Του αββά Ισαάκ :


Oταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, πού πρόκειται να έρθουν εναντίον σου. 
Γιατί ο εχθρός, όταν δει κάποιον ν΄ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ΄ αυτούς ο άνθρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση.
 
Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμούς για να χτυπήσεις επίμονα τη θύρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν΄ αγιαστεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του.
 
Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει. Και θα μάθεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός πού σε λυτρώνει. Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου πού σ΄ έπλασε και σε δυναμώνει και σε προστατεύει. Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους.
 
Δεν γίνεται όμως ορατή παρά μόνο σ΄ εκείνους πού καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία και είναι συνεχώς προσηλωμένοι στο Θεό. Εξαιρετικά μάλιστα φανερώνεται σ΄ αυτούς η βοήθεια και η πρόνοια του Θεού, όταν μπουν σε μεγάλη δοκιμασία για χάρη της αλήθεια, γιατί τότε την αισθάνονται πολύ καθαρά με την αίσθηση του νου.
 
Μερικοί, που είδαν αυτή (τη βοήθεια) και με τα σωματικά τους μάτια, ανάλογα με τις δοκιμασίες, και διαπίστωσαν έτσι τη συμπαράσταση του Θεού, υποκινήθηκαν απ΄ αυτή σε γενναίες πράξεις, όπως μαθαίνουμε για τον Ιακώβ και τον Ιησού του Ναυή και τους Τρεις Παίδες και τον απόστολο Πέτρο και τους άλλους αγίους, που άθλησαν για το Χριστό.
 
Σ΄ αυτούς (η θεία βοήθεια) ήταν ολοφάνερη, έχοντας ανθρώπινη μορφή, δίνοντάς τους θάρρος και προετοιμάζοντάς τους για τον αγώνα της ευσέβειας. Αλλά και στους πατέρες, πού έζησαν στην έρημο και έδιωξαν από κει τους δαίμονες και έγιναν κατοικητήρια αγγέλων, και σ΄ αυτούς παρουσιάζονταν συνεχώς οι άγιοι άγγελοι και με κάθε τρόπο τους βοηθούσαν και τους συμπαραστέκονταν σε όλα και τους στήριζαν και τους λύτρωναν από τους πειρασμούς, πού οι άγριοι δαίμονες τους προξενούσαν.
 
Αλλά και μέχρι σήμερα δεν απομακρύνεται η βοήθεια του Θεού από τους ανθρώπους που ολοκληρωτικά αφιερώθηκαν στα έργα που Εκείνος ευαρεστείται, αλλά βρίσκεται κοντά σε όλους όσοι Τον επικαλούντα
ι.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης :


Είναι αδιανόητο να επιδιώκουμε την ενότητα με τους αιρετικούς και να αποσχιζόμαστε από τους αδελφούς μας Ορθοδόξους• εκείνους να τους αγκαλιάζουμε, και αυτούς να τους αφορίζουμε και να τους τιμωρούμε. Εμείς παραμένουμε ενωμένοι με την ανά τους αιώνας Εκκλησία των Αγίων, με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ως τρόφιμοι και τέκνα της. Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματά της, όλους τους ιερούς κανόνες της, όλες τις οικουμενικές και τοπικές συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη των δήθεν αδελφών εκκλησιών, όσοι εσμίκρυναν και εξευτέλισαν την Εκκλησία, συναριθμούντες αυτήν μεταξύ των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των ιερών κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η νέα εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΑΤΑΙ - ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΞΕΝΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΟΝ


Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων :


 «Τόσον ιερόν και Θείον δώρον είναι η Πατρίς,  ώστε ένα των μεγίστων σημείων της, κατά των ανθρώπων, δικαίας οργής του Θεού γίνεται, πολλάκις, η στέρησις της Πατρίδος. Ειδωλολάτρουν οι Ιουδαίοι; Ποίαν ποινήν τους έστειλεν ο Θεός; Την στέρησιν της Πατρίδος. Μετενόουν διά τα αμαρτήματά των; Τι τους αντίμοιβεν ο Θεός; Την απόλαυσιν της Πατρίδος. Πατρίδα, λοιπόν! Ούτε φυσικώτερον, ούτε γλυκύτερον άλλο παρά τούτο το όνομα ήθελεν ευρεθεί να εικονίσει την αιώνιον μακαριότητα. Και αν, λοιπόν, η Πατρίς είναι τόσο σεβάσμιον, τόσον πολύτιμον, τόσον αγαπητόν εις τον Θεόν, φανερόν ότι Χριστιανός ο οποίος αγαπά μάλιστα τον Θεόν και τον πλησίον χρέος έχει να αγαπά την ιδίαν αυτού πατρίδα».

