Ο Κοσμάς


2. Το ερώτημα, λοιπόν, περί του ποιό επίσκοπο μνημόνευε ο άγιος Μάξιμος είναι περιττό.
Είναι προφανές, ότι το ερώτημα αυτό τέθηκε, για να συγκριθεί η περίπτωσή του, με τους πιστούς της Εκκλησίας, που ακολουθεί το Παλαιό Ημερολόγιο.
Για το λόγο αυτό, πρέπει να επισημάνουμε δύο τινά:

α. Οι οπαδοί του Νέου Ημερολογίου, όταν στριμώχνονται για την αδιαφορία τους να συμμορφωθούν με τις εντολές των αγίων Πατέρων να αποτειχιστούν από τους κακοδόξους επισκόπους τους, καταφεύγουν στο προσχηματικό επιχείρημα, ότι οι Παλαιοημερολογίτες, που αποτειχίστηκαν, μνημονεύουν άλλους επισκόπους, που δήθεν δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα, στη θέση του επιχώριου κανονικού επισκόπου τους, που θεωρούν αιρετικό!
Η τακτική αυτή των Νεοημερολογιτών είναι πρόσχημα, γιατί σαφώς και έχουν το δικαίωμα αυτό. Πέραν τούτου, αν οι Νεοημερολογίτες είναι τίμιοι με το Θεό και τον εαυτό τους, δεν θα έπρεπε να συνδέουν την υποχρέωσή τους να αποτειχίζονται, με το τι κάνουν οι Παλαιοημερολογίτες! Άλλο, το ζήτημα της αποτείχισης κάθε πιστού από τους αιρετικούς επισκόπους του, και άλλο το Παλαιοημερολογητικό ζήτημα!
Αν, υποθέσουμε, ότι δεν υπήρχε η Εκκλησία, που ακολουθεί το Παλαιό Ημερολόγιο. Τότε, τι έπρεπε να κάνουν για τους αιρετικούς επισκόπους τους, όσοι καλόπιστοι και τίμιοι Νεοημερολογίτες θέλουν να μην εκπέσουν της Ορθοδοξίας και βρεθούν "εκτός Εκκλησίας"; Προφανώς, να αποτειχιστούν!
Γιατί όμως δεν το κάνουν αυτό και σήμερα; Συνήθως, ζητάνε από τους άλλους αποτείχηση και δεν δίνουν πρώτοι οι ίδιοι το καλό παράδειγμα!
Δεν υποδείξαμε ποτέ σε κανένα Νεοημερολογίτη αδελφό, να γίνει Παλαιοημερολογίτης! Συστήνουμε μόνο να αποτειχιστεί και τίποτε άλλο. Γιατί αυτό το απλό πράγμα δεν το καταλαβαίνουν;

β. Αλλά, και εάν εξετάσουμε την περίπτωση των πιστών της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, που μνημονεύουν άλλους επισκόπους, από εκείνους που έπρεπε να μνημονεύουν, αν οι τελευταίοι δεν είχαν φραγκέψει.
Οι Παλαιοημερολογίτες, που αποτειχίστηκαν το 1924, επί 11 ολόκληρα χρόνια δεν μνημόνευαν κανένα επίσκοπο. Και αυτό το έκαναν, γιατί δεν υπήρχε κανένας Ορθόδοξος Επίσκοπος! ΄Οταν το 1935 επέστρεψαν στην Εκκλησία τρεις αρχιερείς, ανέλαβαν τα καθήκοντά τους ως κανονικοί επίσκοποι της Εκκλησίας, η οποία δεν ήταν δυνατό να παραμένει για πάντα αποίμαντη.
Είναι αυτό μέσα στην Παράδοση της Εκκλησίας μας;
Βεβαίως, είναι! Θα αναφέρω ένα εύγλωττο παράδειγμα.΄Οταν η Εκκλησία της Κων/πολης είχε περιέλθει στα χέρια των Αρειανών, οι λίγοι πιστοί δεν μνημόνευαν τον αιρετικό Πατριάρχη της Δημόφιλο (370-380). ΄Ηταν ποίμνιο "ασύντακτον και ανεπίσκοπον" (
P.G.36, 213-216). Μνημόνευαν τον παρεπιδημούντα στην Κων/πολη Ορθόδοξο επίσκοπο Ναζιανζού άγιο Γρηγόριο Θεολόγο, τον οποίο ακολούθως η Εκκλησία αποδέχτηκε ως κανονικό Πατριάρχη Κων/πολης, καίτοι ποτέ δεν είχε εκλεγεί επίσκοπος Κων/πολης! Το ίδιο συνέβη και με όσους το 1924 και μετά, αρνήθηκαν να φραγκέψουν με το να δεχθούν το Νέο Ημερολόγιο και όλες τις πλάνες του Παπισμού και του Οικουμενισμού!

