Του αγίου Μάρκου του Ασκητού:

Οι δια λόγους παιδείας παραχωρούμενοι πειρασμοί δεν παρουσιάζουν εξωτερικήν ομοιότητα με τας αμαρτίας μας. Αλλ’ όπως οι στρατιώται όταν συλληφθούν να πράττουν άτοπα, τιμωρούνται κατά τρόπον διάφορον ως προς τας κακίας τας οποίας έπραξαν, ούτω και όλοι μας παιδευόμεθα υπό του Θεού, δια των παραχωρουμένων πειρασμών και θλίψεων, με τρόπον κατάλληλον και βοηθούντα εις την μετάνοιάν μας. παρά ταύτα, ούτε με τον ίδιον τρόπον που κακοπραγήσαμεν παιδευόμεθα, ούτε ακριβώς εις τον ίδιον χρόνον, ούτε με αυτά τα ίδια πράγματα. Και ακριβώς, επειδή ούτε εις τον ίδιον καιρόν παιδευόμεθα, αλλ’ ούτε και αι εξωτερικαί μορφαί της θείας παιδαγωγίας ομοιάζουν με τας κακάς πράξεις μας, οδηγούμεθα οι πολλοί εις απιστίαν της μυστικώς λειτουργούσης θείας δικαιοσύνης.

«μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων»

 Οι αγιορείτες Πατέρες τον 13ο αιώνα, όταν πιέζονταν να μνημονεύσουν τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, σε επιστολή τους προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, έγραψαν: «μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων»! 

Αλλά, και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας ομόφωνα παραγγέλλουν, λέγοντας «Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι Σύνοδοι, πάσαι αι θείαι γραφαί, φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι και της αυτών κοινωνίας διϊστασθαι» (P.G. 160, 105C). 

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος αποφαίνεται: «Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει (τοις αιρετικοίς) ανάθεμα» ( P.G. .13, 128) 

Psalm 134 (135)


Το μνημόσυνο του ονόματος του επισκόπου από κληρικό υποδηλώνει την μεταξύ τους «κοινωνία».

Πρέπει να σημειωθεί ότι κακόδοξος καθίσταται κάποιος, όχι μόνο πρωτογενώς, όταν δηλ. ο ίδιος κηρύττει, ή αποδέχεται κάποια αιρετική διδασκαλία, αλλά και όταν «κοινωνεί» με αιρετικούς, όπως είναι οι ποιμένες του. 
Το μνημόσυνο του ονόματος του επισκόπου από κληρικό υποδηλώνει την μεταξύ τους «κοινωνία». Γι’ αυτό, ο Άτλας της Ορθοδοξίας, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, λέει: «…πολύς εστιν ο του μνημοσύνου λόγος και ουχί μικρός, διότι εκείνοι μνημονεύονται επ’ εκκλησίαις, όσοι εισί Ορθόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν εκκλησίαν. Οι δε ακοινώνητοι ούτε μνημονεύονται, ούτε γαρ έχει άδεια τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ’ εκκλησίαις»! Ο ίδιος δε άγιος Μάρκος, πιεζόμενος να μνημονεύσει τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, είπε: «Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνίαν αυτού ( του Πατριάρχου) και μήτε συλλειτουργείν αυτώ, μήτε μνημονεύειν όλως αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθαι». 

A Taoist and Student of Medicine is Baptized Orthodox


http://www.impantokratoros.gr/F5643EBA.en.aspx
X
Loading Image...
A Taoist and Student of Medicine is Baptized Orthodox
X
Loading Image...
A Taoist and Student of Medicine is Baptized Orthodox
In the Church of the Holy Patriarchal Monastery of Odigitria of Gonia in Kisamos Kolimvari, His Eminence our Metropolitan Mr. Amphilochios officiated the Baptism of a student with a scholarship of the 5th year of medicine, Tsai Chen Wei, a Taoist, originating from Taiwan. The name given to the newly-baptized is Luke after St. Luke, Archbishop of Crimea. Luke got to know Christianity over the last three years and after two years of catechism he became a member of the Church of Christ.

Our Bishop, after expressing his joy for the entry of Luke in the Orthodox faith and our Holy Church, noted: “The entry of a new, conscious member of the Church of Christ, becomes a source of joy and hope. Luke has been wandering all these years, seeking the Truth and our Christ, who wants 'all men to be saved', led his footsteps to His Holy Church. We are delighted that after two years of catechism he freely and effortlessly decided to embrace Christianity and our Holy Orthodoxy, to join the body of the Church and to become a member of the kingdom of God. The Lord our God lives, and this God, the personal God of History and Revelation, we are all urged to seek and follow, if we want our lives to be restored to their ancient beauty, to stop stinking of death, and to be bathed in the light, joy, hope and life that the faith in the Risen Christ lavishly gives us all.”