π. Θεόδωρος Ζήσης. "Εις Ευτρόπιον..." αγ. Ιωάν. Χρυσ.


Δημοσιεύτηκε στις 4 Δεκ 2012 από 
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης - Θέσεις αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, από το έργο του "εις Ευτρόπιον... (Βίντεο)
http://www.impantokratoros.gr/DDFA0741.el.aspx

ΓΗΪΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΟΤΙΣΜΟΣ.


 Η λογική του κόσμου τούτου γεννά σκοτάδι, μας λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (ΚΔ/ Ομιλία στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον): 

«Τίποτε δεν γεννά τόσον σκοτισμόν και σύγχυση, όσον ο ανθρώπινος λο-
 
γισμός (λογική), που σκέπτεται πάντοτε με βάσιν τα γήϊνα κρι-
 
τήρια και δεν ανέχεται τον θείον φωτισμόν. Γιατί είναι θολοί και
 
φαύλοι οι γήϊνοι λογισμοί. Γι᾽ αυτό έχουμε ανάγκη από τις θείες
 
πηγές, ώστε, αφού κατακαθίσει η λάσπη της φαυλότητος, που
 
υπάρχει μέσα μας να ανεβή καθαρόν το πνεύμα και να ενωθή με
 
τα θεία διδάγματα. Πραγματοποιείται δε αυτό, όταν παρουσιά-
 
σουμε ψυχήν γεμάτη ευγνωμοσύνη και καθαρή ζωή. Γιατί είναι
 
δυνατόν να σκοτισθή ο νους, όχι μόνον από την άκαιρη περιέρ-
 
γεια για πολλά πράγματα, αλλά και από την διεφθαρμένη συμ-
 

περιφορά».

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Oι Άγιοι αναθεματίζουν τον Πάπα και εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε!


«Έχουμε στην εποχή μας τις αιρέσεις του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και για τις οποίες οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες σιωπούν. Πολύ  μεγάλη αίρεση ο Παπισμός, 21 καινοτομίας έχει: filioque, αλάθητο, πρωτείο του Πάπα, άζυμα, καθαρτήριο πυρ, του κόσμου τις αιρέσεις και πολύ χειρότερη αίρεση ο Προτεσταντισμός. Και εμείς τι κάνουμε απέναντι αυτών των αιρέσεων; 
Εμείς τον Πάπα τον ευλογούμε... 

Τον δεχόμαστε στην Αθήνα, στο Βουκουρέστι, στην Τιφλίδα, στην Κύπρο, τώρα και στη Μόσχα ετοιμάζεται να πάει, στην Κωνσταντινούπολη – «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», «άγιος αδελφός» ο αιρετικός Πάπας, τον οποίο ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει «Τον Πάπα να καταράσθε». Οι Άγιοι καταρώνται, αναθεματίζουν τον Πάπα και οι δικοί μας ηγέτες σήμερα;  Που είναι το αποστολικό και πατερικό τους φρόνημα, που λέει «επιτιμάν αποτόμως τους αιρετικούς».


Έχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα!



Του Πρεσβυτέρου π. Εὐσταθίου Κολλᾶ


Οἱ συμπροσευχὲς αὐτές, γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς συνοδοιπόρους του, σημαίνει ὅτι ἔχει ἤδη γίνει ἡ ἕνωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ ἂν κρίνουμε ἀπὸ τὰ κατηγορηματικῶς λεγόμενα τοῦ ὑπεύθυνου τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρώπη, Μητροπολίτου Ἀχαΐας κ. Ἀθανασίου, τώρα προσπαθοῦν, μὲ ὑπόγειες διαδρομές, νὰ ἐπιβάλλουν στοὺς πιστοὺς αὐτὴ «τὴν ἄμικτον μῖξιν», ἀλλὰ
στὴν σατανοκίνητη αὐτὴ προσπάθειά τους συναντοῦν, ὡς εἶναι τοῦτο ἑπόμενον, σκληρὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣτὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκεῖθεν, ἀπὸ τὸν ὑπερασπιστὴ δηλαδὴ τῆς πίστεώς μας πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. «Παρʼ ἡμῖν οὔτε Πατριὰρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτέ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ», (Ἀπόκρισις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου
Ἀνατολῆς πρὸς τὸν πάπαν Πίον τὸν Θ´, ἔτος 1848).