Αν, οι αποτειχισμένοι το 1924, παρέμειναν για πάντα, χωρίς επισκόπους, δεν θα έρχονταν στιγμή, που δεν θα υπήρχε σε αυτήν ούτε ένας κληρικός; Άραγε, αυτό θέλουν για την Εκκλησία μας, την Εκκλησίατου Χριστού,οι αδελφοί Νεοημερολογίτες;

Τέλος.

ΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ


π. Θεόδωρος Ζήσης- Μητρ. Πειραιώς προς Ιερά Σύνοδο...

Γνωρίζουν οι ημέτεροι, ότι οι Λατίνοι πανηγυρίζουν τον εκλατινισμόν μας;


Μόνον τυφλοί τον νουν δεν δύνανται να ίδουν την απερίγραπτον ζημίαν που προσγίνεται εις την αδαμαντίνην Ορθοδοξίαν μας, επί μειώσει του γοήτρου της, επί συγχύσει των συνειδήσεων, επί στραβλώσει της αληθείας, από τας φιλενωτικάς ενεργείας από Ορθοδόξου πλευράς. Εις ποίου αγίου Πατρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον νουν ηδύνατο να χωρέση η ιδέα της ενώσεως ή ενότητος, των Λατίνων εμμενόντων εις τας χωριζούσας από τον Θεόν αιρέσεις των; Ακόμη και οι ίδιοι οι Λατίνοι δεν δύνανται να πιστεύουν, ότι οι τοσάκις απωθηθέντες υπό των Ορθοδόξων, ότε τους εκάλουν πονήρως προς υποταγήν, τώρα, αντιστρεφομένων των όρων, ικετεύονται δια προσέγγισιν, ενότητα, ένωσιν, αγάπην! Και πότε όλα αυτά; Όταν οι πολυτρόπως καταστάντες αιρετικοί Κατόλικοι, είναι τόσον ευαίσθητοι εις τας «αληθείας» της «Εκκλησίας» των και δηλούν, ότι δεν πρόκειται εις το ελάχιστον να αποστούν εκ των γραμμών των! Αφήνομεν κραυγήν πόνου δια το κατάντημά μας. Εις τόσην καθίζησιν ορθοδόξου φρονήματος εφθάσαμεν, εις τόσην αφιλοτιμίαν, ώστε σπανίως να ακούεται μία φωνή διαμαρτυρίας, μία φωνή, ένα σφύριγμα ορθοδόξου ποιμένος, εν όψει επιδρομής των κατολίκων; Γνωρίζουν οι ημέτεροι, ότι οι Λατίνοι πανηγυρίζουν τον εκλατινισμόν μας;

ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ.


Τη αυτή ημέρα, Κυριακή Τρίτη από του Πάσχα, την των Αγίων Γυναικών Μυροφόρων εορτήν επιτελούμεν, έτι δε μνείαν ποιούμεθα και του εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ ος ην μαθητής κεκρυμμένος· προς δε και του νυκτερινού μαθητού Νικοδήμου.

 

Χριστώ φέρουσιν αι Μαθήτριαι μύρα,

Εγώ δε ταύταις ύμνον, ως μύρον φέρω.

 