His Eminence concluded wishing the newly-illumined to become like the great Saint Luke the Physician, whose name he took.

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης, Μία επείγουσα ανακοίνωση (Video 2013)

«άρα ελθών ο υιός του ανθρώπου ευρήσει την πίστιν επί της γης;»

Ο άγιος Ιγνάτιος στην επιστολή προς τον άγιο Πολύκαρπο γράφει: «Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα καν αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν σημεία ποιή, καν προφητεύη, λύκος φαινέσθω εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος»! 
Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν κληρικοί, οι οποίοι θα είναι «λύκοι βαρείς»! Θα μιλούν διεστραμμένα, δηλαδή κακόδοξα. Όταν οι κληρικοί αυτοί είναι επίσκοποι, τότε και οι πιστοί που τους ακολουθούν, καθίστανται και αυτοί κακόδοξοι, καίτοι μπορεί οι ίδιοι να έχουν ορθόδοξο φρόνημα.. Εάν όλοι οι επίσκοποι της Εκκλησίας καταστούν κακόδοξοι, τότε η Εκκλησία αυτή παύει να είναι Ορθόδοξη. Γίνεται αιρετική! Για το λόγο αυτό ο Κύριος είπε το φοβερό εκείνο λόγο «άρα ελθών ο υιός του ανθρώπου ευρήσει την πίστιν επί της γης;» 

«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013
Α΄ ΛΟΥΚΑ

Μαθητές του Χριστού
«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»

Η κλήση των πρώτων μαθητών από το μεγάλο διδάσκαλο Χριστό, είναι το θέμα που ξεδιπλώνει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Στο βάθος της διήγησης του Ευαγγελίου μπορεί κάποιος ν’ αποκρυπτογραφήσει μεγάλες αλήθειες. Ο Λόγος του Θεού είναι εκείνος που καλεί πρώτα όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή σύναξη ομολογούμε: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες».

Ο άνθρωπος όμως καλείται από τον Χριστό, όχι να περιοριστεί να παραμείνει στο «είναι», δηλαδή απλώς να υπάρχει, αλλά ν’ ατενίσει τις κορυφογραμμές του «εύ είναι» και να πορευθεί προς αυτό. Να γίνει μέτοχος και κοινωνός της θείας ζωής, να φθάσει στη θέωση, να υποστεί την καλή αλλοίωση, σύμφωνα με την πατερική γραμματεία. Μας προσκαλεί να γίνουμε κοινωνοί της θεανθρώπινης ζωής της Εκκλησίας, διά μέσου των θεμελίων της, που είναι οι άγιοι Απόστολοι, οι μαθητές που προσκάλεσε ο ίδιος τότε για να τον ακολουθήσουν.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΠΩΣ πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τούς ἀνθρώπους, πού μᾶς ἐνοχλοῦν καί μέ ποικίλους τρόπους μᾶς βλάπτουν καί μᾶς ἀδικοῦν; Πῶς μποροῦμε νά ἠρεμήσουμε; Ἡ προσφυγή στά κοσμικά δικαστήρια ἐνδείκνυται; Πρέπει «νά βροῦμε τό δίκιο μας»; Πρέπει νά τιμωρηθοῦν αὐτοί πού μᾶς βλάπτουν;
Πρόκειται γιά ἕνα κοινό πρόβλημα. Ὅλοι γενικά τό ἀντιμετωπίζουν. Ὅλοι γίνονται θύματα. Ἀλλά καί οἱ θύτες γίνονται θύματα ἀπό ἄλλους! Δέν ἔχει τελειωμό αὐτή ἡ ἱστορία. Ἐνῶ λύνουμε τό πρόβλημα, πού ἔχουμε μέ κάποιους, ἀμέσως μᾶς δημιουργεῖτε τό ἴδιο πρόβλημα μέ κάποιους ἄλλους, χωρίς νά μποροῦμε νά βροῦμε τήν αἰτία. Συχνά ὁδηγούμαστε καί σέ ἀδιέξοδο.

Ὅποιος κατορθώσει νά μείνει ἀνεπηρέαστος ἀπό αὐτό τό πρόβλημα, εἶναι μακάριος. Ὅποιος ἀντιμετωπίζει τούς ἀνθρώπους, πού τόν κατηγοροῦν καί τόν διώκουν μέ ἀγάπη καί καλή ἀδιαφορία, εἶναι ἐπίγειος ἄγγελος. Ὁ Γέροντας Πορφύριος, πού συνομιλοῦσε μέ πολλούς ἀνθρώπους τό θέμα αὐτό, ἔλεγε: «Κάθε ἄνθρωπος, πού μᾶς προσβάλλει, πού μᾶς βλάπτει, πού μᾶς συκοφαντεῖ, πού μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, εἶναι ἕνας ἀδελφός μας, πού ἔπεσε στά χέρια τοῦ κακοποιοῦ διαβόλου. Ὅταν ἀντικρίσουμε αὐτόν τόν ἀδελφό, πρέπει νά τόν λυπηθοῦμε πολύ, νά τόν συμπονέσουμε καί νά παρακαλέσουμε θερμά καί σιωπηλά τό Θεό νά στηρίξει ἐμᾶς στή δύσκολη ὥρα τῆς δοκιμασίας μας καί νά ἐλεήσει καί τό ἀδελφό μας, πού ἔπεσε θῦμα τοῦ διαβόλου.
Καί ὁ Θεός θά βοηθήσει καί μᾶς καί τόν ἀδελφό μας». Ἔχοντας τή συνείδησή μας ἥσυχη, λυπούμαστε τόν ἀδελφό, πού ἔγινε ὄργανο τοῦ διαβόλου, συμπάσχουμε καί προσευχόμαστε, γιά νά λυθεῖ τό πρόβλημα, πού μᾶς δημιουργεῖ.
Ὅταν ἔχεις μπροστά σου τόν ἄνθρωπο, πού σέ κατηγορεῖ καί οἱ διαθέσεις του εἶναι ἐχθρικές ἀπέναντί σου, εἶναι φυσικό νά δέχεσαι κάποια ἀλλοίωση ἐσωτερικά καί νά χάνεις τήν ἠρεμία.
Θυμᾶσαι πολλά δυσάρεστα, πού σοῦ ἔχει προκαλέσει καί προσπαθεῖς μάταια νά τά ἐξηγήσεις. Τελικά βρίσκεσαι μπροστά σέ ἀδιέξοδο. Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἔλεγε σχετικά: «Ὅταν εἶναι παρόν κάποιο πρόσωπο, πού ξέρεις ὅτι σέ κατηγορεῖ καί σέ διασύρει, εἶναι σχεδόν ἀδύνατο νά μή σοῦ προκαλέσει ἀλλοίωση, ὅσο καί ἄν προσπαθήσεις νά μή μεταβληθεῖς. Μετά τήν ἄφεση ὅμως καί τήν ὑπέρ αὐτοῦ προσευχή, ἰσορροπεῖς ἀπό τό τραῦμα τῆς λύπης».
Ἡ προσευχή γιά τόν ἀδελφό πού μᾶς ἐνοχλεῖ προϋποθέτει τή συγχώρηση καί ἀνεξικακία ἐκ μέρους μας. Μόνο μέ αὐτό τόν τρόπο θά μπορέσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τή δυσάρεστη αὐτή κατάσταση. Ὅ,τι ἄλλο κάνουμε δέν θά μᾶς δώσει καμιά λύση στό πρόβλημα. Οἱ δυναμικές ἐνέργειες καί οἱ δημόσιες ἀντιπαραθέσεις συντηροῦν τό δυσάρεστο κλῖμα καί τόν ἐσωτερικό ἀναβρασμό. Γι᾽ αὐτό πρέπει νά ἀποφεύγονται.

"Ορθόδοξος Τύπος"

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις μίαν ευρείαν ιστορικήν προοπτικήν, το δυτικόν δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου, δεν είναι άλλο τι παρά μία προσπάθεια να αναζωογονηθή και διαιωνισθή ο θνήσκων ευρωπαϊκός ανθρωπισμός. Τούτο είναι η τελευταία «μεταμόρφωσις» και η τελική αποθέωσίς του. Διότι μετά τον ορθολογιστικόν διαφωτισμόν του ΙΗ΄ αιώνος και τον μυωπικόν θετικισμόν του ΙΘ΄ αιώνος εις τον ευρωπαϊκόν ανθρωπισμόν δεν υπελείπετο τίποτε άλλο παρά να αποσυντεθή μέσα εις τας αντιφάσεις και το αδιέξοδον. Εις αυτήν δε την τραγικήν στιγμήν έρχεται εις βοήθειάν του ο θρησκευτικός ουμανισμός και με το δόγμα του περί του αλαθήτου του ανθρώπου τον έσωσε από τον ολοφάνερον θάνατον. Αλλ΄ έστω και δογματοποιημένος ο δυτικός χριστιανικός ουμανισμός, δεν ηδύνατο να μη κρατήση μέσα του όλας τας θανασίμους αντιφάσεις του ευρωπαϊκού ουμανισμού, αι οποίαι συγκλίνουν εις μίαν επιθυμίαν: να διωχθή ο Θεάνθρωπος από την γην εις τον ουρανόν. Διότι δια τον ουμανισμόν το βασικόν και κυριώτατον είναι να γίνη ο άνθρωπος η υψίστη αξία και το έσχατον μέτρον.