Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον


ΥΠΟΤΑΞΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟΝ.

Διαβάζω στον ΙΣΤ λόγο του Αγίου Ισαάκ του Σύρου μια φοβερή και αποκαλυπτική διδασκαλία και την μεταφέρω κατά λέξη: Όποιος υποτάξη τον εαυτόν του στον Θεό βρίσκεται πολύ κοντά στο να υποτάξη τα πάντα στον εαυτόν του. Σε όποιον εγνώρισε τον εαυτόν του δίνεται η γνώση των πάντων. Διότι η γνώση του εαυτού σου είναι πλήρωμα της γνώσεως των όλων. Με την υποταγή της ψυχής σου θα υποταγούν σε σένα τα πάντα. Όσον καιρό βασιλεύει η ταπείνωση στη διαγωγή σου, θα σου είναι υποταγμένη η ψυχή σου και μαζί με αυτήν θα σου είναι υποταγμένα τα πάντα. Διότι τότε γεννιέται στην καρδιά σου η εκ Θεού ειρήνη. Και όσον καιρό βρίσκεται έξω από αυτήν την ταπείνωση, θα καταδιωχθής όχι μόνον από τα πάθη, αλλά και από τα συναπαντήματα. 

Αυτοκτονούμε!!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2012
15 .560 .000, δεκαπέντε  εκατομμύρια πεντακόσιες εξήντα χιλιάδες ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.
 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.
 Αυτοκτονούμε!!!

ΤΟ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ὁ «δεύτερος στὴν τάξη» πατριάρχης, ξεπέρασε τὸν «πρῶτον στὴν τάξη» πατριάρχη, στὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο! Ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος πῆγε στὴ Ρώμη, γιὰ νὰ συμμετάσχει στὴν ἐκεῖ διαχριστιανικὴ καὶ διαθρησκειακὴ συνάντηση, ποὺ ὀργάνωσε ὁ θλιβερὸς ἡγετίσκος τοῦ Βατικανοῦ, νομίζοντας πὼς μπορεῖ νὰ ἡγηθεῖ κάποια στιγμὴ ὅλων τῶν δογμάτων καὶ τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου! Τὴν ἀρχὴ τῆς πρωτοφανοῦς οἰκουμενιστικῆς του παρεκτροπῆς τὴν ἔκαμε ὁ κ. Θεόδωρος μὲ τὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν «ἅγιο πατέρα», χαρακτηρίζοντας τὸν αἱρεσιάρχη: «ποιμένα καὶ διάκονο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας» καὶ τὸ παναιρετικὸ καὶ ἁμαρτωλὸ Βατικανό: …ἀρχαία «Ἐκκλησία»! Στὴν ὁμιλία του στὴ συνάντηση ξεπέρασε κάθε ὅριο. Συμπεριέλαβε τὴν Ἐκκλησία στὸ «ἴδιο σακὶ» μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς  θρησκεῖες τοῦ κόσμου! Ἡ θρησκεία (τὸ σακὶ μὲ τὶς θρησκεῖες) κατὰ τὸν κ. Θεόδωρο προσφέρει, σὺν τοῖς ἄλλοις «προοπτικὴ αἰώνιας σωτηρίας»! Ὁ «θρησκευτικὸς αὐτοπροσδιορισμὸς» (βλέπε δο γματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) ἀποβαίνει, κατ’ αὐτόν, «παράγων διχασμοῦ καὶ μισαλλοδοξίας, φανατισμοῦ καὶ βίας»! Γι’ αὐτὸ πρότεινε «τὴν ἑνότητα μέσα στὴ  διαφορετικότητα». Πρότεινε στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν παρισταμένων αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν νὰ «μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὄχι μόνον νὰ παραμείνουν στὴν παράδοσή τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηροῦν τὴν ἰδιοσυστατικὴ τους ταυτότητα»! Καὶ τὸ πλέον ἐξωφρενικό! «Εἶναι καιρὸς νὰ μάθουμε τοὺς πιστούς μας ὅτι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἰδιαιτερότητας (βλέπε θεία ἀποκάλυψη στὴν Ἐκκλησία) δὲν συνιστᾶ διάσωση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ φαλκίδευση τῆς ἀλήθειας καὶ  ὀλίσθηση πρὸς τὴν θρησκειογενῆ νεύρωση τῆς ἀποκλειστικότητας»! Ποιὲς ἄλλες μαρτυρίες χρειαζόμαστε, γιὰ νὰ πεισθοῦμε ὅτι ὁ «ἅγιος» Ἀλεξανδρείας βρίσκεται σὲ οἰκτρὴ πλάνη; Ὅτι μεταβλήθηκε σὲ ἠχηρὸ φερέφωνο τοῦ πανθρησκειακοῦ ὁράματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς»;

