Από το Γεροντικό :

 Αρρώστησε κάποιος από τους Γέροντες και επειδή δεν μπορούσε να δεχθεί τροφή, τον παρακαλούσε πολλές μέρες ο μαθητής του να του κάνει λίγο κουρκούτι από σιμιγδάλι. Πράγματι πήγε, το έκανε και του το έφερε να φάει. Αλλά υπήρχε εκεί κρεμασμένο ένα αγγείο με λίγο μέλι μέσα και ένα άλλο με λίγο λάδι από λινόσπορο, μύριζε μάλιστα αυτό, γιατί ήταν από πολύ καιρό και προοριζόταν για το λυχνάρι. Και ο αδελφός κατά λάθος έβαλε στο φαγητό του Γέροντα απ΄αυτό αντί για μέλι. 

Ο Γέροντας όταν το δοκίμασε, δεν έβγαλε μιλιά αλλά έφαγε σιωπηλός. Ο αδελφός επέμεινε να πάρει και δεύτερη φορά και ο Γέροντας βιάζοντας τον εαυτό του έφαγε.
 

Του δίνει και τρίτη φορά, αλλά δεν θέλησε να φάγει λέγοντας: “Αλήθεια, παιδί μου, δεν μπορώ”.
 

Κι ο αδελφός για να του κάνει τη διάθεση, του λέει: “Ωραίο είναι, αββά μου, να, κι εγώ θα φάω μαζί σου”.
 

Μόλις όμως το δοκίμασε και αντιλήφθηκε τι έκανε, έπεσε με το πρόσωπο στη γη λέγοντας:
 

“Αλίμονό μου, αββά, σε σκότωσα, και σύ μου φόρτωσες την αμαρτία που δεν μίλησες”.
 


Κι ο Γέροντας του λέει: “Παιδί μου, μη θλίβεσαι, εάν ήθελε ο Θεός να φάω μέλι, μέλι θα είχες βάλει”.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ - ΠΑΣΑ ΠΝΟΗ... ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ...


Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης:

Μέ ἁπλᾶ λόγια: Στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια, αὐτοί δέν ἀνήκουν στην Ἐκκλησία. Αὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Αββά Ισαάκ Σύρου :

 «Ο αξιωθείς ιδείν εαυτόν,  κρείττων εστί του αξιωθέντος ιδείν αγγέλους»

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Τα συμπεράσματά μου περί του ευρωπαϊκού πολιτισμού εμπεριέχουν κάτι το πολύ καταστροφικόν. Δεν πρέπει όμως να σας εκπλήττη τούτο, διότι ομιλώ περί της πλέον καταστροφικής περιόδου της ανθρωπίνης ιστορίας, περί της αποκαλύψεως, η οποία αφορά την Ευρώπην. Η φρίκη αυτής της αποκαλύψεως συντρίβει και το σώμα και το πνεύμα της. Όντως, δια τον έχοντα οφθαλμούς να βλέπη, η Ευρώπη και ο πολιτισμός της, ο οποίος προσδιορίζει σήμερον την μοίραν του κόσμου κείνται επί των ηφαιστείων των αντιφάσεων, εάν ταύτα δεν απομακρυνθούν, είναι πολύ πιθανόν να εκραγούν συντόμως και να επέλθη η οριστική καταστροφή ολοκλήρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Αρχή της Ινδίκτου.

Τα συμφέροντα της πατρίδας μας

Κωνσταντίνος Χολέβας

Οι εξελίξεις στην αιματοβαμμένη Συρία καθιστούν πολύ πιθανή μια στρατιωτικού τύπου επέμβαση των ΗΠΑ, της Βρετανίας και των συμμάχων τους. Από λεπτό σε λεπτό τα πάντα είναι πιθανά. Η Ελλάς θα κληθεί από τις ΗΠΑ να παράσχει διευκολύνσεις. Δύο αντίθετες σχολές σκέψεως έχουν καταγραφεί στον δημόσιο διάλογο, με ενδιαφέροντα επιχειρήματα εκατέρωθεν.

Η ιδεαλιστική σχολή διαφωνεί με οποιαδήποτε ελληνική ανάμειξη. Οι οπαδοί της αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Ασαντ χρησιμοποίησε χημικά αέρια. Αλλωστε, είδαμε στον πόλεμο κατά του Ιράκ τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς να κατασκευάζουν ή να διογκώνουν στοιχεία.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Απάντηση σε σχόλιο :

@ Μην ταράζεσαι για ασήμαντα. Κοσμικό σύμβολο είναι και όχι εκκλησιαστικό, ο δικέφαλος.
Να ταράζεσαι για άλλα όπως για το ότι δεν παραδέχεσαι την αγιότητα του Ιωσήφ του Ησυχαστή και γίνεσαι αγιομάχος.



Απάντηση:

Αδελφέ Ιωάννη, δεν ταράζομαι. Αγάπη έχω για την Ορθοδοξία και την διδασκαλία του αρχηγού της Πίστης μας Κυρίου Ιησού Χριστού μας, των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας. Μελετάς την Αγία Γραφή και τις Πατερικές διδασκαλίες; Είναι η Πίστης μας, μια  σχιζοφρένια; Είναι δυνατόν η Κυρία Θεοτόκος να ονομάζει τους λατινόφρονες, εχθρούς Της,  οι  26 Οσιομάρτυρες Ζωγραφίτες, επειδή δεν μνημόνευαν τον Πατριάρχη,  καίγονται ζωντανοί, και ως Μάρτυρες ευρίσκονται στο Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας,  ύστερα  δε από λίγα χρόνια να επαναλαμβάνεται η ίδια ακριβώς ιστορία, αλλά από την αρνητική πλευρά της, δηλαδή ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής να μνημονεύει τον λατινόφρονα Πατριάρχη, να είναι δε και αυτός στο Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας; Όλο το πρόβλημα ήταν η μνημόνευση του λατινόφρονα Πατριάρχη. Αν δεν έχει  σημασία η μνημόνευση αιρετικού Ποιμένα, στην Ορθόδοξη πίστη μας, τότε γιατί οι Ζωγραφίτες εκάηκαν ζωντανοί;; 

Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. 
Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν" (
PG 26, 1188 Β).