Ἀχαΐας λοιπὸν κ. Ἀθανάσιος, «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπολογούμενοςὡς φαίνεται, πρὸς τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν καθυστέρηση τῆς ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸν αἱρεσιάρχη Πάπα ὁμολογεῖὅλως ἀνερυθρίαστα: «Στὴν Ἑλλάδα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ πολὺ λεπτὴ κατάσταση, γιατί ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μητροπολίτες ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν μία σημαντικὴ συνεργασία μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία,
ἀλλὰ οἱ πιστοὶ δὲν εἶναι προετοιμασμένοι στὴν προοπτική τοῦ διαλόγου… Αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι ἡ μεγάλη πρόκληση νὰ προετοιμάσουμε τὸν κόσμο, νὰ τὸν διαπαιδαγωγήσουμε, γιὰ νὰ μὴ ἀντιδράσει ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὶς προκαταλήψεις καὶ πληροφορίες, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται στὰ γεγονότα. Εἶναι σημαντικὸ νὰ κατανοηθεῖ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη χρόνου, ἐλπίζω ὄχι ὑπερβολικοῦ, γιὰ νὰ σχηματίσουμε τὴν συνείδηση τοῦ κόσμου.

Oι «Ηρωδιάδες» της Αγιομάννας Ελλάδας


Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!
Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!
Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι …. «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιας νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί! Και ποιος να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος;

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2011
15 .210. 000,  ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις «Ηρωδιάδες» Eλληνίδες δια των αμβλώσεων!!!

Greek Orthodox Patriarch Ignatius IV Hazim admitted to intensive care after suffering a brain stroke



Από εγκεφαλικό εισήλθε στην εντατική, σε νοσοκομείο της Βηρυτού, σήμερα ο Πατριάρχης της Αντιοχείας Ιγνάτιος.

Αγίου Νικολάου Καβάσιλα :


Λόγος τέταρτος: «Η συμβολή του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας στην εν Χριστώ ζωή» 

Η βρώση του Σώματος και η πόση του Αίματος του Χριστού ενοικίζει τους ανθρώπους στο Χριστό και το Χριστό στους ανθρώπους. Υπάρχει μεγαλύτερη μακαριότητα; Αυτή η ένωση του ανθρώπου με το Χριστό έχει διπλό αποτέλεσμα: άφεση αμαρτιών και κληρονομία της Ουράνιας Βασιλείας. Είναι, εξάλλου, χαρακτηριστικό ότι το μυστήριο της Μετάνοιας δνε ενεργοποιείται, άν δεν υπάρξει συμμετοχή στο μυστικό τραπέζι του Χριστού. Έτσι ο άνθρωπος φωτίζεται, καθαρίζεται κι ενισχύεται στον αγώνα του κατά του πονηρού και των παθών. Αυτός είναι και ο λόγος της συνεχούς συμμετοχής στο Μυστήριο των Μυστηρίων.
 

