Πρωτοπρ. Μανώλης Νικόλαος «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ (Ο Αλάθητος-Ο Οικουμενιστής-Η Νέα Εκκλησία-Η Αντίσταση)».

Αββά Ισαάκ του Σύρου

Την ταπεινή κακοπάθεια ακολουθεί η χαρά 



Οι πόνοι και οι κόποι που καταβάλλουμε στον παρόντα κόσμο για την αγάπη του Θεού, δε συγκρίνονται με την πνευματική τρυφή που ετοίμασε ο Θεός για όσους κακοπαθούν και στερούντα τα αγαθά. Όπως ακολουθούν τα δεμάτια της χαράς γι΄αυτούς που σπέρνουν με κόπο και ιδρώτα, έτσι ακολουθεί η χαρά την κακοπάθεια, που περνάμε για την αγάπη του Θεού. Το ψωμί που κερδίζεται με τον ιδρώτα, φαίνεται γλυκό για το γεωργό, και οι κόπου που καταβάλλονται για την αρετή φαίνονται κι αυτοί γλυκιοί στην καρδιά που γνώρισε το Χριστό. Να υπομείνεις τον εξευτελισμό και την ταπείνωση με ευχαρίστηση, για να έχεις παρρησία στο Θεό. Ο άνθρωπος που υπομένει σκληρά και λυπηρά λόγια ενσυνείδητα, χωρίς προηγουμένως να έχει βλάψει αυτόν που τον προσβάλλει, βάζει ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι του, και είναι μακάριος, διότι κατά τη μέλλουσα κρίση θα αμειφθεί με το στεφάνι της αφθαρσίας.
 

Να μην παινέψεις αυτόν που κακοπαθεί σωματικά, είναι όμως παράλυτος στις αισθήσεις, και εννοώ την ακοή, και το άφραχτο και ακράτητο στόμα και τους νωθρούς και αμαρτητικούς οφθαλμούς. (90-1)

Αλέξ. Παπαδιαμάντης : ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

Ὅπως τὸ διηγοῦνται, ὅσοι τὸ ἔφθασαν, ἐν ἠλικίᾳ ὄντες εἰς Ἀθήνας τῷ 1870, ὁ νεκρὸς τοῦ ἑνὸς τῶν ληστῶν τοῦ Δηλεσίου, κομισθέντων εἰς Ἀθήνας κατὰ Μάιον, εἶχε τὸ πρόσωπον παραδόξως φαιδρὸν καὶ γελαστόν. Τὴν ὥραν ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο πολὺ ἀσφαλές, τίς οἶδε τί εἶχε σκεφθῆ, ἢ τί σοβαρὸν εἶδεν, ἢ τί ἀστεῖον ἤκουσε παρά τινος γείτονος συντρόφου του, κ᾿ ἐγέλασεν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι γελοῦν. Συγχρόνως, ἐν ἀκαρεῖ, τοῦ ἦλθε τὸ βόλι. Τὸν ηὗρε καίριον εἰς τὸν λαιμόν, καὶ τὸν ἀφῆκεν εἰς τὸν τόπον.
Μετὰ δύο ἡμέρας οἱ σκοτωμένοι, πέντε ἢ ἓξ τὸν ἀριθμόν, ἐκομίζοντο εἰς Ἀθήνας. Εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ νέου ἐκείνου ὅλοι οἱ φρικώδεις περίεργοι εἶδον ἐντυπωμένον, πιστωμένον τὸν γέλωτα. Οὔτ᾿ ἐπρόφθασεν, ὁ εὐτυχὴς ἄνθρωπος, νὰ αἰσθανθῇ τὴν πικρίαν τοῦ βέλους, ἀλλ᾿ ὁ θάνατος τοῦ ἦλθε μυστηριώδης, γλυκύς, πρὸ τῆς ἀλγηδόνος.

Simonopetra Monastery Monks - Polyeleos, Psalm 135


ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΠΡΟΔΡΟΜΟ


O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 1 Απριλίου 2014
      
Μαρίας οσίας της Αιγυπτίας, Γεροντίου και Βασιλίδου μαρτύρων, Γεωργίου νεομάρτ.
(1801).

Τὸν Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων († 11 Μαρτίου), ὁ ὁποῖος συνέγραψε διάφορα ἀσκητικὰ καὶ ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ διαποτίζονται ἀπὸ τὸ  πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ τῆς ἀσκητικῆς παραδόσεως.
Ἡ Ὁσία Μαρία γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ (527 – 565 μ.Χ.). Ἀπὸ τὰ δώδεκα χρόνια της πέρασε στὴν Αἴγυπτο μία ζωὴ ἀσωτίας, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μικρὴ αὐτὴ ἡλικία διέφθειρε τὴν παρθενία της καὶ εἶχε ἀσυγκράτητο καὶ ἀχόρταγο τὸ πάθος τῆς σαρκικῆς μείξεως. Ζώντας αὐτὴν τὴν ζωὴ δὲν εἰσέπραττε χρήματα, ἀλλὰ ἁπλῶς ἱκανοποιοῦσε τὸ πάθος της. Ἡ ἴδια ἐξαγορεύθηκε στὸν Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ὅτι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεώς τινος, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδὴ τὸ ἔργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». Καὶ ὅπως τοῦ ἀπεκάλυψε, εἶχε ἀκόρεστη ἐπιθυμία καὶ ἀκατάσχετο ἔρωτα νὰ κυλιέται στὸ βόρβορο ποὺ ἦταν ἡ ζωή της καὶ σκεπτόταν ἔτσι ντροπιάζοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση.

