Ο Κοσμάς :

4 Με τα δεδομένα αυτά, ήταν φυσικό, να προκαλέσει κάποια ευχάριστη
εντύπωση το δημοσίευμα του «Ορθοδόξου Τύπου», ότι γίνονται διεργασίες
στο χώρο του Παληού Ημερολογίου, για την ένωση των Παρατάξεών του!
"Άνθρακες όμως ο θησαυρός» του δημοσιεύματος! Μολονότι, ο συντάκτης του κ. Γ. Ζερβός είναι εκλεκτός δημοσιογράφος, διευθυντής όχι μόνο
του «Ορθοδόξου Τύπου», αλλά και της καθημερινής αθηναϊκής εφημερίδος
«Ελεύθερος», τη φορά αυτή αστόχησε. Φαίνεται, ότι ο ίδιος έπεσε θύμα
ανεύθυνων πληροφοριών, τις οποίες καλόπιστα πίστευσε. Γιατί καμιά διεργασία μεταξύ των λεγομένων Παρατάξεων του Παλαιού Ημερολογίου δεν γίνεται. Απόδειξη δε τούτου είναι ότι κανένα συγκεκριμένο στοιχείο δεν αναφέρεται στο δημοσίευμα αυτό, πράγμα που είναι σαφώς αντίθετο από κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία.
Ο κ. Γ. Ζερβός γράφει ότι στις διεργασίες για την ένωση των Παρατάξεων πρωταγωνιστούν λαϊκοί και κληρικοί, χωρίς ν΄αναφέρει ούτε ένα όνομα! Στις προσπάθειές τους, λέγει το δημοσίευμα, τα ανωτέρω άτομα «παρουσιάζουν ως οδηγόν εν κείμενον του μακαριστού πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου» του έτους 1935, εις το οποίο «περιέγραψε τον σημερινόν κατήφορον της Ελλάδος»! Τώρα, πως είναι δυνατό ο μακαριστός πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος να περιέγραψε στο κείμενό του αυτό του 1935 τον σημερινό κατήφορο της Ελλάδος, εμείς τουλάχιστον αδυνατούμε να κατανοήσουμε! Είναι όμως προφανές, ότι η ανάμειξη του ονόματος του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου δεν είναι τυχαία. Μάλλον αποσκοπεί στο να «θολώσουν τα νερά», όσοι επιδιώκουν μιά ένωση των Παρατάξεων, σύμφωνα με τις υποδείξεις του κειμένου του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ίσως σε κάποιο αντίστοιχο «Εθνικοθρησκευτικό Οργανισμό»!

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ - ΟΡΘΡΟΥ Μ ΣΑΒΒΑΤΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ


1853--2013 Εκατόν εξήκοντα έτη από την εις θάνατον καταδίκη του ηρωϊκού Στρατηγού Μακρυγιάννη.


ΦΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ 

ΑΘΩΝΙΚΑ ΑΝΘΗ

Είναι γνωστόν ότι ο ηρωϊκός στρατηγός Μακρυγιάννης εκατηγορήθη ως συνωμότης κατά της ζωής του Όθωνος και κατεδικάσθη εις θάνατον υπό του Στρατοδικείου. Η ενοχή του έχει αμφισβητηθή, χωρίς όμως να δύνανται οι αμφισβητούντες να αποδείξουν την αθωότητά του. Εγείρεται λοιπόν πάλιν το ερώτημα· ήτο ένοχος ο ηρωϊκός αγωνιστής του ΄21 ή υπήρξε θύμα σκευωρίας του οθωνικού περιβάλλοντος; Οι ενδιαφερόμενοι να ερευνήσουν το πρόβλημα, δεν έχουν ως στοιχεία ειμή μόνον τα Πρακτικά της Δίκης του Μακρυγιάννη και ωρισμένας εφημερίδας της εποχής, αι οποίαι κατέκριναν την καταδίκην, ως στηριχθείσαν επί μιας μόνης μαρτυρίας, χωρίς όμως και να προσάγουν στοιχεία της αθωότητός του, οπότε το ερώτημα εξακολουθεί να αιωρήται και η υπόθεσις όλη να αποκτά μυστηριώδεις διαστάσεις συγγενείς προς την υπόθεσιν Ντρέϋφους. Ας μου επιτραπή να εκθέσω εν συντομία μερικάς ειδήσεις που αφορούν εις την υπό εξέτασιν υπόθεσιν. Ο δικηγόρος Νικόλαος Στεφανίδης –διάσημος γενόμενος δια την βωμολοχίαν του – κατήγγειλεν ότι ο στρατηγός Μακρυγιάννης του είπεν έξω του Ναού της Καπνικαρέας ένα πρωϊνόν της 22ας Μαρτίου του 1852: «Θα σε πω ένα μυστικό, αλλά προηγουμένως θα σε ορκίσω». Εγώ δε του είπον ότι είμαι πρόθυμος να ορκισθώ και να μου ειπής. Με ώρκισε λοιπόν κατά τον ακόλουθον τρόπον, ως ενθυμούμαι : «Ορκίζομαι επί του ιερού Ευαγγελίου και εις τους 12 Αποστόλους να μην ειπώ εις κανένα τι θα ακούσω». Αφού δε με ώρκισεν ούτω πως, με είπε: «κλείσε τα τρία δάκτυλα… και λάβε το μυστικό». 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Γιατί δέχθηκε ο Χριστός να σταυρωθεί-π. Θεοδώρου Ζήση

ΛΟΓΟΣ Γ΄ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.



«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).


Δεν είναι νομίζω η ταπεινωφροσύνη περισσότερον από όλας τας άλλας αρετάς περιφρονημένη από τον άνθρωπον, όχι δι΄ άλλην αιτίαν, αλλά διότι ούτος δεν κατώρθωσεν ακόμη να αποκαλύψη τον πολύτιμον εκείνον θησαυρόν, τον οποίον περιλαμβάνει αύτη η αρετή εντός των μακαρίων κόλπων της. Έλα εδώ εις το μέσον, συ τρισάθλιε Εωσφόρε, μαύρον και σκοτεινόν νέφος του Άδου και της κολάσεως, εγέρθητι από την άσβεστον ταύτην κάμινον όπου κατακαίεσαι, συ ο οποίος δεν ήθελες να ταπεινώσης την πονηράν σου καρδίαν, όταν είχες πλουτισμένον τον νουν με υπερβάλλουσαν γνώσιν, να μαρτυρήσης αν εγώ δεν λέγω την αλήθειαν. Ποία είναι εκείνη η αιτία, η οποία σε εξώρισεν από τον ουρανόν, σε εγύμνωσεν από τας ακτίνας και τας λάμψεις των αγγελικών ουσιών και σε ημαύρωσε με όλα τα σκότη του Άδου; Τι είναι εκείνο το οποίον σε κατεβίβασεν από την υπερουράνιον δόξαν και σε εκρήμνισε κάτω εις μίαν φοβεράν ατιμίαν και σε εσφράγισε μέσα εις την αιώνιον κόλασιν ως κατάδικον; Ειπέ μας΄ ήτο άλλη αιτία, ει μη διότι υπερηφανεύθης και ηθέλησες να αναβής υπεράνω του Θεού σου και Πλάστου; Βεβαίως η υπερηφάνεια σε εκρήμνισεν, άθλιε, από την προτέραν σου δόξαν και αγγελικήν φύσιν. Αλλά αν συ δια τον εαυτόν σου εντρέπεσαι να μας φανερώσης την αλήθειαν, ειπέ μας τουλάχιστον δια τον προπάτορα Αδάμ, διότι συ ήσο ο διδάσκαλός του, τις ήτο εκείνη η αιτία η οποία τον εξώρισεν από τον Παράδεισον και τον έφερεν εις ταύτην την κατηραμένην γην; Δεν του επότισες συ την καρδίαν από έπαρσιν και υπερηφάνειαν, δια να μη ταπεινωθή εις τον Θεόν, όταν τον ηρώτα, και του είπη ότι έσφαλεν; Α! Εκ τούτου δεν έχασεν ευθύς όλην την δόξαν και την μακαριότητα των Αγίων Αγγέλων και εστερήθη της ανεκλαλήτου χαράς και ευφροσύνης του Παραδείσου; Εκ τούτου δεν εκληρονόμησεν ακάνθας και τριβόλους εδώ εις την γην, πάθη, ασθενείας, φόβους, κινδύνους και τελευταίον την κατάραν του Θεού ειπόντος «γη ει και εις γην απελεύσει;»(Γεν. Γ΄ 19). Ταύτα πάντα έπαθεν ο Εωσφόρος, ευσεβέστατοί μου ακροαταί, καθώς και ο προπάτωρ Αδάμ, από την υπερηφάνειάν των, διότι δεν ηγάπησαν τον πολύτιμον θησαυρόν της ταπεινώσεως. Αν λοιπόν η κατηραμένη υπερηφάνεια προξενή τόσα μεγάλα κακά εις τον άνθρωπον, καθώς ηκούσατε, η ευλογημένη ταπείνωσις είναι αρετή, όχι καταφρονητέα, καθώς την νομίζουν οι πεπλανημένοι άνθρωποι, αλλά μάλιστα πρόξενος παντός μεγάλου κατορθώματος και δόξης, εις εκείνον όστις την κατέχει.


