Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


 Κατ’ ατόν τόν τρόπο μόνο θά ταυτισθομε καί θά κατανοήσωμε μπειρικά τούς γίους καί μολογητές τς πίστεως, ο ποοι θυσίασαν τήν ζωή των χάριν τς ληθινς πίστεως. Θά κατανοήσωμε δηλαδή γιά ποιόν λόγο π.χ. γ. Γεώργιος καί γ. Δημήτριος θυσιάσθηκαν, και δέν «τά βρκαν» κατά τό κοινς λεγόμενο μέ τούς εδωλολάτρες, βάζοντας λίγο νερό στό κρασί τους · γιά ποιόν λόγο γ. θανάσιος καί γ. Μάξιμος ξορίσθηκαν και δέν συμβιβάστηκαν καί ατοί, πως μες σήμερα, μέ τους αρετικούς·  γιά ποιόν λόγο γ. ωάννης Χρυσόστομος καί γ. Θεόδωρος Στουδίτης ξορίσθηκαν γιά τόν γρό τς χήρας καί τόν παράνομο γάμο το ατοκράτορος, ντιστοίχως, καί «δέν τά πγαν καλά» μέ τήν πολιτική ξουσία·  γιά ποιόν λόγο ο πί Βέκκου γιορετες σιομάρτυρες ποτειχίσθηκαν πό τόν λατινόφρονα Πατριάρχη καί θανατώθηκαν καί τόσα λλα.  ντιθέτως μέ τήν δική μας σήμερα προαίρεσι καί θεολογία διαχρονική ζωή και διδασκαλία τν γίων ες τήν ντιμετώπισι τν θεμάτων τς πίστεως εναι σέ μς διανόητη, καθόσον δυνάμεθα να εμεθα ρθόδοξοι, συνοδοιπορώντας μέ τούς αρετικούς πισκόπους καί χοντας ριστες σχέσεις μέ τήν πολιτική ξουσία, μέ τούς μασώνους, μέ τούς παπικούς, μέ τό ΠΣΕ, χρηματοδοτούμενοι πό τήν Ερωπαϊκή νωσι κλπ. Τό μαρτύριο καί μολογία δι’ ργων καί λόγων εναι ταυτισμένα μέ τήν ρθοδοξία ες τρόπον στε, ν ατά κλείψουν πό τήν ζωή τν Χριστιανν, ατομάτως χάνεται καί ρθοδοξία. Καί ν κόμη δέν πάρχη αρεσις, φύσις τς ρθοδοξίας παιτε νά πάρχη τό μαρτύριο καί μολογία ες τήν προαίρεσι τν ρθοδόξων καί νά πιδεικνύεται ες τήν καθημερινή ζωή των μέ τήν σκησι τς ρετς. Τώρα μως πού στίς μέρες μας νακαλύψαμε νέο τρόπο παραμονς στήν κκλησία καί νέο τρόπο διατηρήσεως τς ρθοδοξίας, νώδυνο καί κοπο, σφαλς θά σχύσουν και γιά μς τά λόγια το Κυρίου, τά ποα σηματοδοτον τά σχατα χρόνια και ποδεικνύουν τι ο καιροί ο δικοί μας παληθεύουν ντως τήν προφητεία: «Πλήν Υός το νθρώπου λθών ρα ερήσει τήν πίστιν πί τς γς;» (Λουκ. 18, 8).

Tέλος.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Εάν θέλετε, οι «Βίοι των Αγίων» είναι μια ιδιόμορφος ορθόδοξος Εγκυκλοπαιδεία. Εις αυτούς δύναται να εύρη κανείς όλα όσα χρειάζονται εις μίαν ψυχήν πεινασμένην και διψασμένην δια την αιωνίαν Δικαιοσύνην και αιωνίαν Αλήθειαν μέσα εις αυτόν τον κόσμον, πεινασμένην και διψασμένην δια την θείαν αθανασίαν και την αιωνίαν ζωήν. Εάν διψάς την πίστιν, θα την εύρης πλουσίαν εις τους «Βίους των Αγίων» και θα χορτάσης την ψυχήν σου με τροφήν δια την οποίαν ποτέ δεν θα ξαναπεινάσης. Εάν ποθής την αγάπην, την αλήθειαν, την δικαιοσύνην, την ελπίδα, την πραότητα, την ταπείνωσιν, την μετάνοιαν, την προσευχήν ή οποιανδήποτε αρετήν και άσκησιν, εις τους «Βίους των Αγίων» θα εύρης ένα πλήθος αγίων διδασκάλων δια κάθε άσκησιν και θα λάβης την βοήθειαν της χάριτος δια κάθε αρετήν. Εάν περνάς μαρτύρια δια την πίστιν σου εις τον Χριστόν, οι «Βίοι των Αγίων» θα σε παρηγορήσουν και θα σε ενθαρρύνουν, θα σε ενδυναμώσουν και θα σε αναπτερώσουν, ώστε τα μαρτύριά σου να μεταβληθούν εις χαράν. Είσαι εις οποιονδήποτε πειρασμόν;  Οι «Βίοι των Αγίων» θα σε βοηθήσουν να τον νικήσης και τώρα και πάντοτε. Εάν πάλιν ευρίσκεσαι εις κίνδυνον από τους αοράτους εχθρούς της σωτηρίας σου, οι «Βίοι των Αγίων» θα σε οπλίσουν με την «πονοπλίαν του Θεού» (Εφ. 6, 11, 13) και συ θα τους πολεμήσης και θα τους διαλύσης όλους, και τώρα και πάντοτε και εις όλην σου την ζωήν. Εάν εξ άλλου ευρίσκεσαι εν μέσω ορατών εχθρών και διωκτών της Εκκλησίας του Χριστού, οι «Βίοι των Αγίων» θα σου δώσουν το θάρρος και την δύναμιν της ομολογίας, δια να ομολογής άνευ φόβου τον μόνον αληθινόν Θεόν και Κύριον εις όλους τους κόσμους, τον Ιησούν Χριστόν. Θα στέκης δια την αλήθειαν του Ευαγγελίου Του ακλόνητος μέχρι θανάτου, οποιουδήποτε θανάτου, και θα αισθανθής τον εαυτόν σου δυνατώτερον από κάθε θάνατον και από κάθε εχθρόν του Χριστού. Υποφέρων δια τον Χριστόν, θα αλαλάζης από χαράν, αισθανόμενος με όλον σου το είναι, ότι η ζωή σου ευρίσκεται εις τους ουρανούς, πέραν όλων των θανάτων, κρυμμένη συν τω Χριστώ εν τω Θεώ (Κολ. 3,3).     

    Συνεχίζεται.  

Homily of St. Luke of Simferopol on the Dormition of the Theotokos




Each of us is tormented with the question: what will happen to us and what awaits us after death? A sure answer to this question we cannot find by ourselves. But the Holy Scripture, and first of all the word of our Lord Jesus Christ reveals the secret to us. It is also revealed by the apolytikion and kontakion of this great feast of the Dormition of the Most-Holy Theotokos, along with the church hymns that we chant at this feast.

Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.


Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν. Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας.                                                                                                      
Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς  μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν!