Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε.


2. συμφωνία τν ποστολικν Πατέρων διά τήν πομάκρυνσι πό αρετικούς ψευδοποιμένες

πολύτως σύμφωνες μέ τήν γ. Γραφή εναι και ο ποστολικές Διαταγές. Ες τό δέκατο νατο κεφάλαιο το δευτέρου βιβλίου ρίζουν τά ξς: «να μήποτε επ λαϊκός, τι γώ πρόβατόν εμι καί ο ποιμήν · καί οδένα λόγον μαυτο πεποίημαι · ποιμήν ψεται, καί ατός μόνος εσπραχθήσεται τήν πέρ μο δίκην· σπερ γάρ τ καλ ποιμένι τό μή κολουθον πρόβατον λύκοις κειται ες διαφθοράν, οτ τ πονηρ ποιμένι το κολουθον πρόδηλον χει τόν θάνατον, τι κατατρώξεται ατό! διό φευκτέον πό τν φθορέων ποιμένων». Δηλαδή ο Χριστιανοί πρέπει μέσως νά πομακρυνθον κκλησιαστικς πό τόν διεφθαρμένο ποιμένα, διότι διος ς λύκος θά τούς κατασπαράξη. Εναι ραγε δυνατόν νά περιμένη πόφασι Συνόδου τό πρόβατο διά νά πομακρυνθ πό τόν λύκο; Καί εναι δυνατόν νά μή βλαφθ παραμένοντας κκλησιαστικά κοντά του, σύμφωνα μέ τήν δυνητική ρμηνεία το πό ξέτασι Κανόνος; Περιττό νά ναφερθ τι πρόβατα θεωρονται χι μόνον ο λαϊκοί λλά καί ο κληρικοί ν σχέσει μέ τόν πίσκοπο. Ο ποστολικοί πίσης εροί Κανόνες εναι πόλυτα σύμφωνοι μέ τήν γ. Γραφή καί παγορεύουν κάθε κκλησιαστική πικοινωνία μέ τούς αρετικούς καί κάθε ναγνώρισι ες ατούς οασδήποτε κκλησιαστικς πράξεως μυστηρίου (Κανών Ι΄, ΛΑ΄, ΛΓ΄, ΜΕ΄, ΜΣ΄, ΜΖ΄, ΞΕ΄, ΞΗ΄, Ο΄).
Ες λους ατούς τούς ποστολικούς Κανόνες ο αρετικοί ναφέρονται γενικά καί προφανς δέν εχαν καταδικασθ πό κάποια Σύνοδο. Ο ποστολικοί Πατέρες εναι καί ατοί σύμφωνοι ες τό σημεο ατό μέ τήν γ. Γραφή καί τήν ποστολική Παράδοσι. γ. γνάτιος Θεοφόρος λέγει τά ξς: «ε δέ ο τούς νθρωπίνους οκους διαφθείροντες θανάτ καταδικάζονται πόσ μλλον ο τήν Χριστο κκλησίαν
νοθεύειν πιχειροντες, αωνίαν τίσσουσιν δίκην... μοίως δέ καί πς νθρωπος τό διακρίνειν παρά θεο εληφώς, κολασθήσεται, πείρ ποιμένι ξακολουθήσας καί ψευδ δόξαν ς ληθ δεξάμενος» (πρός φεσίους ΒΕΠΕΣ 2,291) · καί πίσης «πς λέγων παρά τά διατεταγμένα, κν ξιόπιστος , κν νηστεύ, κν παρθενεύ, κν σημεα ποι, κν προφητεύ, λύκος σοι φαινέσθω, ν προβάτου δορ, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» γ. γνατίου Θεοφόρου πρός ρωνα, ΒΕΠΕΣ 2,330). Δηλαδή γιος γνάτιος κολουθν τήν ποστολικήν Παράδοσιν διδάσκει τήν πομάκρυνσι πό κάθε ποιμένα, ποος νοθεύει τήν πίστιν, στω καί ν τόν δομε νά εναι σκητής καί να κάνη θαύματα. Μέ τήν περβολήν ατή θέλει προφανς νά δείξη τήν ναγκαιότητα πρός σωτηρίαν τς νοθεύτου ρθοδόξου πίστεως. Πουθενά πίσης δέν ναφέρει γιος πόφασι Συνόδου, προκειμένου νά πομακρυνθ κάποιος πό τόν νοθεύοντα τήν ποστολική πίστι καί Παράδοσι.

