Μη αμελείτε να δοξάζετε και να ευχαριστήτε τον Θεόν.

Τοτε ο άγγελος εκάλεσε και τους δύο αυτούς ιδιαιτέρως και τους είπε·

“δοξάσατε τον Θεόν, διακηρύξατε την δόξαν του.
Δώστε μεγαλείον εις αυτόν και διακηρύξατε ενώπιον
όλων των ανθρώπων όλα όσα έκαμε προς σας.
Είναι ωραίον και καλόν, το να ευλογήτε τον Θεόν και να
μεγαλύνετε το Ονομά του, τους λόγους και τα έργα του
και να υποδεικνύετε με κάθε τιμήν και να διακηρύσσετε
την δόξαν του. Μη αμελείτε να δοξάζετε και να ευχαριστήτε
τον Θεόν. Τα μυστικά του βασιλέως καλόν είναι να
κρύπτονται, τα έργα όμως του Θεού πρέπει να αποκαλύπτονται
και να διακηρύττονται με κάθε δόξαν. Να πράττετε πάντοτε
εις την ζωήν σας το αγαθόν και ποτέ δεν θα σας συναντήση κανένα κακόν.
Τωβ. 12,7 

Πού βρίσκεται η ευτυχία;


Αυτό που θα σου πω τώρα παιδί μου, θα στο διδάξει οπωσδήποτε η ζωή. Πίστεψέ με λοιπόν από τώρα, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει ευτυχία αληθινή, χωρίς την πίστη στο Θεό, χωρίς την πνοή της αγάπης Του, χωρίς τη γλυκειά ελπίδα που πηγάζει απ’ Αυτόν.
Πλαστήκαμε από τον Θεό και είναι φυσικό μονάχα στο Θεό να βρίσκουμε την ανάπαυσή μας.

Αδύνατο είναι επίσης να υπάρξει ειρήνη μακριά από το Θεό. Όλα τα πράγματα μέσα στο Σύμπαν ακολουθούν το δρόμο που τους καθορίζει η φύση τους. Τα αστέρια κινούνται συνεχώς γιατί τα σπρώχνει η έλξη. Το οξυγόνο και το άζωτο έχουν καθορισμένο τρόπο αναμίξεως. Η φλόγα της φωτιάς υψώνεται πάντοτε προς τα επάνω. Η πέτρα όταν την αφήσεις θα πέσει πάντα προς τη γη. Το λάδι ανεβαίνει πάντα στην επιφάνεια του νερού.
Έτσι και η ψυχή κατευθύνεται προς το Θεό. Όσο κι’ αν προσπαθήσεις να την κρατήσεις μακριά Του, είναι μάταιος ο κόπος και αναταραχή μόνο δημιουργείς.

Είναι μεγάλο το δράμα της ψυχής εκείνης που ενώ θέλει να πετάξει κοντά στο Θεό και να χαρεί την παρουσία Του, εν τούτοις το «σκεύος» της επιμένει να την κρατά δεμένη στους σκοτεινούς διαδρόμους της λύπης και της παρανομίας.

Σε κάτι τέτοιες περιστάσεις περιστάσεις είναι που ακούστηκαν οι σπαραχτικές εκείνες κραυγές σαν αυτή:

Απ’ την καρδιά μου χάθηκε, πέταξε η χαρά,
απ΄ τη στιγμή που έχασα, της ζωοδότρας πίστης τα φτερά.
Ή αυτό το ακόμη σπαραχτικότερο:
Χαρά και ευτυχία είναι ο θάνατος,
όταν ζεις τη ζωή σου χωρίς πίστη.
Ποιά νάναι όμως της απιστίας η αφορμή; Γίνονται άραγε οι άνθρωποι άπιστοι επειδή προοδεύουν στις γνώσεις τις επιστημονικές ή επειδή ζουν μια ζωή παράνομη κι’ αμαρτωλή;

Μου φαίνεται πως για τους περισσότερους ισχύει ο δεύτερος λόγος.
Η φλόγα της πίστεως για να υψωθεί ολόλαμπρη προς τον ουρανό, είναι ανάγκη, είναι απαραίτητο να την φυσήξει ο καθαρός αέρας της ηθικής. Η μολυσμένη πνοή της ανηθικότητος αδυνατίζει και στο τέλος σβήνει τη φλόγα αυτή.