Ό Ιούδας

Πρόσωπο τραγικό. Στιγματισμένο  διαχρονικά στήν άνθρώπινη ιστο­ρία. Ταυτισμένο μέ τήν άχαριστία, τήν προδοσία, τήν άπώλεια. Πορεία ζωής πού τή σφράγισε ή κόλαση της αυτοχειρίας, άκριβώς τις ίδιες ώρες πού ό Χριστός χάριζε σ' ολόκληρη τήν άνθρωπότητα τόν Παράδεισο διά της θυσίας τοΰ Σταυρού Του.

Δέν γνωρίζουμε πολλά γιά τόν μα­θητή αύτόν. 'Ελάχιστες οί πληροφορί­ες πού καταγράφουν οί ιεροί Εύαγγελιστές. Καταγόταν άπό τήν Καριώθ της Ιουδαίας - γι αύτό και Ισκαριώτης. Κα­ταγόταν δηλαδή άπό τό Νότιο Βασίλειο, τήν Ιουδαία, σέ άντίθεση μέ τούς ύπόλοιπους μαθητές πού ήταν άπό τό Βόρειο Βασίλειο, Γαλιλαίοι.
Ανταποκρίθηκε και έκείνος στήν κλή­ση τοϋ Κυρίου και συγκαταλέχθηκε στόν στενό κύκλο τών 12 μαθητών Του.
Όμως όσες πληροφορίες κι άν πα­ραθέσουμε γιά τό πρόσωπο αύτό, τά έρωτήματα πού καίνε τό έσωτερικό ό­λων είναι δύο. Πώς και γιατί; Πώς έφθασε έως τήν προδοσία και γιατί φά­νηκε τόσο σκληρός και άμετανόητος; Τί συνετέλεσε και άπό μαθητής έγινε προ­δότης;  Άπό δούλος, δόλιος;  Άπό Από­στολος, υιός άπωλείας; 

Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:

Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα»! 

(Mansi, 37, 209)

Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερημώσεως


Η δυσφήμηση του ’21 είναι θέμα προβολής. Στην Ελλάδα του σήμερα μερικοί, για να διαφημιστούν, επιλέγουν να εξευτελιστούν.

Σκέψεις πάνω στο ’21
Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός - Συγγραφέας
Μπορεί κάποιοι τότε από τους αγωνιστές να μην είχαν ελληνική φωνή, είχαν όμως ελληνική ψυχή. Σήμερα κάποιοι έχουν ελληνική φωνή αλλ’ όχι ελληνική ψυχή.
·                     Η δυσφήμηση του ’21 είναι θέμα προβολής. Στην Ελλάδα του σήμερα μερικοί, για να διαφημιστούν, επιλέγουν να εξευτελιστούν.
·                     Το ’21είναι ο λαμπρότερος ναός της Ελληνικής Ιστορίας. Κάποιοι που διακατέχονται από Ηροστράτειο Σύνδρομο, επιχειρούν να τον πυρπολήσουν, για ν’ ακουστεί τ’ όνομά τους. Έχουν σαν πρότυπο τον Ηρόστρατο που πυρπόλησε το ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος για να μείνει το όνομά του στην ιστορία.