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


ΚΕΦΑΛΑΙΑ  ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ

1.  Τι είναι χ ά ρ ι ς; --Χάρις είναι αι θείαι εκείναι ενέργειαι τας οποίας η Παναγία Τριάς παρέχει εις την Εκκλησίαν δια την σωτηρίαν των ανθρώπων από την αμαρτίαν, τον θάνατον και τον διάβολον και δια την αιωνίαν των ζωήν εν τω Τρισυποστάτω Θεώ.
2. Το μ α ρ τ ύ ρ ι ο ν  τ ο υ  Χ ρ ι σ τ ο ύ  ε β ε β α ι ώ θ η  εν  υ μ ί ν. Περί ποίου τ ο  
μ α ρ τ ύ ρ ι ο ν  (=η μαρτυρία);  Περί του Θεού ως Τριάδος, περί του Θεανθρώπου ως Σωτήρος, περί του ανθρώπου ως θεοειδούς όντος, περί της Εκκλησίας ως θεανθρωπίνου σώματος, περί της σωτηρίας ως θεανθρωποποιήσεως, περί παντός κτίσματος ως χριστοεσφραγισμένου δημιουργήματος.
3. Η κ ο ι ν ω ν ί α  ημών μετά του Σωτήρος Χριστού—συνιστά την σωτηρίαν, κοινωνία μετ΄ Αυτού, ως Αγιάζοντος, είναι ο αγιασμός, κοινωνία μετ΄ Αυτού, ως Θεού, είναι η θέωσις, κοινωνία μετ΄ Αυτού, ως Αθανάτου, είναι η αθανασία, κοινωνία μετ΄ Αυτού, ως Αναστάντος, είναι η ανάστασις, κοινωνία μετ΄ Αυτού, ως Αναληφθέντος, είναι η ανάληψις και η εκ δεξιών του Θεού Πατρός καθέδρα.
4. Π α ρ α κ α λ ώ  υ μ ά ς… ί ν α  λ έ γ η τ ε  τ ο  α υ τ ό  π ά ν τ ε ς. Οι χριστιανοί δύνανται να λέγουν το αυτό πάντες, όταν έχουν τα ίδια αισθήματα, τας ιδίας σκέψεις, τα ίδια βιώματα. Τούτο δε επιτυγχάνουν όταν ενώσουν την ψυχήν των με την καθολικήν ψυχήν της Εκκλησίας, την καρδίαν των με την καθολικήν καρδίαν της Εκκλησίας (πρβλ. Πράξ. 4, 32), τον νουν των με τον καθολικόν νουν της Εκκλησίας και την σκέψιν των με την καθολικήν σκέψιν της Εκκλησίας. Τότε και σκέπτονται και αισθάνονται και «λέγουσι» δια της καθολικής ψυχής της Εκκλησίας, της καθολικής καρδίας της και της καθολικής σκέψεώς της.

Συνεχίζεται.  

Τι κρύβεται πίσω από τις προκλήσεις του Μπερίσα


Κωνσταντίνος Χολέβας

Ας μην αυταπατώμεθα. Δεν είναι προεκλογικό πυροτέχνημα ή πανηγυρική υπερβολή. Η αναφορά του Αλβανού πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα στα σύνορα της «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία φθάνει έως την Πρέβεζα, δεν ήταν τυχαία. Η θεωρία της «Φυσικής Αλβανίας», όπως μετονομάστηκε η Μεγάλη Ιδέα των Αλβανών, διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα της γειτονικής χώρας και επηρεάζει, ας το προσέξουμε αυτό, πολλούς από τους Αλβανούς που εργάζονται στη χώρα μας. Στα σχολικά βιβλία Ιστορίας και Γεωγραφίας η «Φυσική Αλβανία» είναι παρούσα ακόμη και στα εξώφυλλα. Περιλαμβάνει τη σημερινή Αλβανία, τμήμα του Μαυροβουνίου, το ένα τρίτο των εδαφών της ΠΓΔΜ (Ιλλυρίδα την ονομάζουν οι αυτονομιστές Αλβανοί), μέρος της Νοτίου Σερβίας (Πρέσεβο), το Κόσοβο και ελληνικά εδάφη όπως η Θεσπρωτία (Τσαμουριά τη λένε οι ίδιοι) και η Πρέβεζα. Δεν πρόκειται για άποψη λίγων εθνικιστών. Είναι το επίσημο εθνικό δόγμα, όπως κατεγράφη από την Ακαδημία Επιστημών των Τιράνων το 1997. Είναι ένα πρόβλημα το οποίο δεν πρέπει να υποτιμήσουμε ούτε φυσικά να υπερτιμήσουμε.