Εκ τούτων αι μεν Άγιαι Μυροφόροι Γυναίκες μάρτυρες είναι πρώται και αψευδείς της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο Ιωσήφ δε και ο Νικόδημος είναι υπηρέται και μάρτυρες της Ταφής του Κυρίου· τα οποία, η Ταφή δηλαδή και η Ανάστασις του Χριστού, είναι τα κυριώτατα και συνεκτικώτατα δόγματα της αγιωτάτης ημών Πίστεως. Εκ τούτων ο μεν Ιωσήφ, επειδή επήγεν εις τον Πιλάτον και ζητήσας το Σώμα του Ιησού το ενεταφίασε, τον έρριψαν οι φονικώτατοι Ιουδαίοι εντός βαθέος λάκκου, εκ θείας δε δυνάμεως, δια χειρός θείου Αγγέλου, εκείθεν αρπάζεται και εις την Αριμαθαίαν, την ιδίαν του πατρίδα διασώζεται. Ο δε Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναστάς εφάνη εις αυτόν, ότε ακόμη έφερε τα δεσμά, πιστοποιών ούτω ακόμη περισσότερον το μυστήριον της Αναστάσεως. Αν δε και πολλά εδοκίμασεν από τους Ιουδαίους, επειδή εκήρυττε την Ανάστασιν του Σωτήρος, όμως αυτός δεν υπέφερε να σιωπά το μυστήριον, αλλά παρρησία προς πάντας διηγείτο τα γενόμενα. Ο δε Άγιος Νικόδημος εκηρύχθη αποσυνάγωγος, διότι δεν ηθέλησε να συμφωνή με τους άλλους Ιουδαίους. Λέγεται δε περί τούτου ότι πρώτος αυτός διεσάφησε λεπτομερώς δι΄ ιδίου του συγγράμματος τα του Πάθους και της Αναστάσεως, καθότι ήτο εις της συναγωγής και εγνώριζεν ακριβέστερον τας βουλάς και τους λόγους των Ιουδαίων και απλώς ειπείν άπαντα τα γενόμενα. Δια ταύτην λοιπόν την αιτίαν, διότι αμφότεροι ούτοι αυτόπται μάρτυρες της Ταφής του Κυρίου εστάθησαν, ως είπομεν, ετάχθησαν ίνα ομού μετά των Αγίων Μυροφόρων των την Ανάστασιν θεασαμένων εορτάζονται ως αψευδείς δηλονότι μάρτυρες της του Κυρίου Ταφής και Αναστάσεως. Αι Γυναίκες λοιπόν αύται πρώται την Ανάστασιν, ως είπομεν, είδον, και αυταί έφεραν και εις τους Μαθητάς τα χαροποιά ταύτα μηνύματα. Διότι ούτω και έπρεπε· το γένος όπερ πρώτον ήμαρτε και την αράν εκληρονόμησεν, αυτό τούτο πρώτον και την Ανάστασιν να ίδη και την χαράν να ακούση, καθόσον αυτό πρώτον ήκουσε και το «εν λύπαις τέξει τέκνα». Μυροφόροι δε ωνομάσθησαν, επειδή ο μεν Ιωσήφ και ο Νικόδημος επειγόμενοι να μη τους φθάση η νυξ του Σαββάτου, μόνον με αλόην και σμύρναν ήλειψαν το Σώμα του Κυρίου και τυλίξαντες αυτό με την σινδόνα, το ενεταφίασαν, αύται δε αι Γυναίκες, επειδή πολλήν αγάπην είχον εις Αυτόν ως θείον Διδάσκαλον, δια τούτο την Παρασκευήν ηγόρασαν μύρα πολύτιμα και το μεν Σάββατον ησύχασαν δια την εντολήν· έπειτα επήγαν δια νυκτός να αλείψωσι το Σώμα Αυτού. Επήγαν δε εις καιρόν όρθρου, αφ΄ ενός μεν δια τον φόβον των Ιουδαίων, αφ΄ ετέρου δε διότι απ΄ αυτής της ώρας και ύστερον επέτρεπεν ο Νόμος να καταπιάνωνται με εργασίας. Εκεί δε φθάσασαι είδον διαφόρους οπτασίας· τους αστράπτοντας δύο Αγγέλους ένδοθεν του μνημείου και άλλον όστις εκάθητο επάνω εις τον λίθον· ύστερον και αυτόν είδον τον Χριστόν και τον προσεκύνησαν. Η δε Μαγδαληνή και εκ δευτέρου ηξιώθη να ίδη τον Χριστόν, τον οποίον και ως κηπουρόν επηρώτα. Πολλαί δε ήσαν αι Μυροφόροι, πλην οι Ευαγγελισταί μόνας τας επισήμους αναφέρουσιν· ήσαν δε αι εξής αύται· πρώτη, μετά την Θεοτόκον, η Μαγδαληνή Μαρία, από την οποίαν ο Χριστός επτά δαιμόνια εξέβαλεν και η οποία και μετά την Ανάληψιν του Χριστού απελθούσα, ως λέγεται, εις Ρώμην, ενήργησεν εις τον Καίσαρα Τιβέριον να θανατώση τον Πιλάτον και τους αρχιερείς με κακόν θάνατον. Είτα εν τη Εφέσω τελευτήσασα, ετάφη παρά του Αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου. Κατά δε τους μετέπειτα χρόνους, ο σοφώτατος Λέων ο βασιλεύς έφερε με τιμήν μεγάλην εις την Κωνσταντινούπολιν το άγιον αυτής Λείψανον. Δευτέρα Μυροφόρος ήτο η Σαλώμη, θυγάτηρ γενομένη Ιωσήφ του Μνήστορος· ότι τέσσαρας μεν υιούς εγέννησεν ο Ιωσήφ, Ιάκωβον τον λεγόμενον Μικρόν και Ιωσήν και Σίμωνα και Ιούδαν, θυγατέρας δε τρεις, την Εσθήρ, την Θάμαρ και Σαλώμην την του Ζεβεδαίου. Ώστε όταν ακούσης εν τω Ευαγγελίω, Μαρίαν Ιακώβου και Ιωσή μητέρα, την Θεοτόκον να εννοής ότι είναι· διότι ως μήτηρ των του Ιωσήφ παίδων η Θεοτόκος ελογίζετο, εκ τούτου δε ακολουθεί ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ήτο ανεψιός του Χριστού, ως τέκνον του νομιζομένου αδελφού του. Τρίτη Μυροφόρος ήτο η Ιωάννα, η γυνή του Χουζά, όστις ήτο επίτροπος και οικονόμος της οικίας του βασιλέως Ηρώδου. Τετάρτη και πέμπτη,  Μαρία και Μάρθα αι αδελφαί του Λαζάρου. Έκτη Μαρία η του Κλωπά, τον οποίον και Κλεόπαν τινές λέγουσιν και εβδόμη η Σωσάννα. Ήσαν δε και άλλαι πάμπολλαι, καθώς ιστορεί ο θείος Λουκάς, αι οποίαι, λέγει, υπηρέτουν τω Χριστώ και τοις Μαθηταίς αυτού από των υπαρχόντων αυτών. Επειδή λοιπόν αύται την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Ανάστασιν εκήρυξαν και κατά πολύ συνέβαλον εις την αψευδή διακήρυξιν του μεγάλου τούτου μυστηρίου της αγιωτάτης ημών Πίστεως, δια ταύτα εις πίστωσιν και πληροφορίαν ακραιφνή της του Χριστού Αναστάσεως ετάχθη παρά των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, ίνα μετά την του Θωμά Κυριακήν των Αγίων τούτων Γυναικών την μνήμην εορτάζωμεν, διότι πρώται αύται είδον τον Χριστόν εκ νεκρών αναστάντα και προς πάντας εκήρυξαν το σωτήριον κήρυγμα του Ευαγγελίου και την κατά Χριστόν πολιτείαν μετήλθον αρίστως και ως έπρεπεν εις γυναίκας μαθητευθείσας τω Χριστώ.