·                     Δεν ήταν όλοι οι συμμετάσχοντες στον Αγώνα λουλούδια για μύρισμα. Συνεπώς, σπορά δεν άφησαν μόνο ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μιαούλης και ο Κανάρης. Σπορά και άφθονη κοπριά άφησε και ο... Νενέκος. Γι’ αυτό φυτρώνουν σήμερα άφθονα άνθη του κακού.
·                     Έσφαλαν οι ποιητές Διονύσιος Σολωμός και Ανδρέας Κάλβος που ύμνησαν εκείνους τους αγωνιστές. Όφειλαν να διαβάσουν κάποιες σύγχρονες συγγραφές που τους βγάζουν «κατσαπλιάδες».
·                     Αν ο αφορισμός της Επαναστάσεως του Υψηλάντη από την Ιερά Σύνοδο και τον πατριάρχη είχε τότε κάποιο νόημα (αποτροπή σφαγιασμού αμάχου πληθυσμού), ποιο νόημα έχουν στον παρόντα καιρό οι αφορισμοί του ’21; Ελπίζουν σε κάποια επάνοδο της Τουρκίας ή σε έκδοση έργων τους στην Τουρκία;
·                     Το ’21 ήταν ένας ορμητικός άνεμος. Και κατά το παροιμιακό, «οι κατ’ άνεμον πτύοντες τα εαυτών πρόσωπα πτύουσι».
·                     Είχε πει ο Όσκαρ Ουάιλντ: «Το πνεύμα έχει τα όριά του, η κουταμάρα όχι».
·                     Είχε πει ο Μολιέρος: «Οι φθονεροί πεθαίνουν· ο φθόνος ποτέ!». Το είχε επισημάνει ο Σολωμός στην ωδή που έγραψε για τον Μάρκο Μπότσαρη: «Και ο φθόνος τού στέκει ζερβά».
·                     Ας μη λέμε κακό για τους αγωνιστές του ’21. Ήσαν κι αυτοί ικανοί να το κάνουν πιο καλά από μας. Φαντάζεστε τι θα μας έσουρνε ο Καραϊσκάκης, αν έβγαινε από τα σκότη του Άδη και άκουγε όσα ακούμε εμείς;
·                     Και, τέλος πάντων, το δέντρο που κάνει καρπούς πετροβολάνε.
·                     Με επιλεκτικές φράσεις μπορείς να αποδείξεις ότι ο ήλιος βγαίνει από τη... Δύση!
·                     Ασφαλώς οι σφαγές ενοχλούν κάποιους λεπτοστόμαχους δανδήδες του πνεύματος. Αλλ’ οι επαναστάσεις δεν γίνονται με κομφετί. Κι όπως είπε ο Ίψεν, κανείς δεν προσέρχεται σ’ αυτές με... φράκο. Η Ελληνική Επανάσταση είχε πολύ αίμα. Κι έβγαινε μέσα από πολύ αίμα. Μόνο που το αίμα αυτό ήταν ελληνικό. Όσοι επικαλούνται τον Σολωμό, πρέπει να θυμούνται τους στίχους του «Ύμνου»:
                        «Καί τό ροῦχο σου ἔσταζ’ αἷμα
                        πλῆθος αἷμα ἐλληνικό...»
·                     Καμμιά επανάσταση δεν είναι ειδυλλιακό τοπίο. Τις ωραιοπαθείς εικόνες μπορεί να βρει κανείς σε διαφημιστικές αφίσσες.

«Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη... Μην αφήσεις τον άθεο να πάρη το στερνό θησαυρό σου»

Τμήμα ισλαμικών σπουδών: υπογράφοντας προσκυνοχάρτια
Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος
«Έρμη, σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη...
Μην αφήσεις τον άθεο να πάρη
το στερνό θησαυρό σου»
Κωστής Παλαμάς
«Αδελφοί μου, η συζήτησις ετελείωσεν εις τας ημέρας μας. Ο Χριστός απεμακρύνθη από την Ευρώπην, όπως κάποτε από την χώραν των Γαδαρηνών, όταν οι Γαδαρηνοί το εζήτησαν. Μόλις όμως αυτός έφυγεν, ήλθε πόλεμος, οργή, τρόμος και φρίκη, κατάρρευσις,  καταστροφή. Επέστρεψεν εις την Ευρώπην ο προχριστιανικός βαρβαρισμός, εκείνος των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, μόνον ότι ήτο εκατόν φορές φρικωδέστερος. Ο Χριστός επήρε τον Σταυρόν Του και την ευλογίαν Του και απεμακρύνθη. Έμεινε ζόφος και δυσωδία. Και σεις τώρα αποφασίστε με ποιον θα υπάγετε, ποιον θα ακολουθήσετε: την σκοτεινήν και δυσώδη Ευρώπην ή τον Χριστόν;».

(αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, «Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός», εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, 1974, σελ. 252).
Επειδή έχω την εντύπωση, αν όχι πεποίθηση, ότι και το θέμα του τζαμιού στην Αθήνα και η ίδρυση τμήματος ισλαμικών σπουδών στην θεολογική σχολή του Α.Π.Θ., έγινε κατόπιν έξωθεν πιέσεων--όπως παλαιότερα και για το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες--απευθύνω το ερώτημα του αγίου Ιουστίνου στους ελλογιμοτάτους καθηγητές του τμήματος θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Με ποιον θα υπάγετε;  
(Η σιωπή, η αποχή και η υπογραφή σε ανθελληνικά και αντορθόδοξα κείμενα, είναι το λιπαντικό για μία ταχεία και άνευ προσκομμάτων αναρρίχηση στο δένδρο της ιεραρχίας. Όπως έλεγαν παλιότερα για τους μετανοημένους αριστερούς, τους δηλωσίες, «άντεξαν στα βασανιστήρια, λύγισαν στις προσφορές»).
Μια και «ήδη εβάφη κάλαμος αποφάσεως», κεκλεισμένων των θυρών, διά τον φόβο του λαού, οφείλουν οι κύριοι καθηγητές να απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα, που εύλογα αναφύονται.
Πρώτον: Ποιο είναι το Ισλάμ, το οποίο, «δόξη και τιμή», ανακηρύσσουν τμήμα της Θεολογικής; Το μόνο Ισλάμ που γνώρισε τούτος ο τόπος είναι το, θηριώδες και κτηνώδες, τουρκικό. Παραπέμπω, για να θυμηθούν ποιό Ισλάμ τιμούν, στο βιβλίο «Οι τουρκικές ωμότητες στην Κύπρο», του Π. Μαχλουζαρίδη,  Λευκωσία 1975. (Σελ. 72). Διηγείται γριά 75 ετών, η οποία είχε και κόρη 40 χρονών, με διανοητική καθυστέρηση: «Όταν ήρθαν οι Τούρκοι στο χωριό μας, την Παρασκευή 16.8.74, εγώ και η κόρη μου μείναμε στο χωριό μας, διότι δεν τα καταφέραμεν να φύγωμεν, όπως πολλοί άλλοι χωριανοί μας. Με την κόρη μου μείναμε χωσμένες για 5-6 μέρες στο σπίτι μας κι εκεί μέσα μάς βρήκαν 3 Τούρκοι στρατιώτες... Αυτοί όρμησαν πάνω μας, μας έδεσαν το στόμα και τα χέρια και μας εβίασαν. Την άλλη μέρα ήρθαν άλλοι 5 Τούρκοι στρατιώτες και μας εβίασαν... Την άλλην μέραν πήγαμεν στο σπιτούδιν της μάνας μου (εκατοχρονίτισσα γριά), την ηύρα τσουλλοκαθιστήν, χαμαί πεθαμένην...». Ούτε γριούλες σέβονταν οι οπαδοί του τουρκοϊσλάμ ούτε άρρωστα πλάσματα του Θεού. Τρίζουν τα κόκκαλα των αθώων θυμάτων...

Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση - Δ΄ Κυριακή των Νηστειών (mp3 - 2014)

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Ἡ πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέον ἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό,...

 Ἀθηναγόρας, ὄχι μόνο δὲν ὀπισθοχώρησε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς καὶ οἱ διάδοχοί του προχώρησαν καὶ προχωροῦν, ὅπως διαρκῶς τὸ ἐπισημαίνουμε καὶ ὅπως τὸ εἴδαμε ὅλοι κατὰ τὴν τελευταία συνάντηση Πατριάρχου καὶ Πάπα στὸ Φανάρι στὶς 30 Νοεμβρίου τοῦ 2006.  πρωτόθρονη Ἐκκλησία ἔχει πλέονἁλωθεῖ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ὡς πρώτη, ἐπηρεάζει καὶ τὶς ἄλλες τοπικὲςἘκκλησίες. Ὅλη αὐτὴ  τραγικὴ ἱστορία τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαζωγραφήθηκε στὸ μεγάλο σχετικὸ Συνέδριο ποὺ κάναμε στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2004. 

Στὶς περισσότερες ἐκκλησίες, οἱ οἰκουμενιστικὲς ἡγεσίες ἐλέγχουν πλήρως τὴν κατάσταση καὶ μὲ ἀπειλές, διώξεις καὶ ἀφορισμοὺς καταπνίγουν καὶ φιμώνουν τὶς ὀρθόδοξες φωνές. 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ελάτε στην Ομιλία του Ν.Χειλαδάκη με θέμα ''Ο κίνδυνος της Ισλαμικής εξάπλωσης στην Ελλάδα'' [ΒΙΝΤΕΟ 2014]

Ποιμένες Part Time


Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Φώτης Κόντογλου - Σαστισμένα λόγια

Εἶμαι καλὰ ἐδῶ ἀπάνου στὴν καρέκλα μου. Εἶμαι λιγάκι στενόχωρα καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶμαι καλύτερα· ἔτσι δείχνει λιγώτερο ἡ φτώχια μου.
Ἀπ᾿ τὸ φεγγίτη δὲ φαίνεται τίποτα γιὰ νὰ καταλάβῃ κανένας πὼς βρίσκεται τόσο ψηλά, μ᾿ ἄλλα λόγια στὸ ἕχτο πάτωμα. Μάλιστα. Βρίσκουμαι ἀπὸ πάνου ἀπ᾿ ἕνα σωρὸ λογιῶν λογιῶν ἀνθρώπους. Ἐγὼ ὁ ἴδιος τὄχω ξεχάσει κάθε ἄλλη ὥρα, ὄξω ἀπὸ τούτη ποὺ τὸ λέω. Μοναχά, πότε πότε τὴ νύχτα, μέσα ἀπ᾿ τὸ κρεββάτι μου, συλλογίζουμαι πὼς κοιμᾶμαι τόσο ἀψηλὰ μέσα στὸν ἀγέρα, ἀπάνου ἀπ᾿ τὸ μεγάλο δρόμο...
Ἄραγες πόσοι εἶναι κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ περνοῦν ἀπ᾿ τὸ κεφάλι τοὺς τέτοιες παράξενες ἀνοησίες!... Τότες βέβαια ὁ νοῦς μου δὲν εἶναι σὲ μιὰ καλὴ κατάσταση. Ὅπως κι ἂν εἶναι, ἐγὼ δὲν ἄκουσα κανέναν νὰ μοῦ μιλήση γιὰ τέτοια πράματα. Ἐμένα ὅμως, ὁ Θεὸς ξαίρει γιατὶ μέσα ἀπ᾿ τὸ κρεββάτι μου τὸ μυαλό μου κατεβαίνει καὶ ψάχνει, ὅπως τὸ σκαντάλι μέσα στὸ νερό. Μοῦ φαίνεται πὼς περνῶ σιμὰ ἀπ᾿ τὶς πέτρες τοῦ τοίχου, ὅπως εἶναι στοιβαγμένες ἡ μιὰ ἀπάνω στὴν ἄλλη, ἴσαμε κάτου στὰ θεμέλια. Τὶς φχαριστῶ μὲ σφιγμένη καρδιὰ γιατὶ σηκώνουν τόσο βάρος καὶ μὲ κρατᾶν ἐδῶ ἀπάνου.