H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ο ηρωϊκός Στρατηγός Μακρυγιάννης:


«…Αφού με λευτέρωσαν και πήγα στο χαλασμένο μου σπίτι και εις την ταλαίπωρή μου οικογένεια… μ΄ ανάδωσαν οι πληγές, την μία Λαμπρή επέρσι και την Λαμπρή οπού πέρασε πάγει δυο χρόνια τώρα… πήγα εις την σπηλιά οπούναι εις το περιβόλι μου να ξανασάνω… και με το στανιό και ακουμπώντα με το ξύλο έσωσα εκεί, μου ρίχνουν πέτρες και με χτυπούν και μαγαρισιές ανθρώπινες απάνω μου, «Φάγε από αυτές, στρατηγέ Μακρυγιάννη, να χορτάσης, οπούθελες να κάμης σύνταμα». Και μ΄ ανοίγουν τόσες νέες πληγές από τα χτυπήματα κι από τα αγκυλώματα, και με πάγει ως την σήμερον το όμπυον, και αίμα από μπροστά και από πίσω· εσάπισα, εσκουλήκιασα… Αυτά έστειλα εις την δημαρχία κι ακρόαση δεν μούδωσε. Και ξακολούθαγε αυτό ως την παραμονή του Σωτήρος. Κι ανήμερα με χτύπησαν πολύ, έμεινα νεκρός, δεν στανόμουν ζωντανός είμαι ή πεθαμένος… Νύχτωσα εκεί, και με χέρια και ποδάρια πήγα κ΄ έπεσα εις το κρεββάτι μου να μην με ιδή η δυστυχισμένη μου οικογένεια…». Δυστυχέστατε Μακρυγιάννη!

Οι Οἰκουμενισταί «θέτουν οὐσιαστικῶς ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας».


Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης:


Μέ ἁπλᾶ λόγιαΣτήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀνήκουν ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθεια· ὅσοι δέν ἀκολουθοῦν τήν ἀλήθειααὐτοί δέν ἀνήκουν στην ἘκκλησίαΑὐτό ἰσχύει πολύ περισσότερο γιά ὅσους ἐξαπατοῦν τους ἑαυτούς των αὐτοαποκαλούμενοι καί ἀλληλοαποκαλούμενοι ποιμένες καί ἱεροί ἀρχιποιμένες. Γιατί ἔχουμε διδαχθῆ ὅτι ὁ Χριστιανισμός δέν δίνει σημασία στά πρόσωπα, ἀλλά στήν ἀλήθεια καί στήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Ὅταν πρίν ἀπό μερικά ἔτη κυκλοφορήσαμε μέ πλῆθος ὑπογραφῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, την γνωστή «Ὁμολογία πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἐνοχλήθηκαν πολλοί μεγαλόσχημοι προστάται καί προωθηταί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι, μεταξύ ἄλλων, γράφαμε ὅτι μέ ὅσα ἀντικανονικά και ἀντορθόδοξα γράφουν καί πράττουν οι Οἰκουμενισταί «θέτουν οὐσιαστικῶς ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας».

Από το 1948 επί Αθηναγόρα, ακούμε από τους "πνευματικούς" μας πατέρες : ένα βήμα να κάνει ακόμη ο Πατριάρχης και θα δεις τι έχει να γίνει από τους Μητροπολίτες της Ελλάδος...

Οργίσθηκε ο ουρανός, και ελυπήθησαν σφόδρα οι Άγιοι Πατέρες με το θέαμα και το άκουσμα όσων έλαβαν χώραν στο Φανάρι κατά την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου 30 Νοεμβρίου. Πρωτοφανή και πρωτάκουστα πράγματα στην δισχιλιετή ιστορία της Εκκλησίας. «Καταπεφρόνηται τα των Πατέρων δόγματα, αποστολικαί παραδόσεις εξουθένηνται, νεωτέρων ανθρώπων εφευρέματα ταις εκκλησίαις εμπολιτεύεται», όπως λέγει ο Μ. Βασίλειος για ανάλογα φαινόμενα της εποχής του. Όλα έγιναν στην κυριολεξία άνω κάτω. Αντί ο αιρετικός πάπας να κείτεται κάτω, όπως βλέπουμε να παρίστανται οι αιρετικοί στις εικόνες των Αγίων Συνόδων, και να εκβάλλεται από την Θεία Λειτουργία, βάσει του λειτουργικού προστάγματος «τας θύρας, τας θύρας, εν σοφίας πρόσχωμεν» τον ανεβάσαμε σε θρόνο υψηλό, όπου καθόταν συμφορώντας ωμοφόριο, τον εθυμίασαν οι ορθόδοξοι διάκονοι, τον ασπάσθηκε ο πατριάρχης στο «αγαπήσωμεν αλλήλους», απήγγειλε ως πρωεστώς το «Πάτερ ημών», του έψάλησαν «Πολυχρόνιον» από τον χορό των ιεροψαλτών και ειδικά συντεθειμένο τροπάριο από Αγιορείτη υμνογράφο – Κύριε ελέησον!- και του επετράπη να δώση στο εκκλησίασμα την ευλογία του, μάλλον δε τη αλογία του κατά τους ιερούς κανόνες. Επιτρέψαμε να διαιρεθεί η επί γης στρατευομένη Εκκλησία από την εν ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία των Αγίων και να ενωθεί με εκκλησίες και συνάξεις πονηρευομένων αιρετικών. Προσβάλαμε όλους τους Αγίους μάρτυρες και ομολογητές που αγωνίσθηκαν μέχρι αίματος εναντίον των αιρέσεων, γιατί παρουσιάσαμε ως ανωφελείς και περιττούς τους αγώνες, τα μαρτύρια και την ομολογία τους. Δεν θα λυπούνται οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες όσιοι Αγιορείτες Πατέρες, που αρνήθηκαν να δεχθούν και να μνημονεύσουν τον πάπα, βλέποντας όχι μόνο να απορρίπτουμε το παράδειγμα τους σιωπώντες, αλλά και να κάνουμε τα αντίθετα; Γιατί τότε εκείνοι και όλοι οι προηγούμενοι μάρτυρες και ομολογητές ομολόγησαν και μαρτύρησαν;


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΡΑΣΚΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΖΡΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ


Στην Σύναξη των προϊσταμένων των κατακομβών της Μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία, απαρτιζομένης από εικοσιτρία (23) μέλη, η οποία πραγματοποιήθηκε την 25 Ιανουαρίου 2013, Ημείς ως υπεύθυνος Μητροπολίτης και προεδρεύων, γνωστοποιήσαμε στα μέλη της Συνάξεως την υπόθεσι του Ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά από την αδελφική μας Ελλάδα (περιοχή Λαρίσης) ενημέρωσα  τα μέλη για την άδικη και παράνομη παραπομπή του π. Ευθυμίου στα εκκλησιαστικά δικαστήρια της Εκκλησίας της Ελλάδος και την εξίσου παράνομη ποινή που επέβαλαν στον π. Ευθύμιο, ο οποίος αντικανονικά εδιώχθη, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε με καθαίρεσι και υπαγωγή στην τάξη των μοναχών. Ο π. Ευθύμιος δεν ανεγνώρισε τις αποφάσεις των εκκλησιαστικών δικαστικών οργάνων και δικαίως τις εθεώρησε ως αντικανονικές και άκυρες, διότι αντίκειντο στους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έως ότου δε εκδικασθεί η υπόθεσή του από ανώτερο δικαστήριο δεν επιτελούσε τα ιερατικά του καθήκοντα, ήτοι από 29/9/2008.                                                                                                    
Έκτοτε ο π. Ευθύμιος δεν επιτελούσε τα ιερατικά του καθήκοντα, παρά τις παρακλήσεις των πνευματικών του τέκνων να τους καλύψει τις λειτουργικές τους  ανάγκες όπως τους καθοδηγούσε στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού, του Παπισμού και της παγκοσμιοποιήσεως στη θεωρία και την πράξη, δικαιολογούμενος προς αυτούς: «Δεν μπορώ εγώ από μόνος μου να απαλλάξω τον εαυτό μου από την επιβληθείσα ποινή, έστω κι αν αυτή είναι άδικη. Αυτό μπορεί να το κάνει μία Σύνοδος ή λόγω της αιρέσεως, Σύναξη Πατέρων, αφού ενημερωθεί για τα γεγονότα και αποφασίσει ότι μπορώ να επιτελώ τα λειτουργικά μου καθήκοντα, τότε χωρίς δίλημμα θα υπακούσω.                                                                                                                                              
Δια τούτο, προσέφυγε στην ημετέρα Σύναξη, επειδή έκρινε ότι Ορθοδοξεί και διώκεται εξ αιτίας της αιρέσεως του Οικουμενισμού. Αφού ενημερώθηκε η ημετέρα Σύναξις για την υπόθεση, ότι δηλαδή ο π. Ευθύμιος είναι άδικα δικασμένος και καταδικασμένος λόγω της πιστότητός του προς την αγιοπατερική Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του αγώνος του κατά της Παναιρέσεως παντός  είδους Οικουμενισμού, ομοφώνος συνεπέρανε και αποφάσισε ότι ο π. Ευθύμιος ήτο και είναι κανονικός κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι μπορεί και πρέπει χωρίς ενδοιασμούς να λειτουργεί και τελεί τα ιερατικά καθήκοντά του προς δόξαν Θεού, προς οικοδομή της Αγίας Εκκλησίας (του πιστού λαού) και για την σωτηρία της ψυχής του, μνημονεύοντας στις Ιερές Ακολουθίες και τα Ιερά Μυστήρια «υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων».

Λιουλιάτσι  Σερβίας  9 Μαρτίου 2013

Μετά αγάπης και ευλογίας Θεού

Ο Μητροπολίτης  Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος

Στην εξορία

+Αρτέμιος.

ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΗΝ ΦΙΛΑΥΤΙΑ.


Αυτό μας συμβουλεύει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγοντας: 

«Όταν ξεριζωθή η φιλαυτία (εγωϊστική αγάπη του εαυτού μας),
 
που είναι αρχή και μητέρα όλων των κακών, καθώς είπα, συνήθως ξεριζώνονται μαζί και όλα
 όσα προέρχονται από αυτήν και όσα την ακολουθούν. Γιατί όταν δεν υπάρχει αυτή, με κανέναν τρόπον γενικώς ούτε το παραμικρόν ίχνος ή είδος κακίας δεν μπορεί να υπάρχη». 

