Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


Αὐτή ἡ ἀποτείχισις σήμερα στούς Οἰκουμενιστές θα φαίνεται ἀσφαλῶς ἀκραία, στερουμένη ἀγάπης καί κυρίως διακρίσεως. Βλέπουμε ὅμως καθαρά, πῶς τότε ἠγωνίζοντο οἱ Πατέρες διά νά διατηρήσουν τήν καθαρότητα στήν πίστι, τό ὁποῖον εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν γνώρισμα τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Διότι, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, τριάντα δύο Πατριάρχες εἰς αὐτό τό διάστημα διαδοχικῶς ἐκάθισαν στον πατριαρχικό θρόνο καί οὔτε ὡς ὄνειρο δέν εἶδαν αὐτήν τήν ἐκκλησιαστική ἕνωσι, 

Η συνέχεια "κλικ" πιο κάτω στο : Read more

π. Θεόδωρος Ζήσης. Κ. Σαμαρειτιδως


Δημοσιεύτηκε στις 13 Μάι 2012 από 
π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αποστολική περικοπή - mp3)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/4417D6A9.el.aspx

Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.


Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αδελφοί μου, ανάμεσα εις τα καλά οπού μας διδάσκει εις το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον, μας διδάσκει και τούτον τον λόγον και λέγει πως αλλοίμονον εις εκείνον τον άνθρωπον οπού να σκανδαλίση κανέναν αδελφόν του και δεν ζητήση συγχώρησιν προτού να βασιλεύση ο ήλιος, εκείνος κολάζεται. Τώρα είναι τρόπος και εγώ οπού ήλθα εδώ να μην εσκανδάλισα κανένα από λόγου σας; Η ευγενεία σας να λάβετε ευχήν και ευλογίαν και εγώ να λάβω κατάρα; Αμή πώς να το ιατρεύσω; Με άλλον τρόπον δεν ημπορούμεν, αδελφοί μου, παρά με τούτον: σας παρακαλώ να ειπήτε και η ευγενεία σας τρεις φορές, συγχωρείτε με και ο Θεός συγχωρήσοι σας. Τώρα ανίσως και θέλετε και η ευγενεία σας να χαρή ο Χριστός μας, να χαρή η ψυχή σας, να χαρή η Δέσποινά μας η Θεοτόκος και πάντες οι Άγιοι, να πικρανθή και να φαρμακευθή ο Διάβολος, να χαρούνε οι άγγελοι, τώρα οπού είστενε εδώ μαζωμένοι, να ειπήτε και η ευγενεία σας ανάμεσόν σας τρεις φορές: Συγχωρείτε μας, αδελφοί, και ο Θεός συγχωρήσοι σας.                                                                          Τώρα η ευγενεία σας έχετε σκοπόν να μου φιλήσετε το χέρι. Ο πανάγαθος Θεός να σας ευλογήση. Και αν πέσετε όλοι απάνου μου, εγώ αποθαίνω. Αμή δεν είναι καλύτερα να φιλήσετε την εικόνα του Ιησού Χριστού μας και να τον παρακαλέσετε να με φυλάγη από τες παγίδες του Διαβόλου και μάλιστα των Εβραίων, οπού εξοδιάζουν χιλιάδες πουγγιά δια να με θανατώσουν; Και εγώ σας εύχομαι. Μα πάλιν, παιδιά μου, δια να μη σας πικράνω, σταθήτε δεξιά και αριστερά και εγώ το δίνω το χέρι μου. Και μη το πιάνετε και με τραβάτε ένας εδώ και άλλος εκεί, διατί με ξεπλατίζετε και αποθαίνω, άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν είμαι άγγελος. Και μη φωνάζετε και με ξεκουφαίνετε. Κάμετε στράτα, χριστιανοί μου. Ομπρός  όλοι οι άγιοι ιερείς και οι ψαλτάδες, ψάλλοντες το «Ένσαρκος Άγγελος» *
*(Ο ένσαρκος άγγελος των προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος πρόδρομος της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας Ελισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει και λεπρούς καθαρίζει, διο και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.).

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗ ΖΩΗ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση.