Αφήνομεν κραυγήν πόνου δια το κατάντημά μας.

Μόνον τυφλοί τον νουν δεν δύνανται να ίδουν την απερίγραπτον ζημίαν που προσγίνεται εις την αδαμαντίνην Ορθοδοξίαν μας, επί μειώσει του γοήτρου της, επί συγχύσει των συνειδήσεων, επί στραβλώσει της αληθείας, από τας φιλενωτικάς ενεργείας από Ορθοδόξου πλευράς. Εις ποίου αγίου Πατρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον νουν ηδύνατο να χωρέση η ιδέα της ενώσεως ή ενότητος, των Λατίνων εμμενόντων εις τας χωριζούσας από τον Θεόν αιρέσεις των; Ακόμη και οι ίδιοι οι Λατίνοι δεν δύνανται να πιστεύουν, ότι οι τοσάκις απωθηθέντες υπό των Ορθοδόξων, ότε τους εκάλουν πονήρως προς υποταγήν, τώρα, αντιστρεφομένων των όρων, ικετεύονται δια προσέγγισιν, ενότητα, ένωσιν, αγάπην! Και πότε όλα αυτά; Όταν οι πολυτρόπως καταστάντες αιρετικοί Κατόλικοι, είναι τόσον ευαίσθητοι εις τας «αληθείας» της «Εκκλησίας» των και δηλούν, ότι δεν πρόκειται εις το ελάχιστον να αποστούν εκ των γραμμών των!  Εις τόσην καθίζησιν ορθοδόξου φρονήματος εφθάσαμεν, εις τόσην αφιλοτιμίαν, ώστε σπανίως να ακούεται μία φωνή διαμαρτυρίας, μία φωνή, ένα σφύριγμα ορθοδόξου ποιμένος, εν όψει επιδρομής των κατολίκων; Γνωρίζουν οι ημέτεροι, ότι οι Λατίνοι πανηγυρίζουν τον εκλατινισμόν μας;

Τις Θεος Μέγας


Saint Cyril of Jerusalem:

"God is kind and He is kind to an immeasurable extent...Your sins piled one above the other do not overtop the Greatness of God's love. Your wounds are not too great for the skill of the Doctor. There is only one course of treatment for you to follow: rely on Him in faith. Explain frankly what is wrong to the Doctor and say with the Psalmist: 'I acknowledge my sin to you, and I did not hide my iniquity.' (Psalm 32:5) Then you will be able to go on with the Psalmist to say: 'Then did you forgive the guilt of my sin." 

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥΣ


Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς:

 Ἡ μεγαλύτερη προδοσία καί ὁ χειρότερος συμβιβασμός ὅλων τῶν αἰώνων στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτός πού ἔγινε στήν διετία 1991-1993, κατά τήν ὁποία ἀνεγνωρίσθησαν ὡς ἔγκυρα στό Σαμπεζύ καί στό Μπελαμέντ τοῦ Λιβάνου τά μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν Παπικῶν ἀντιστοίχως. Αὐτό σημαίνει ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι οἱ Παπικοί καί οἱ Μονοφυσίτες, χωρίς να ἀποκηρύξουν οὐδεμία αἵρεσι καί παραμένοντας ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκονται, ἔχουν τό ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο τους ἁγιάζει τά μυστήρια πού τελοῦν, ἀφ’ ἑτέρου οἱ Πατέρες καί οἱ Σύνοδοι πού τούς ἀπέκοψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία και τούς ἀνεθεμάτισαν ἦσαν, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, παρανοϊκοί καί διέπραξαν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα τῶν αἰώνων, ἐφ’ ὅσον ἀπέκλεισαν ἀπό τήν σωτηρία καί τήν Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων ἄπειρα πλήθη ἀνθρώπων. Ἐπί πλέον δε μέ αὐτές τίς ἀποφάσεις ἐδείξαμε ὅτι, τό νά εἶναι κάποιοι ἐντός ἤ ἐκτός Ἐκκλησίας καί νά ἔχουν ἔγκυρα ἤ ἄκυρα μυστήρια, δέν εἶναι θέμα κατ’ ἐξοχήν Ὀρθοδόξου πίστεως καί αἱρέσεως ἀντιστοίχως, ἀλλά θέμα τό ὁποῖο ρυθμίζεται ἀπό κάποια Σύνοδο ἤ διμερῆ ἐπιτροπή καί βεβαίως ἕνας τρόπος ἄγνωστος σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2014

Υπατίου επισκόπου Γαγγρών, Ακακίου ομολογητού, επισκόπου Μελιτηνής.


Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ὑπάτιος ἦταν Ἐπίσκοπος Γαγγρῶν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ., στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Διακρίθηκε γιὰ τὴν πιστότητά του στὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν σφοδρὴ πολεμική του κατὰ τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν Ἀρειανῶν. Ἡ στάση του αὐτὴ ἐξήγειρε τοὺς πληγέντες Νοβατιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν μὲ κάθε τόπο τὴν ἐξόντωσή του. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, τὸ ἔτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι σὲ κρημνώδη περιοχὴ ἐπιτέθηκαν κατὰ τοῦ Ἁγίου μὲ ξύλα καὶ πέτρες καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο. Πρὶν ξεψυχήσει, μία ἐκ τῶν φανατικῶν αἱρετικῶν γυναικῶν τὸν θανάτωσε διὰ λίθου.
Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος μαρτύρησε καὶ κληρονόμησε τὴν Βασιλεία τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.

Η πλέον αρμόζουσα προσευχή μας προς τον Παράκλητον είναι ο «Οίκος» της Πεντηκοστής, τον οποίον πολλάκις επιβάλλεται να επαναλαμβάνωμεν καθ’ ημέραν.

«Ταχείαν και σταθεράν δίδου παραμυθίαν τοις δούλοις σου Ιησού, εν τω ακηδιάσαι τα πνεύματα ημών· μη χωρίζου των ψυχών ημών εν θλίψει, μη μακρύνου των φρενών ημών εν περιστάσεσιν, αλλά αεί ημάς πρόφθασον. Έγγισον ημίν, έγγισον ο πανταχού· ώσπερ και τοις Αποστόλοις σου πάντοτε συνής, ούτω και τοις σε ποθούσιν ένωσον σαυτόν οικτίρμον, ίνα συνημμένοι σοι, υμνώμεν και δοξολογώμεν το πανάγιόν σου Πνεύμα».

Τι κρύβεται πίσω από την περικοπή ομιλίας του π.Παλαμά από τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε ;

Του Λυκούργου Νάνη.
Αναφορικά με την περικοπή των αποσπασμάτων της θαυμάσιας και λεβέντικης ομιλίας του π.Παλαμά, απ την πλευρά των υπευθύνων του εγκρίτου και ποιοτικού καναλιού 4ε, που αποτελεί όαση εν μέσω της αυχμηράς τηλεοπτικής ερήμου των χαλεπών καιρών μας, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει τα εξής: η λογοκρισία ασκείται, από Ορθοδόξου σκοπιάς, και η άσκησή της θεωρείται επιβεβλημένη, στην απευκταία περίπτωση, κατά την οποία, το αντικείμενό της περιλαμβάνει έστω και ψήγματα κακοδοξιών, καταλυτικών και ανατρεπτικών του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους.

Πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήσης : ἐπιθυμῶ νά κάνω μερικές ἐκσυγχρονιστικές σκέψεις, πού πρέπει νά μᾶς προβληματίσουν ζωηρά.

Ὁ Μ. Φώτιος βλέπει τήν ἑλληνική παιδεία ἀθροιστικά καί ἀδιαίρετα, ἑνωτικά θά λέγαμε, κατά τό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος, ὅπως διαμορφώθηκε διαχρονικά και κατά τήν προχριστιανική καί κατά τήν χριστιανική μακροχρόνια περίοδο. Οἱ οὐτοπικές διαιρετικές ἀπόπειρες τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου καί τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστοῦ ἀποκρούσθηκαν ἀπό τήν ἑλληνοχριστιανική πλέον συνείδηση καί ἀπέτυχαν. Ὁ Χριστιανισμός δέν ἔβλαψε, ἀλλά ὠφέλησε τόν Ἑλληνισμό· οὐσιαστικά τόν διέσωσε. Αὐτό σήμερα τείνει να ἀγνοηθεῖ καί νά ἐκλείψει· ἰδιαίτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες καταβάλλονται συντονισμένες καί σχεδιασμένες προσπάθειες ἀποχριστιανισμοῦ τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀπό κομματικούς κύκλους ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων, χωρίς ἀποτελεσματική ἀντίδραση οὔτε ἀπό τά θεωρούμενα φιλικά πρός τήν Ἐκκλησία κόμματα, ἀλλά οὔτε καί ἀπό τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἀφήσουμε νά ἀφανισθοῦν ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία μέσα στό χωνευτήρι τοῦ Δυτικοῦ τοῦ Φραγκολατινικοῦ πολιτισμοῦ;

St. Justin (Popovich of Serbia) : The "Third Fall"

"In the history of mankind there are 3 falls : The fall of Adam, of Judas the Iscariot and that of the Pope. The essence of falling into sin is always the same: the desire to become God by oneself. In this manner, a man insensibly equates himself with the devil, because he also wants to become God by himself to replace God with himself...The fall of the Pope lies exactly in this very thing: to want to replace the Godman with the man..." 