Αν βγει ο Χότζας στο τζαμί


Φαήλος Κρανιδιώτης
Γιατί θέλει η κυβέρνηση να χτίσει τζαμί στον Βοτανικό; Τα επιχειρήματα είναι τα εξής. Πρώτον, μας ασκούνται πιέσεις, γιατί οι μουσουλμάνοι στην Αθήνα δεν έχουν ένα κανονικό τζαμί να κάνουν το ναμάζι τους. Δεύτερον, στην Αθήνα υπάρχουν περί τα 120 παράνομα τζαμιά, ένας αληθινός πονοκέφαλος για την ασφάλεια της χώρας, σε υπόγεια, αποθήκες κι άλλα μέρη, όπου τριγυρίζουν περίεργοι, φανατικοί, πράκτορες. Το να χτιστεί λοιπόν ένα κανονικό τζαμί, χωρίς μιναρέ και χωρίς μουεζίνη ν’ ακούγεται πάνω από την Αθήνα κι έτσι να συμμαζευτεί το πράγμα, ακούγεται εκ πρώτης όψεως ως κάτι λογικό.

 Θα σας πω ευθέως τους πρακτικούς προβληματισμούς μου, που καταλήγουν στη διαφωνία μου, χώρια απ’ τους ιστορικούς. Αντε και το χτίσαμε το τζαμί, χωρίς μιναρέ και μεγάφωνα για το Αλλάχ ακμπάρ. Θα κλείσουν τα 120 παράνομα τζαμιά; Πολύ αμφιβάλλω. Αλλά ας πούμε ότι τα κλείσαμε και πειθήνιοι οι μουσουλμάνοι του λεκανοπεδίου θα μαζεύονται μόνο στο κανονικό τζαμί.
 Η ισλαμοφασιστική Τουρκία, του σουνίτη Ερντογάν, ολοφάνερα συμπεριφέρεται ως νταβατζής των μουσουλμάνων της Ελλάδας κι όχι μόνο. Σημειώστε δε ότι το κράτος- συμμορία είναι που μας έστειλε εδώ τα μιλιούνια των λαθρομεταναστών, κονομώντας και μερικά χιλιάρικα το κεφάλι. Διότι έτσι υπονομεύει την εθνική και κοινωνική μας συνοχή, δημιουργεί de facto μια τεράστια μουσουλμανική μειονότητα κι εκεί που δεν υπήρχε και παράλληλα, ως κράτος δουλέμπορος, τα κονομάει κιόλας. Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.
 Κατά την προσφιλή της τακτική η Τουρκία θα κάνει αυτό που είναι παλιά της τέχνη κόσκινο. Μόλις φτιαχτεί το τζαμί κι αρχίσει η λειτουργία του, οι Τούρκοι κι οι εδώ εγκάθετοί τους θ’ αρχίσουν να διαμαρτύρονται γιατί δεν υπάρχει μιναρές και δεν ακούγεται το κάλεσμα του μουεζίνη απ’ τα μεγάφωνα. Κι αυτό θα το ακούμε κλιμακούμενο ξανά και ξανά. Διότι έτσι είναι ο Τούρκος, παίρνει ό,τι του δίνεις κι ύστερα διαμαρτύρεται πως δεν είναι αρκετό, πως αδικήθηκε και θέλει και το παραπάνω. Και το παραπάνω το ζητάει επίμονα και, μόλις νιώσει πιο δυνατός, με τσαμπουκά.
Δεν συζητάω τι θα γίνει αν έρθει ποτέ ξανά στην εξουσία «κεντροαριστερή» κυβέρνηση. Οχι μιναράδες θα τους χτίσουν, κουρμπάν μπαϊράμ στην Ακρόπολη θα κάνουν, θα σφάζουν τ’ αρνιά μπροστά στον Παρθενώνα. Κι αν αντί για τον Αντώνη Σαμαρά ερχόταν καμιά ελαφρολαϊκή Δεξιά με το γνωστό ενοχικό σύνδρομο, τα ίδια θα γίνουν, και μιναρές και τσίτα στα ντεσιμπέλ ο μουεζίνης, να το ευχαριστηθούν ο περαστικός Μπουτάρης κι οι ψευτοδιεθνιστές βαρεμένοι, που βόσκουν εν Αθήναις.