 

Hollande signs gay marriage bill---Γαλλία: «Οριστική» νομιμοποίηση των γάμων ομόφυλων ζευγαριών.


File pic of women posing during a march in favour of gay marriage in Paris, 27 January 2013


President Francois Hollande signs into law a controversial bill making France the ninth in Europe, and 14th globally, to legalise gay marriage.

Γαλλία: «Οριστική» νομιμοποίηση των γάμων ομόφυλων ζευγαριών
Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο ενέκρινε σήμερα το νόμο περί νομιμοποίησης του γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, αφαιρώντας πλέον και την τελευταία ελπίδα των αντιπάλων της σχετικής νομοθεσίας.

"Και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, Διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξευκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες". (Ρωμ. α: 26-28).

Αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν...



Αν ο προεστώς σου είναι σφαλερός εις την πολιτείαν και τα έργα του, μη περιεργάζεσαι. Αν όμως είναι σφαλερός κατά την πίστιν, φεύγε και παραίτησέ τον, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κάν άγγελος είναι από τον ουρανόν»                                                                                                     
(Άγ. Νικόδημος Αγιορείτης, Περί συνεχούς Μεταλήψεως, σ. 175).

«Πρέπει οι ακροαταί να είναι εκπαιδευμένοι στις Γραφές και να κρίνουν αν τα λεγόμενα των διδασκάλων είναι σύμφωνα με τις Γραφές. Κι όσα είναι ξένα να τα αποβάλλουν και εκείνους που επιμένουν σ’ αυτά να τους αποστρέφωνται δυνατά»                                                                                  (Μ. Βασίλειος).

Ο Θεός, επειδή, ο άνθρωπος ήτο προικισμένος με ελεύθερη θέληση, μετά την πτώση, ζήτησε ευθύνες. Έτσι η ευθύνη είναι στοιχείο της ζωής μας. Είναι αδιανόητο να θεωρείς το άτομο υπεύθυνο για τις πράξεις του και συγχρόνως να του αρνήσαι το δικαίωμα να αποφασίζει γι’ αυτές. Αλυσοδένουν τους πιστούς με το πετραχήλι τους και τους μεταβάλλουν σε αυτόματα κινούμενα (ρομπότ).
Καταργείται έτσι το Πρόσωπο.