«Ζήτω η Ελλάς»

Aνησυχούμε και απελπιζόμεθα, όταν μελετούμε τους εκτεθέντας από την Εθνικήν Στατιστικήν Υπηρεσίαν αριθμούς, εν σχέσει προς το δημογραφικόν πρόβλημα της Ελλάδος. Εκ των αριθμών, αποδεικνύεται ότι η πατρίς μας είναι άτεκνος σχεδόν χώρα, χώρα, κατά το πλείστον, γερόντων ! Ποίος θα το εφαντάζετο; Οι Έλληνες, δυστυχώς κατ’ όνομα οι πλείστοι Ελληνορθόδοξοι, εγένοντο αρνηταί της ζωής, φυγότεκνοι, στείροι! Ωσάν να μη υπήρξαν απόγονοι ενδόξων όντως προγόνων, οι οποίοι εξύψωσαν την ιδέαν και αξίαν του ανθρώπου και του ανθρωπισμού όσον ουδέν άλλο έθνος επί της γής. Η δε πολιτεία, άνευ βουλής ενεργήσασα, εψήφισε νόμον περί αμβλώσεων διά του οποίου φονεύονται 300-400 χιλιάδες Ελληνορθόδοξα νήπια ετησίως και όντως επεδεινώθη επικινδύνως το δημογραφικόν πρόβλημα της χώρας. Υπό το πνεύμα του δήθεν  «εκδημοκρατισμού» της οικογενείας, του γάμου και του ατόμου ηλλοίωσε το Οικογενειακό δίκαιο και ενομιμοποίησε την μοιχεία και ομοφυλοφιλίαν. Με την ανεξέλεκτη και μεθοδευμένη μετακίνηση ξένων πληθυσμών στον Ελληνικό χώρο, η πολιτεία θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την πληθυσμιακή αλλοίωση και θα βοηθήση την ανάπτυξη ξένων ισχυρών μειονοτήτων, που θα δρούν διασπαστικά στο τέλος, ως Πέμπτη φάλαγξ εντός των τειχών. Η πολιτεία μεθοδευμένα ηλλοίωσε, την Χριστιανική αγωγή του λαού και τας ηθικοθρησκευτικάς του αξίας, διότι η φυγοτεκνία και οι εκτρώσεις είναι θέμα κυρίως ηθικό. Ηλλοίωσε και το εθνικό φρόνημα. Είναι ολοφάνερο, ότι η εθνική συνείδησις έχει σήμερον αμβλυνθή κυρίως στις ψυχές των νέων! Εφ’ όσον δεν υπάρχει μέσα μας έντονο το αίσθημα της φιλοπατρίας, πως είναι δυνατόν να σκεπτόμεθα το μέλλον της Ελλάδος; Έτσι, αφού οι Έλληνες αντέστησαν επί χιλιετίες εις αφανιστικούς κινδύνους, ήδη εξαφανίζονται ειρηνικώς και αφ’ εαυτών! «Ζήτω η Ελλάς», αναφωνούν, κατά τα επετειακά ειωθότα, οι ομιληταί. Αλλά πως θα ζήση η Ελλάς χωρίς Ελληνες;;;

Το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!

Κωνσταντίνος Χολέβας
Οι αποδομητές της Ιστορίας μας και οι αρνητές του ρόλου της Εκκλησίας επιδιώκουν να αποκόψουν τον λαό μας από τις πνευματικές αξίες που προετοίμασαν το δοξασμένο 1821. Λάθος τους μεγάλο, διότι η μεγάλη Ελληνική Επανάσταση μπορεί και πρέπει να είναι οδηγός για κάθε Ελληνα σε όλες τις δύσκολες περιόδους που κατά καιρούς διανύουμε. Απέναντι στην παρούσα πνευματική, ηθική και οικονομική κρίση το 1821 μάς διδάσκει και μας χαρίζει ελπίδα και αισιοδοξία. Εστω συγκρατημένη, αλλά πάντως αισιοδοξία. Μας θυμίζει ότι αντιμετωπίσαμε ως έθνος δυσκολότερες καταστάσεις, αλλά επιβιώσαμε.
Ετσι θα επιβιώσουμε και σήμερα. Με τα ελληνορθόδοξα ιδανικά του 1821, με σεβασμό στο παρελθόν και με πίστη στο παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.

Αββά Ισαάκ του Σύρου

Ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς τὸ σκότος, ὑψώσατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, ἵνα λάμψωσι τὰ πρόσωπα ὑμῶν ἐκ τοῦ φωτὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος· ἐξέλθετε ἐκ τῶν παθῶν τοῦ κόσμου, ἵνα ἔλθῃ εἰς ἀπάντησιν ὑμῶν τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς φῶς ὁ Χριστός, καὶ προστάξῃ τοὺς ἀγγέλους τοὺς ὑπηρέτας τῶν μυστηρίων αὑτοῦ νὰ λύσωσιν ὑμᾶς ἐκ τῶν δεσμῶν, ὅπως περιπατήσητε εἰς τὰ ἴχνη αὑτοῦ, καὶ ἀπέλθητε πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα.