 Την επομένη λοιπόν θ’ αρχίσουν οι νέες απαιτήσεις από τους καλούς μας γείτονες και τους πολυπληθείς απρόσκλητους μουσαφιραίους ομοδόξους τους. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η όποια κυβέρνηση θα εμμείνει σθεναρά σ’ έναν διακριτικό χώρο λατρείας και δεν θα υποκύπτει. Τότε οι εγκάθετοι, λόγω χρήματος, θρησκευτικών πεποιθήσεων κι εντολών, μια ωραία ημέρα θα συγκεντρώσουν πλήθος πιστών και θ’ αρχίσουν να χτίζουν παρανόμως τον μιναρέ, θα στήσουν και μεγάφωνα ν’ ακουστεί βροντερό στον αττικό ουρανό το κάλεσμα του μουεζίνη. Και θα 'ναι αποφασισμένοι, κατ’ εντολήν, ν’ αντισταθούν.
 Τι θα κάνουμε τότε; Θα στείλουμε τα ΜΑΤ μέσα στο τζαμί; Θα δείρουμε και θα συλλάβουμε τον ιμάμη και τους πιστούς; Κι αυτό θα γίνει μ’ ένα πλήθος χιλιάδων μουσουλμάνων γύρω γύρω, με τις κάμερες, το διαδίκτυο και τα κινητά να αναμεταδίδουν εικόνες, που θα βλέπουν σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες τα αχανή πλήθη των πιστών του Προφήτη, που έχουν το ζωνάρι τους απλωμένο για καβγά και το λιντσάρισμα στον πρώτο λύκο. Βίαια στίφη θα κυκλώσουν τις πρεσβείες μας στα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου κι η Αγκυρα, ως καλός νταβατζής, θα έρθει να παρέμβει με νουθεσίες και παλιές καλές μεμέτικες απειλές.
 Τα λέω αυτά, ως λογικούς κινδύνους κι επιχειρήματα, γιατί όταν λέω ότι δεν νοείται τζαμί στην πόλη που έπεσε πολεμώντας ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της μερικοί κοιτούν με το βλέμμα της αγελάδας που βλέπει τα τρένα να περνούν. Αλλοι, φωταδιστές της Αριστεράς ή σκεπάρνια της ελαφρολαϊκής ή νεοφιλελεύθερης «Δεξιάς», νομίζουν ότι στον αγώνα της Εθνεγερσίας μας αγωνίστηκαν τίποτα αφασιακοί διεθνιστές κι όχι Ελληνες «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία», ότι δεν το κάναμε για να διώξουμε τους σουνίτες, υπογραμμίζω, τους σουνίτες δυνάστες μας. Λοιπόν, αδέρφια, εμείς δεν επαναστατήσαμε για τους φόρους στο τσάι. Πρωτίστως διώξαμε τους μουσουλμάνους απ’ το σβέρκο μας. Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως, στα τόσα προβλήματά μας, τους επιτρέψουμε ν’ αρχίσουν πάλι να σκαρφαλώνουν στον αυχένα μας. Κι ας μην ανησυχούν οι καραπροοδευτικοί για την αριστερή παρθενία τους. Από τα 120 υπάρχοντα, άμα κλείσουμε τα 115 παράνομα τζαμιά και κρατήσουμε τα πέντε, φτάνουν για τις ανάγκες των μουσαφιραίων, ώσπου να φύγουν. Οχι να τα κάνουμε 121. Κι επειδή τώρα θα με πουν «ρατσιστή» οι γνωστοί σκυφτοί της «προόδου», πάω να το πω στον σκύλο μου να βουρκώσει…
http://www.dimokratianews.gr/