Οι περισσότεροι  ἄνθρωποι στὴν ἐποχή μας δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν τὴν πνευματικὴ
ζωὴ ἀπὸ τὴν κοσμική, τὴν ὁποία ἀκολουθοῦν σχεδὸν ὅλοι. Ἀκόμα καὶ κληρικοὶ δὲν εἶναι
σὲ θέση νὰ δοῦν τὴ μεγάλη διαφορά. Αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ δὲν τὴν ἔχουν ζήσει οἱ ἴδιοι
οὔτε καὶ τὴν εἶδαν σὲ κάποιους ἄλλους. Εἰδικὰ οἱ κληρικοὶ μπορεῖ νὰ ἔχουν φορέσει τὸ
ράσο καὶ νὰ τηροῦν τοὺς ἐξωτερικοὺς ἱερατικοὺς τύπους, ὅμως δὲν προχώρησαν ποτὲ βαθύτερα, δὲν στράφηκαν στὸν ἑαυτό τους καὶ δὲν εἶδαν ὅτι εἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν
τους. Δὲν ὑποψιάζονται κἂν ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ ξεκινάει ἀπὸ μέσα πρὸς τὰ ἔξω. Τὰ
θεμέλιά της βρίσκονται στὴν καρδιὰ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἐὰν δὲν συγκινηθεῖ κανείς,
δὲν πονέσει καὶ δὲν μετανοήσει, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ γευθεῖ τοὺς καρποὺς τῆς
πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ ἀγωνιστὴς ποὺ ἐπιλέγει τὴν πνευματική ζωὴ δὲν ἀκολουθεῖ τοὺς
κανόνες τῆς ὑποκρισίας. Δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ὁ ἔπαινος, οὔτε ἐπιδιώκει τὴν προβολή.
Τὸ χειροκρότημα τὸν ἐνοχλεῖ καὶ στὶς κοινωνικὲς ἐκδηλώσεις δὲν βρίσκει ἀνάπαυση.
Ἀρνητικὸς ἐπίσης εἶναι καὶ στὴν προβολὴ διαφόρων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι διαθέτουν
κάποιο χάρισμα ἢ ἔχουν κάνει κάποιο ἔργο καὶ αὐτὸ γιατὶ βλέπει ὅτι λείπει ἀπὸ αὐτοὺς
τὸ πνευματικὸ ἄθλημα, ποὺ στοχεύει στὴν κάθαρσή τους ἀπὸ τὰ πάθη καὶ στὸν
ἐξαγιασμό. Πρόκειται γιὰ προβολή, ποὺ ἱκανοποιεῖ τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὶς λοιπὲς προσωπικὲς καὶ ἰδιοτελεῖς δραστηριότητες. Ἡ κοσμικὴ ζωὴ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη
μὲ τὴν ὑποκρισία. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὴν ἀκολουθοῦν, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείπουν τὸν ἁμαρτωλό τρόπο ζωῆς, προσπαθοῦν νὰ ἐντυπωσιάσουν μὲ δῆθεν σπουδαῖες δραστηριότητες, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα εἶναι κύμβαλα ἀλαλάζοντα.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἀναφέρει ὅτι «ἐνῶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ προσπαθεῖ κανεὶς νὰ δεῖ ὅλη τὴ βρωμιά, ποὺ ὑπάρχει μέσα του, στὴν κοσμικὴ ζωὴ προσπαθοῦν νὰ τὴν καλύψουν μὲ τὸ νὰ θέλουν νὰ φαίνεται καλὸς ὁ ἐξωτερικὸς ἄνθρωπος. Φτιάχνουν καλούπια ἐξωτερικῆς συμπεριφορᾶς, ποὺ γίνονται μονωτικὸ ὑλικό, τοῖχος καὶ δὲν ἔρχεται μέσα ἡ θεία χάρη». Τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι μὲ τὴν ἐξωτερική τους συμπεριφορά, ἐμποδίζουν τὴ θεία χάρη νὰ τοὺς ἐπηρεάσει καὶ νὰ τοὺς προκαλέσει τὴν ἱερὴ ἀλλοίωση, προκειμένου νὰ ἀκολουθήσουν τὴν πνευματικὴ ζωή. Κρύβουν τὴν ἐσωτερική τους ἀθλιότητα καὶ προσπαθοῦν νὰ παραπλανήσουν τὸν περίγυρό τους πὼς τάχα εἶναι καλοί, κάτι ποὺ ποτὲ δὲν ἐπέλεξαν στὴ ζωή τους. Τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς δὲν εἶναι εὔκολο νὰ τοὺς προσεγγίσεις καὶ νὰ ἐπικοινωνήσεις μαζί τους. Φοβοῦνται μήπως διαπιστώσεις τὴν ὑποκρισία τους καὶ ματαιωθοῦν τὰ ὅποια σχέδιά τους. Τὰ τείχη ποὺ ὑψώνουν εἶναι πολὺ ἰσχυρά. Γι᾽ αὐτὸ ἀπογοητεύεσαι καὶ ἀναθέτεις στὸν Κύριο τὴ σωτηρία.

«Ο.Τ.»

Αλέξ. Παπαδιαμάντης : ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ



Κάτω ἀπὸ τὸν κρημνόν, ὁποὺ βρέχουν τὰ κύματα, ὅπου κατέρχεται τὸ μονοπάτι, τὸ ἀρχίζον ἀπὸ τὸν ἀνεμόμυλον τοῦ Μαμογιάννη, ὁποὺ ἀντικρύζει τὰ Μνημούρια, καὶ δυτικῶς, δίπλα εἰς τὴν χαμηλὴν προεξοχὴν τοῦ γιαλοῦ, τὴν ὁποίαν τὰ μαγκόπαιδα τοῦ χωρίου, ὁποὺ δὲν παύουν ἀπὸ πρωίας μέχρις ἑσπέρας, ὅλον τὸ θέρος, νὰ κολυμβοῦν ἐκεῖ τριγύρω, ὀνομάζουν τὸ Κοχύλι ―φαίνεται νὰ ἔχῃ τοιοῦτον σχῆμα― κατέβαινε τὸ βράδυ-βράδυ ἡ γρια-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχὴ γραῖα, κρατοῦσα ὑπὸ τὴν μασχάλην μίαν ἀβασταγήν, διὰ νὰ πλύνῃ τὰ μάλλινα σινδόνια της εἰς τὸ κῦμα τὸ ἁλμυρόν, εἶτα νὰ τὰ ξεγλυκάνῃ εἰς τὴν μικρὰν βρύσιν, τὸ Γλυφονέρι, ὁποὺ δακρύζει ἀπὸ τὸν βράχον τοῦ σχιστολίθου, καὶ χύνεται ἠρέμα εἰς τὰ κύματα. Κατέβαινε σιγὰ τὸν κατήφορον, τὸ μονοπάτι, καὶ μὲ ψίθυρον φωνὴν ἔμελπεν ἓν πένθιμον βαθὺ μυρολόγι, φέρουσα ἅμα τὴν παλάμην εἰς τὸ μέτωπόν της, διὰ νὰ σκεπάσῃ τὰ ὄμματα ἀπὸ τὸ θάμβος τοῦ ἡλίου, ὁποὺ ἐβασίλευεν εἰς τὸ βουνὸν ἀντικρύ, 

Η συνέχεια, "κλικ" πιο κάτω στο : Read more