Πατέρα Παλαμά, χαιρόμαστε για την Ορθόδοξο Ομολογία σας. Όμως έχουμε κουραστεί 90 τόσα χρόνια από λόγια, θέλουμε πράξη! Ζητούμε συγγνώμη για την ερώτηση: Ποιόν μνημονεύετε; Διότι Ορθοδόξως, η μνημόνευση είναι ομολογία της ιδίας πίστης με του μνημονευόμενου. Το "υπομονή άχρι καιρού", το έλεγαν και οι "ποιμένες" της Δύσης μετά το 1054 στον προδομένο λαό της "αδελφής εκκλησίας" της Ρώμης...

Αρχιμανδρίτης Παλαμάς Καλλιπετρίτης, Διπλός Ευαγγελισμός

[ΒΙΝΤΕΟ: ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ]

Εκφωνήθηκε στην επίσημη εκδήλωση της Μητρόπολης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας παρουσία των Σεβ.Μητροπολιτών Βεροίας κ.Παντελεήμονος και Σαμαρίας κ.Αμβροσίου, όπως επίσης και των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλης.
Η ομιλία προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε λογοκριμένη σε όσες αναφορές θίγονταν οι Αιρετικοι!!!
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας ακολουθεί:

Προφητεία Όσιου Νείλου του Μυροβλήτου: "Η πλάνη του Αντιχρίστου"

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=12&t=9288

Δεν είναι εύκολο να πει κανείς πολλά, διαβάζοντας μια προφητεία από έναν άγιο της ορθοδοξίας μας. Μόνο άνθρωποι φωτισμένοι της εκκλησίας μπορούν να αποπειραθούν να δώσουν κάποια ερμηνεία. Η προφητεία του όσιου Νείλου του Μυροβλήτη όμως, ο οποίος έζησε τον 16ο αιώνα, είναι ξεκάθαρη και προειδοποιεί για την ηθική κατάπτωση που θα ξεκινήσει στις αρχές του 20ου αιώνα, και θα κορυφωθεί στα χρόνια του αντίχριστου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΝΕΙΛΟ

Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης (ο νέος), έζησε τον 16ο αιώνα και καταγόταν από τον Άγιο Πέτρο τής Κυνουρίας της Πελοποννήσου. Ασκήτευσε στο σπήλαιο του Αγ. Πέτρου του Αθωνίτη στο Άγιο όρος επί πολλά χρόνια, και είναι άγνωστο πώς τρεφόταν αφού το σπήλαιο εκεί είναι απρόσιτο. Πέθανε ειρηνικά στις 12 Νοεμβρίου 1651, στο απλό κελλάκι που έχτισε μέσα στη σπηλιά του.

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Κήρυγμα, Δ' Χαιρετισμοί 2014 (mp3)

Τα νεοταξικά βιβλία Δημοτικού και Γυμνασίου (παραδείγματα από την ύλη!)

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=13&t=9286






Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Συμπληρωματικά στους Γ΄Χαιρετισμούς 2014 (video 2014)

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 30 Μαρτίου 2014

Δ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, Ιωάννη της Κλίμακος. Ιωάννου του οσίου, συγγραφέως της Κλίμακος, Εύβουλης μητρός Αγ.
Παντελεήμονος, Ζαχαρίου ιερομάρτυρος του νέου, επισκόπου Κορίνθου (1684).

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 525 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβοῦς καὶ εὔπορης οἰκογένειας. Ἔλαβε πλούσια μόρφωση, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλὰ σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στὸ ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ θάνατό του.
Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικὲς κοινότητες στὴ Σκήτη καὶ Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δὲ ἐγκαταστάθηκε σὲ κελὶ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, ποὺ ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπὸ τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης - Περιεχόμενα Θεοδρομίας (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2013) (video-2014)

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ:

 Παναγιώτατος, ἀκολουθώντας κατά γράμμα τήν οἰκουμενιστική τακτική τοῦ προκατόχου του κυρο Ἀθηναγόρα, ἀναφέρθηκε στην ὁμιλία του σ’ αὐτόν, χαρακτηρίζοντάς τον «ὁραματιστή» καί παράλληλα ἐξέφρασε τήν ἀπογοήτευσή του γιά τήν μή συμμετοχή τῶν Πατριαρχείων Γεωργίας καί Βουλγαρίας στούς διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους. Ἡ οἰκουμενιστική αὐτή αἰχμαλωσία ἀποδεικνύεται ἐν τοῖς πράγμασι ἀπό τίς ἀνιστόρητες, πρωτοφανεῖς καί καινοφανεῖς οἰκουμενιστικές πράξεις καί ἐνέργειες, ὅπως  urbi et orbi υἱοθέτηση καί ἐφαρμογή τῶν κακοδόξων θεωριῶν περί «το διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ δογματικοῦ συγκρητισμοῦ, τῆς Μιᾶς και συγχρόνως Διηρημένης Ἐκκλησίας, τῆς Διευρημένης Ἐκκλησίας, τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καί μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς καί συναφειακῆς αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειματικῶν καί μή πλήρων «Ἐκκλησιῶν», τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σέ ἀκρίβεια καί δόγμα», οἱ ὁποῖες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καί θεολογίας.