Αυτοκτονούμε!!!

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2011
15 .210 .000, δεκαπέντε  εκατομμύρια διακόσιες δέκα χιλιάδες ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις αμβλώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων εκ 3.000. 000 λαθρομεταναστών, οι περισσότεροι εξ αυτών είναι Μουσουλμάνοι.
 Και τώρα με την έντεχνη σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της απειλής αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, και οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως.
 Αυτοκτονούμε!!!
"και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες· έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της Ελληνίδος γης;"
Όταν υψώνετε ικετευτικάς τας χείρας σας προς Εμέ και ζητήτε την βοήθειάν μου, εγώ θα γυρίζω αλλού τα μάτια μου από σας με αποστροφήν. Και εάν πολλαπλασιάσετε και παρατείνετε τας δεήσεις σας, δεν θα σας ακούσω, διότι τα χέρια σας είναι γεμάτα από αίματα αθώων. Ησαϊας Α:15.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.


Είς αδελφός ήκουε διά τούς αφορισμένους όπου είναι είς τήν Λαύραν τού Άθωνος,οι οποίοι εδέχθησαν καί συνελλειτούργησαν μέ τόν Ιωάννην Βέκκον,τόν Λατινόφρονα Πατριάρχην.Είχε αμφιβολίαν άν είναι πράγματι αληθώς,καί πάντοτε ερευνούσε καί ερωτούσε άν ευρίσκεται κανείς νά τούς είδεν,ιδίοις όμμασιν ώς αυτόπτης μάρτυς διά νά πεισθεί από τήν αμφιβολία όπου είχε,καί από τούς πολλούς όπου ερώτησε τού είπαν ότι ό πνευματικός τους έχει ιδεί καί ήρθε καί μέ ερώτησε εάν γνωρίζω καί εάν τούς είδα ιδίοις όμμασι,καί τόν επληροφόρησα ότι τούς είδα,καί είναι βεβαιότατα,επειδή εγώ ήρθα είς τό Άγιον Όρος,είς τά 1885,ετών είκοσι.Μετά δύο έτη.επειδή έτυχε νά πάρωμε σιτάρι από τήν Μονήν Κωνσταμονίτου 1200 οκάδες,επηγαίναμε διά θαλάσσης μέ τήν βάρκα τήν ιδικήν μας νά τό περιλάβομε,όπου ήμουν 22 ετών καί ήτο τόν Σεπτέμβριον δύο ημέρας μετά τού Τιμίου Σταυρού.

Επήγαμε τό εσπέρας καί εμείναμε είς τόν αρσανάν τής Μεγ.Λαύρας,όπως τό πρωΐ εξακολουθήσωμε τό ταξίδιον μας,καθώς καί έγινε.Μόλις όμως εξακολουθήσαμε ολίγο διάστημα,από τήν Λαύραν ,ακούω καί μού λέγει ό Γέροντας μου,Μελέτιος Μοναχός,<<παιδί μου Γαβριήλ εδώ παρεμπρός υπάρχουν οι αφωρισμένοι ,οι οποίοι εδέχθησαν τούς Λατινόφρονας είς τήν Μεγίστην Λαύραν,καί συνελλειτούργησαν μέ τόν Ιωάννηη Βέκκον,καί τούς μετ΄αυτού*τούς οποίους εγώ τούς έχω ιδεί καί άλλοτε,αλλά επειδή είσαι νέος καί ίσως νά γίνη κάποτε λόγος καί νά λέγουν μερικοί ότι ψέμματα,είναι δέν υπάρχουν τίποτα,ούτε αφορισμένοι,αλλά τά λέγουν διά φοβέρα είς τούς ανθρώπους,δι αυτό νά πάμε,νά τούς ιδής ιδίοις όμμασι,νά μή πιστεύης ότι καί άν σού λέγουν,διότι καί ή Αγία Γραφή λέει,ό οφθαλμος είναι πιστότερος τών ώτων*λέγοντας ό Γέροντας τά τοιάυτα,εφθάσαμεν είς ένα απότομον γκρεμνόν,όπου μόνον νά τόν ιδή ό άνθρωπος τρομάζει,καί μού λέγει,<<εδώ είναι>>,εγώ δέ περιεργαζόμουν νά τούς ιδώ καί τόν λέγω<<μέ κοροϊδέυεις;>>.

Λοιπόν εγέλασε καί μού λέγει,<<τί νομίζεις,είναι Σταυρός ή Εικόνες νά βλέπουν οί άνθρωποι νά κάμνουν τόν Σταυρόν τους;Ενώ έχουν τού διαβόλου τήν μορφήν,τήν οποίαν θά ιδής καί θά πιστωθής>>.

Τότε λοιπόν προσεγγίσαμεν είς τήν απότομον εκείνην χαράδραν καί μετά κόπου πολλού,εβγήκαμε έξω καί μέ τά είκοσι νύχια ,ανεβήκαμε πέντε-έξι μέτρα καί έπειτα είδα ένα σπήλαιον καί εισήλθαμε καί βλέπω,ελεεινόν θέαμα:Τρείς ανθρώπους ακουμπισμένους είς τόν βράχον,όρθιοι,μέ τά ρούχα ράσα καί ζωστικά,οί οφθαλμοί ανοικτοί,ή κόμη καί τό γένειον καί τών τριών μακρύ καί κατάλευκον,τά πρόσωπα των όπως είναι τό χρώμα τής φούμας,ομοίως καί αί χείρες πρός τά κάτω,οί δάκτυλοι ολίγον εστραμμένοι πρός τά μέσα,οί όνυχες τών χειρών έως 2-4 πόντους μεγάλοι τών δέ ποδών δέν εφαίνοντο,επειδή ήσαν καλυμμένα μέ τίς κάλτσες καί τά παπούτσια.

Μάλιστα εθέλησα νά τούς ψηλαφήσω νά ιδώ άν πράγματικά τό σώμα ήτο μαλακό ή μόνον ξηρό δέρμα καί οστά,αλλά δέν μού άφησε ο Γέρον*μού λέγει<<μή βάλης χέρι επί τήν οργή τού Θεού>>.Είς όλα όμως τά άλλα έβαλα μεγάλην επιμέλειαν*μόνον χέρι δέν έβαλα.Καί τότε διόλου δέν εδειλίασα,τώρα όμως,όταν τούς ενθυμηθώ,ταράττεται ή ψυχή μου καί δέν ημπορώ ούτε νά κοιμηθώ ημερόνυκτα ούτε νά φάγω δύο καί τρείς ημέρας,ενώ τότε όπου τούς είδα ούτε έβαλα τίποτε είς τόν νούν μου.

Γράφω τή ιδία χειρί είς τάς 2 Μαρτίου 1964 έν τή Ιερά Μονή Ξενοφώντος, Γαβριήλ Ιερομόναχος Πνευματικός έκ τού Ιβηριτικού Κελλίου <<Γεννέσιον τού Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου>>.

(ΑΓ.ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2004.

*Σημ.Ο πατήρ Γαβριήλ ήτο μνημονευτής καί ουχί ζηλωτής).

Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα θύματα του Διαβόλου!!!

"Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός."

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε.

1. Καινή Διαθήκη διά τήν στάσι τν πιστν πέναντι στούς αρετικούς.

