. Είναι αξιοθαύμαστο το έργο των επιμελητών, των συγγραφέων και των χορηγών της εκδόσεως, διότι αναδεικνύουν την προσφορά του Φουρνά, της Βράχας και του Κλειτσού Ευρυτανίας στην Ορθοδοξία, στην εθνική αναγέννηση, στην Παιδεία και την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.
Τα τρία αυτά χωριά των Αγράφων, ορεινά και άγνωστα στους πολλούς, αξίζουν μεγαλύτερης προβολής και επαίνου, διότι γέννησαν και ανέθρεψαν κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες μεγάλες μορφές της Εκκλησίας, των γραμμάτων, της επιστήμης, καθώς και γενναίους αγωνιστές και στρατιωτικούς. Δεν κατάγομαι από την Ευρυτανία (έχω ξαναγράψει ότι είμαι Μακεδών), αλλά οφείλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη του Ελληνορθόδοξου Γένους μας στα βραχώδη και άγονα αυτά μέρη, τα οποία απεδείχθησαν λίαν γόνιμα στον πνευματικό τομέα.

Το διαβολικό σχέδιο κατάληψης του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως από τους Παπικούς. Το έτος 1671 το σχέδιο απέτυχε, τώρα το πέτυχαν οι πράκτορες του Βατικανού Αθηναγόρας και Βαρθολομαίος!

ΜΙΑ  ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea CodiciArchivio di Stato,  Τόμος 4.) :


«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον καο μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως. Και προ αυτού ακόμη, ο Πατριάρχης Νεόφυτος, παρέμεινεν επί 21 περίπου έτη, χάρις εις την προστασίαν του Άγγλου πρέσβεως και θα παρέμενε και περισσότερον χρόνον, αν ο ίδιος, λόγω γήρατος, δεν απεχώρει εις το Μοναστήριον της Αγίας Μονής εν Χίω, όπου και απέθανεν. Οι εν λόγω Μητροπολίται ανέφερον ότι δύναται δια πολύ μεγαλείτερον λόγον να εκλεγή και διατηρηθή εις Καθολικός Πατριάρχης, αν οι Καθολικοί πρεσβευταί και ιδία ο της Αυλής της Βιέννης, ο της Φαλλίας και ο της Γαληνοτάτης Αυθεντίας της Βενετίας, ήθελον τον προστατεύσει. Οι εν λόγω Μητροπολίται είνε: ο Ιγνάτιος της Χίου, ο Ιάκωβος της Άνδρου, ο Ιωσήφ επίσκοπος της Σάμου, ο Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Παρθένιος μητροπολίτης Μεθύμνης, Ζαχαρίας μητροπολίτης Νάξου και Θεοφάνης. Οι Μητροπολίται ούτοι συνεννοήθησαν να επιτύχουν την εκλογήν ενός εξ αυτών, διότι άλλους Καθολικούς δεν γνωρίζουν, και αν η Αυτού Αγιότης ο Πάπας ή το Ιερόν Σωματείον της προπαγάνδας, έχουν γνώσιν περί υπάρξεως και άλλου τινός Καθολικού, θα ευχαριστηθούν να το μάθουν οι ειρημένοι, οι οποίοι δεν επιζητούν άλλο τι, παρά να περιέλθη το Πατριαρχείον εις χείρας ενός Καθολικού.                                                                                                                    
Οι εν λόγω Μητροπολίται απέστειλαν ένα εξ αυτών ήτοι τον Μητροπολίτην της Νάξου εις Ρώμην, ίνα ενεργήση παρά τη Αγία Έδρα και τω Ιερώ Σωματείω της Προπαγάνδας και διαβιβασθούν θερμαί συστάσεις προς τον εν Βιέννη Αυτοκράτορα, προς τον Βασιλέα της Γαλλίας  και την Δημοκρατίαν της Βενετίας, όπως υποστηριχθή το ιερόν τούτο σχέδιον και ασφαλώς θα επιτευχθή το ποθούμενον, αν δοθούν εις τους Πρεσβευτάς ωρισμέναι έγγραφοι διαταγαί.                                                                                                                                                   Ο κίνδυνος είναι μέγας, διότι, αν γνωσθή σχετικόν τι εις τους σχισματικούς, όχι μόνον θα ματαιωθή η εκλογή, αλλά διατρέχουν και κίνδυνον δια την ζωήν των οι ρηθέντες ιεράρχαι και δη κατά τρόπον ακατανόμαστον. Προ τοιούτου κινδύνου, είναι απαραίτητος η σιωπή η απόλυτος. Δια τούτο οι εν λόγω Ιεράρχαι δεν ηθέλησαν να διατυπώσουν εγγράφως τας προθέσεις των, ίνα μη τυχόν πέση το έγγραφον εις χείρας των Τούρκων ή των σχισματικών. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η ζωή των θα διέτρεχεν άμεσον κίνδυνον. Το ίδιον συνέβη και με τον Γαβριήλ μητροπολίτην Γάνου και Χώρας, όστις απηγχονίσθη, διότι τω ευρέθη μία επιστολή σταλείσα εις Μόσχαν. Συκοφαντηθείς αδίκως, απηγχονίσθη δημοσία εις την πύλην του Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης Παρθενάκης απηγχονίσθη δια την αυτήν αιτίαν εκ μιάς επιστολής του, εις τρόπον ώστε οι εν λόγω Μητροπολίται έχοντες υπ΄ όψιν τα παραδείγματα ταύτα, έκριναν προτιμότερον και ασφαλέστερον να εμπιστευθούν το σπουδαίον μυστικόν εις την Ρώμην δι΄ απεσταλμένου παρά να διακινδυνεύσουν την έγγραφον διατύπωσίν του.