Είμαι της γνώμης ότι δεν ενδιαφέρεσαι για την ακρίβεια της Πίστης μας. Σε ερωτώ: Ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής μέχρι το Μάρτιο του 1950 δεν μνημόνευε τον Αθηναγόρα διότι τον θεωρούσε λατινόφρονα αιρετικό. Πότε ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής ήταν εντός Ορθόδοξου χώρου, όταν δεν μνημόνευε τον λατινόφρονα Αθηναγόρα ή όταν τον μνημόνευε;;; 
Ο Αθηναγόρας ήταν, για τον Ιωσήφ τον Ησυχαστή και την Συνοδεία του, μέχρι τον Μάρτιο του 1950, λατινόφρονας αιρετικός. Μετά τον Μάρτιο ο Αθηναγόρας έγινε Ορθόδοξος, για να δικαιολογηθεί η 180 μοιρών αλλαγή του Ιωσήφ του Ησυχαστή; Ασφαλώς όχι. Αυτό άλλωστε ομολογεί η Συνοδεία του, και την αλλαγή αυτή του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, την θεώρησε πλάνη.

Είμαι κατ΄ εσέ Αγιομάχος διότι νομίζω ότι επλανήθη κάνοντας στροφή στην πίστη του, μνημονεύοντας τον Αθηναγόρα.  Σε ερωτώ: Αφού η Συνοδεία του Ιωσήφ του Ησυχαστή,  πίστευε ό,τι πιστεύω και εγώ, δηλαδή ότι η ενέργειά του ήτο αποτέλεσμα πλάνης, δεν είναι κατ΄ εσέ, και αυτοί, όλοι τους, Αγιομάχοι;; 
Διάβασε  την θέση της Συνοδείας του:

–Γέροντα, τι είδες;
--Δεν θα σας το πω. Το θέμα τελείωσε. Θα προχωρήσουμε με τα μοναστήρια και θα μνημονεύσουμε τον Πατριάρχη. Πετάγεται ο πατήρ Αθανάσιος:                                        
 --Εγώ δεν μνημονεύω τον Πατριάρχη. Είναι αιρετικός! Ο Γερο-Αρσένιος, πήγε πίσω από τον Γέροντα και του λέει:                                                                                                      
--Γέροντα, πολλοί πλανήθηκαν ακόμα και μεγάλοι Άγιοι.                                                    
–Πάτερ Αρσένιε, αυτός ο δρόμος πάει προς τα εδώ και ο άλλος πάει προς τα εκεί, όποιον θέλεις διάλεξε ή θα πειθαρχήσης ή θα πάρης τον δρόμον σου. Εγώ θα ακολουθήσω τα μοναστήρια.                                                                                              
–Γέροντα, εγώ δυσκολεύομαι.                                                                                             
–Πάτερ Αρσένιε, ένα κι΄ ένα κάνουν δύο. Πάρε δρόμο και φύγε!  Αμέσως όλοι κοκκαλώσαμε. Μόλις άκουσε έτσι ο πατήρ Αρσένιος, λέει στον Γέροντα:                            
--Ευλόγησον! Ευλόγησον!                         
 (Από το βιβλίο του Γέροντα Εφραίμ του Αριζονίτου)

Αυτά προς το παρόν.



Υ.Γ. Μην ξεχνάς ότι οι Οικουμενιστές δεν τον κατάταξαν ακόμη στο Αγιολόγιό τους. Πως γράφεις ότι μάχομαι αγίους της εκκλησίας των Οικουμενιστών;; Τυπικά ερωτώ, διότι δεν με ενδιαφέρουν οι ενέργειες των εχθρών της Εκκλησίας,  ούτε κοινωνώ με τους Οικουμενιστές τους εχθρούς της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της.

Παράδεισος η Εκκλησία.

Του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Βλέπεις την ωφέλεια της εξομολογήσεως; βλέπεις ότι σώζονται όσοι μετανοούν; 
Ο Αχαάβ, ο βασιλιάς της Σαμαρείας, υπήρξε υπερβολικά παράνομος ειδωλολάτρης, προφητοκτόνος, ασεβής και άδικος. Όταν όμως με την βασίλισσα Ιεζάβελ σκότωσε τον Ναβουθαί και ήλθε ο προφήτης Ηλίας και τον απείλησε, αμέσως έδειξε μετάνοια. Ξέσχισε τα βασιλικά ενδύματα και φόρεσε τον πένθιμο σάκκο. Τί είπε τότε ο φιλάνθρωπος Θεός στον Ηλία; «Βλέπεις την μετάνοια του Αχαάβ; Δεν θα τον τιμωρήσω!».
 
Συγχωρεί ο φιλάνθρωπος Θεός τον Αχαάβ, καίτοι έμελλε εκείνος να συνέχιση τις αμαρτίες του. Ασφαλώς δεν αγνοούσε το μέλλον του, αλλά τώρα, στον καιρό της μετανοίας, του χαρίζει την ανάλογη συγχώρηση. Είναι χαρακτηριστικό του δικαίου δικαστού να ανταποκρίνεται κατάλληλα σε κάθε εκδήλωση πού παρουσιάζεται.