H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


Η διατύπωσις του δόγματος εις το Σύμβολον της Πίστεως και εις τους όρους των Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων της Ορθοδόξου Παραδόσεως έχει γίνει εις κάθε μίαν περίπτωσιν μία αντίδρασις προς αίρεσιν και ποτέ έν μέρος μιας προβαλλομένης μεθόδου μεταβολής της μελέτης ή εκείνου του περιφήμου, αλλά μη υπαρκτού όρου θεολογούμενον εις το δόγμα. Οι Πατέρες θεολογούν μέσω της συμμορφώσεως της νοήσεώς των πρός: 1) την αδιάλειπτον προσευχήν των, 2) την Γραφήν εντός της Παραδόσεως των ιδικών των Πατέρων και 3) τον ιδικόν των δοξασμόν, εάν ήτο εις αυτό το στάδιον ή εις τον δοξασμόν των άλλων, αλλά όχι δια της διαλεκτικής.
*      Δια να κλείσωμεν αυτό το κεφάλαιον σημειώνομεν ότι ο Ωριγένης (περίπου 185-255 μ.Χ.) ταυτίζει την γλωσσολαλίαν της Α' Κορ. με την αδιάλειπτον προσευχήν του Αγίου Πνεύματος εν τη καρδία και βλέπει την παράδοσιν αυτήν ενεργώσαν, εις την Παλαιάν Διαθήκην, εφ' όσον αυτή είναι εκείνη, η οποία αναδεικνύει Προφήτας. Οι Καππαδόκαι Πατέρες δεν δείχνουν σημεία διαφωνίας με τον Ωριγένην επ' αυτού, έως εκεί που ήτο δυνατόν να εξακριβώσω. Κατά την εποχήν του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου (344-407), όμως η παράδοσις, η οποία είχεν επικρατήσει εις ωρισμένους κύκλους της Αντιοχείας ήτο, ότι η γλωσσολαλία ήτο το χάρισμα, το οποίον είχον οι απόστολοι να ομιλούν τας γλώσσας των λαών, τους οποίους ευηγγελίζοντο. Ουχ ήττον όμως, τούτο το χάρισμα των γλωσσών προϋπέθετε ότι συνώδευε το χάρισμα της αδιαλείπτου προσευχής, την οποίαν συμφώνως προς τον Χρυσόστομον, ο Παύλος αναφέρει εις την Α' Κορ. 14, 14-16. Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας (375-444) φαίνεται ότι ακολουθεί μίαν μέσην οδόν σχετικώς με την γλωσσολαλίαν του Παύλου, εφ' όσον σημειώνει, καθώς και ημείς ετονίσαμεν, ότι "ουδείς ακούει".   Αυτός δεν φαίνεται τόσον βέβαιος, όσον ο Χρυσόστομος ότι αυτό σημαίνει ότι ουδείς κατανοεί. Είναι σαφές ότι αυτή η προδιάθεσις ήτο αρκούντως ανεπτυγμένη ότι οι Απόστολοι ευρίσκοντο εις έν τοιούτον πνευματικόν επίπεδον μόνοι τους, ώστε, εν συγκρίσει με τα ιδικά των χαρίσματα, τα επιζώντα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος εις την Εκκλησίαν να θεωρώνται κατώτερα. Ό,τι είναι σπουδαίον, όμως, δια τον σκοπόν αυτής της εργασίας είναι ότι το χάρισμα καθ' εαυτό της αδιαλείπτου προσευχής εν τη καρδία και ο δοξασμός (θέωσις) ποτέ δεν έπαυσαν να θεωρώνται ως ο πυρήν της παραδόσεως από την εποχήν των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.

Συνεχίζεται.

Αγίου Νικολάου Καβάσιλα :


Λόγος δεύτερος: «Η συμβολή του Αγίου Βαπτίσματος στην εν Χριστώ ζωή» 

Το βάπτισμα είναι αρχή βίου και βάση και θεμέλιο ζωής. Γι’ αυτό και θεωρείται η ονομαστήρια ημέρα των πιστών και καθώς είναι φώτισμα μας φέρνει σε άμεση επικοινωνία με το Φως. Βυθιζόμενος – αναδυόμενος από την κολυμβήθρα ο άνθρωπος, γεννιέται αληθινά και γίνεται παιδί του Θεού: του Πατέρα που συμφιλιώθηκε, του Υιού που συμφιλίωσε και του Αγίου Πνεύματος που προσφέρθηκε ως δώρο, όταν συμφιλιωθήκαμε.