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ

Αναμφιβόλως, ο άνθρωπος είναι μετά τον Θεόν η περισσότερον μυστηριώδης και αινιγματική ύπαρξις εις όλους τους κόσμους τους γνωστούς εις την ανθρωπίνην σκέψιν. Εις τα απύθμενα και απέραντα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως ζουν και στροβιλίζουν ασυμβίβαστοι αντιθέσεις: η ζωή και ο θάνατος, το αγαθόν και το κακόν, ο Θεός και ο διάβολος, και ό,τι υπάρχει εντός των και γύρω των. Δι΄ όλων των θρησκειών του, των φιλοσοφιών, των επιστημών, των πνευματικών και υλικών πολιτισμών του, το ανθρώπινον γένος προσεπάθει να λύση εις την ουσίαν εν μόνον πρόβλημα, παμπεριεκτικόν πρόβλημα: το πρόβλημα του ανθρώπου. Και από όλους τους πόνους και τα μαρτύριά του εσφυρηλάτησε δια τον εαυτόν του μίαν υπερτάτην θεότητα, την οποίαν ελάτρευσεν ως υψίστην αξίαν και το ύψιστον κριτήριον των πάντων. Η υπερτάτη αυτή θεότης είναι: «μέτρον πάντων άνθρωπος», δηλαδή ο άνθρωπος είναι το μέτρον όλων των όντων και πραγμάτων. Αλλά με τον τρόπον αυτόν η αυτού θεία μεγαλειότης, ο άνθρωπος, δεν έλυσε το πρόβλημα του ανθρώπου. Διότι μετρών δι΄ εαυτού τον εαυτόν του δεν κατενόησε ούτε εαυτόν ούτε τον κόσμον γύρω του (πρβλ. 2 Κορ. 10, 12). Εις την πραγματικότητα εματαιοπόνει: κατώπτριζε κάτοπρον εν κατόπτρω. Και τα πάντα συνωψίσθησαν εις την συγκλονιστικήν κραυγήν και την ανατριχιαστικήν εξομολόγησιν: «ουδέν εμαυτώ σύνοιδα» (Α΄ Κορ. 4, 4). Τίποτε δεν γνωρίζω δια του εαυτού μου: δεν γνωρίζω ούτε τι είναι ο άνθρωπος, ούτε τι είναι ο Θεός, ούτε τι είναι ο θάνατος, ούτε τι είναι η ζωή. Επί πλέον, με όλον το είναι μου αισθάνομαι ότι είμαι δούλος του θανάτου, δούλος του κακού, και δια της αμαρτίας δούλος του διαβόλου. Καρπός όλης της δραστηριότητος του ανθρώπου ήτο να υφανθή εξ ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους εν σώμα: «το σώμα του θανάτου». Και κάθε άνθρωπος κατέστη σύσσωμος αυτού του σώματος του θανάτου.και τι κρύπτεται μέσα εις αυτό το σώμα του θανάτου; -- Δυσωδία, σήψις, σκώληκες…  «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος!  Τις  με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7, 24). 

" Ραντεβού με τoν εγκεφαλικό θάνατο "

Όλο το άρθρο εδώ : http://kyprianoscy.blogspot.ca/2013/11/o.html

…..Και ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο σημείο του " ραντεβού με τον (εγκεφαλικό) θάνατο ". Στην φωτογραφία και δεξιά διαβάζουμε τι μας είπε ο επίσκοπος της βιοηθικής μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. Αν σας ξενίζει ο όρος "επίσκοπος βιοηθικής", παρακαλώ ηρεμήστε. Σκεφθείτε ότι έχουμε και "πατριάρχη οικολογίας", άλλως επονομαζόμενο "πράσινο πατριάρχη", που δεν είναι άλλος από τον οικουμενικό Βαρθολομαίο. Τι μας είπε λοιπόν ο επίσκοπος της βιοηθικής : "Αντί να ασχολούμαστε με τη λεπτομέρεια ποια είναι η στιγμή που βγαίνει η ψυχή κλπ., να βγει μια τέτοια αγάπη που θα το σκεπάσει αυτό". Και ρωτάμε εμείς : "Ποιο είναι το αυτό; Και αυτό που βγαίνει, πώς βγαίνει, πότε βγαίνει και τι βγαίνει; Και ακόμη, το σκέπαστρο της αγάπης, που σκεπάζει αυτό που βγαίνει, τι είδους σκέπαστρο είναι; Μας προστατεύει ή μας πλακώνει;".

Είμαι βέβαιος ότι ο επίσκοπος της βιοηθικής δεν θα μου απαντήσει, όπως δεν θα μου απαντήσει για όσα προφανή και υποκριτικά προσκομίζει σαν δικαιολογία, ήτοι,
 " να μην ασχολούμαστε με τη λεπτομέρεια, με το πότε βγαίνει η ψυχή κλπ. ". Λεπτομέρεια είναι γι΄ αυτόν το ομοιούσιο, λεπτομέρεια το εκ δυο φύσεων, λεπτομέρεια το χριστοτόκος, λεπτομέρεια και το φιλιόκβε. Αυτά όλα και πολλά συναφή, τα θεωρεί λεπτομέρειες, ουδέποτε όμως θα τολμούσε να θεωρήσει λεπτομέρεια την στιγμή-στίγμα της χρονολογικής καινοτομίας, με την οποία μας έκαναν ακριβείς, ως προς τη στιγμή του χρόνου, αλλά θρησκευτικά ή εκκλησιαστικά ανακριβείς, ασυνεπέστατοι, άπιστοι, γιατί δε όχι εικονικά ένθεοι και πρακτικά σιωνιστές, δηλαδή, αιρετικοί και άθεοι. Τέλος, αξίζει να του θυμίσουμε ότι η στιγμή της "άκρας συλλήψεως", μάλλον, τον ενδιαφέρει, όχι όμως τόσο, όσο η στιγμή διάσπασης της ψυχοσωματικής οντότητας, που λέγεται και είναι " Άνθρωπος ".

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ιωάννης Χαίνης: Το Σύμπαν ως Δημιούργημα του Θεού (Βίντεο)