Τό πρτο καί βασικό χωρίο τς γ. Γραφς εναι τό Γαλ. 1,8, τό ποο λέγει: «λλά καί άν μες γγελος ξ ορανο εαγγελίζεται μν παρ’ εηγγελισάμεθα μν, νάθεμα στω · ς προειρήκαμεν και ρτι πάλιν λέγω · ε τις μς εαγγελίζηται παρ’ παρελάβετε, νάθεμα στω». δ πολύ πιτακτικά πόστολος τν θνν θεσμοθετε τι οδείς χει δικαίωμα νά λλάξη τό παραμικρόν ες τήν διδασκαλία το Εαγγελίου. Τό τι μεταξύ ατν συγκαταλέγει τούς ποστόλους, καί τους γγέλους πό τόν ορανό, τοτο σημαίνει, τι πολύ περισσότερο δέν χει δικαίωμα νά λλάξη καί τό λάχιστον πίσκοπος · φ’ σον δέ οοσδήποτε ρχιερέας κάτι λλάζει στήν εαγγελική διδασκαλία, εναι ναθεματισμένος. ναφορά πίσης το ναθεματισμο σημαίνει τι, διά τούς κηρύσσοντας αρεσι, σχύει ναθεματισμός το ποστόλου Παύλου καί δέν χρειάζεται λλη πόφασι Συνόδου παρά μόνο πρός κατοχύρωσι τν ρθοδόξων. Τό δεύτερο χωρίο τς γ. Γραφς εναι τό Τίτ. 3,10, το ποο λέγει: «αρετικόν νθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτο, εδώς τι ξέστραπται τοιοτος και μαρτάνει ν ατοκατάκριτος». δ π. Παλος παραγγέλλει νά φεύγωμεν μακριά πό τούς αρετικούς, ο ποοι παραμένουν οκειοθελς στήν πλάνη των. Καί δ τό «ατοκατάκριτος» σημαίνει τήν ατόματη ποκοπή το αρετικο πό τό σμα τς κκλησίας, χωρίς πόφασι Συνόδου.
αρεσις δηλαδή μς ποκόπτει μέσως πό τήν κκλησία. Τό τρίτο χωρίο εναι τό Β΄ ωάν. 10 τό ποο λέγει: «ε τις ρχεται πρός μς καί ταύτην τήν διδαχήν ο φέρει, μή
λαμβάνετε ατόν ες οκίαν καί χαίρειν ατ μή λέγετε · γάρ λέγων ατ χαίρειν κοινωνε τος ργοις ατο τος πονηρος». Πολύ αστηρότερα δ τοποθετε τήν ρθόδοξον πίστιν μαθητής καί πόστολος τς γάπης. παγορεύει καί τόν πλό χαιρετισμό καί οανδήποτε πικοινωνία ες ατόν πού μς πλησιάζει, χι γιά κάποια καθημερινή νάγκη, λλά μέ τρόπο κκλησιαστικό, χωρίς μως νά χη την ρθόδοξον πίστι καί τήν εαγγελική διδασκαλία νόθευτον. Καταλαβαίνει κανείς κ τούτου τι ν μέ τόν χαιρετισμό γινόμεθα κοινωνοί τς αρέσεως, σύμφωνα μέ τόν πόστολο, τί γίνεται μέ τίς συμπροσευχές καί συνιερουργίες, τις κοινές δηλώσεις καί λληλοαναγνωρίσεις, τήν ντιμετώπισι τν αρετικν ς νά εναι ρθόδοξοι κλπ.
Τό τέταρτο χωρίο εναι τό Β΄ Κορινθ. 6,14-17, τό ποο λέγει: «Μή γίνεσθε τεροζυγοντες πίστοις · τίς δέ συμφώνησις Χριστο πρός Βελίαρ; τίς μερίς πιστ μετά πίστου; Τίς δέ συγκατάθεσις να Θεο μετά εδώλων... διό ξέλθετε κ μέσου ατν καί φορίσθητε, λέγει Κύριος, καί καθάρτου μή πτεσθε, κγώ εσδέξομαι μς». Παρεμφερές εναι καί ατό τό χωρίο μέ τά προηγούμενα, διότι καί ο αρετικοί παρομοιάζονται μέ τούς πίστους καί μάλιστα, πειδή πολλές φορές δρον μέσα στήν κκλησία, προξενον μεγαλύτερη ζημιά. Τό πέμπτο χωρίο εναι τό Β΄ Πέτρ. 2,1, τό ποον λέγει «γένοντο δέ καί ψευδοπροφται ν τ λα, ς καί ν μν σονται ψευδοδιδάσκαλοι, οτινες παρεισάξουσιν αρέσεις πωλείας καί τόν γοράσαντα ατούς δεσπότην ρνούμενοι πάγοντες αυτος ταχινήν πώλειαν». Καί δ π. Πέτρος τίς αρέσεις τίς νομάζει «αρέσεις πωλείας», τις ποες θά τίς κηρύττουν ο ψευδοδιδάσκαλοι. Προφανς ο Πατέρες τς πί γ. Φωτίου Πρωτοδευτέρας Συνόδου χρησιμοποιον ντιστοίχως τούς ρους «ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων» διά νά δείξουν τι ο πίσκοποι ατοί χουν λόγ τς αρέσεως κπέσει το πισκοπικο ξιώματος. Τελευταα νά ναφέρωμε καί τό χωρίον το π. Παύλου φεσ. 4,5, τό ποον λέγει «Ες Κύριος, μία πίστις, ν βάπτισμα». Μία εναι παραδοθεσα ξ ρχς πό τους γ. ποστόλους πίστις τήν ποία π. ούδας δελφόθεος παραγγέλλει νά γωνιζώμεθα διά τήν διαφύλαξί της «παγωνίζεσθαι τ παξ παραδοθείσ τος γίοις πίστει».