Κι’όμως παιδί μου, το πόσο απαραίτητη είναι η πίστη, εκτός των άλλων περιπτώσεων της καθημερινής ζωής, μπορείς να το αντιληφθείς, αν μελετήσεις τις τελευταίες στιγμές εκείνων που έζησαν τη ζωή τους σαν άπιστοι. Οι περισσότεροι άρπαξαν στα χέρια τους με μια απελπισμένη κίνηση το σωσίβιο της πίστεως και έστρεψαν τα μάτια τους ικετευτικά στον Πολυεύσπλαγχνο Θεό.

Θέλεις μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα;

Ο περίφημος φιλόσοφος της απαισιοδοξίας ο Σοπεγχάουερ που σκληρά πολέμησε τη χριστιανική πίστη, όταν κάποτε αρρώστησε, άρχισε να επικαλήται τη βοήθεια του Θεού. Κατάπληκτος τότε ο γιατρός του τον ρώτησε:
−Ώστε αγαπητέ μου φιλόσοφε, υπάρχει Θεός;
−Μέσα στον πόνο η φιλοσοφία είναι μηδέν. Απάντησε ο «άπιστος» φιλόσοφος. Ο Θεός είναι το πάν. Όταν γίνω καλά θα αλλάξω ζωή και αντιλήψεις.

Ο επίσης άπιστος ποιητής Χάϊν, λίγο πριν το θάνατό του έγραφε στην αδελφή του: «Στη ζωή μου ύψωσα θρασή το μέτωπό μου εναντίον του Θεού, γι’ αυτό κυλιέμαι τώρα στη γη σαν σκουλήκι. Δόξα και τιμή στον Κύριο τον εν Ουρανοίς!»
Στη διαθήκη του σημείωνε:
«Πάνε τέσσερα χρόνια που άφησα τις ανόητες και αλαζονικές μου ιδέες και ξαναγύρισα στην πίστη. Επέστρεψα στο Θεό. Πεθαίνω σαν πιστός και με άκρα ταπείνωση ζητώ το έλεος του Κυρίου».

Ο πιο βάναυσος και θρασύς άπιστος απ’ τους σύγχρονους του ήταν χωρίς αμφιβολία ο Γάλλος λογοτέχνης Ανατόλ Φράνς. Μεγάλα ήταν τα κέρδη που του έδιναν τα βιβλία του στα οποία εκήρυττε την απιστία και την ανηθικότητα. Παρ’ όλα όμως τα κέρδη, ήταν αληθινά δυστυχισμένος.
Να τί αναφέρει σχετικώς ο ιδιαίτερος γραμματεύς του Μπουσόν:
«Αν μπορούσες − του είπε κάποτε ο Φράνς − να δεις μεσ’ την ψυχή μου θα έφριττες. Είναι αδύνατο να έζησε στον κόσμο άνθρωπος δυστυχέστερος από μένα. Πολλοί με ζηλεύουν εγώ όμως ποτέ δεν γνώρισα την ευτυχία. Δεν θυμάμαι να υπήρξα ευτυχής ούτε μια μέρα, ούτε μια μόνο στιγμή!»

Αυτό είναι, αγαπητό μου παιδί, το κατάντημα της ψυχής χωρίς Θεό. Υπάρχει αλήθεια, φρικτότερη κατάσταση;

GERONTIKON: Abba Arsenios

The brethren once asked Abba Arsenios, "What is the meaning of the words which one of the elders spoke, saying, 'He who dwells with men, because of the commotion of worldly affairs is unable to see his sins; but if he dwell in the silent repose of the desert he will be able to see God in a pure manner?'"


Abba Arsenios said, ‘The virtues which are cultivated in the world, and to which our Lord refers to in the Gospel , are, loving kindness, peace-making and other similar commandments, and it is quite possible for such virtues to be cultivated in the world by certain strenuous persons. But the purity of heart which sees God, and to which our Lord ascribed blessing, saying, 'Blessed are the pure in heart, for they shall see God,' cannot be acquired without dwelling in the desert and solitary and silent contemplation. The monk must acquire it in the following way.

First of all a man must go forth from the world, and dwell in a monastery, and after his training in a monastery and having gone into his cell, he must die through contemplation in silence, and through the other labours of his body, and through striving against the passions, and through conflict with devils.

Then through the tranquility of mind (which he will acquire) in silent contemplation, he will remember his sins, and when he learns to hate his passions, and has petitioned for the remission of his sins, and has suppressed his thoughts, and has become constant in pure prayer, and has cleansed his heart from abhorrent thoughts, then shall he be worthy to see in his heart, even as in a polished mirror, the light of the revelation of our Lord (shining) upon it, even as the Fathers say.

"Well, then, did that holy man say to those brethren, 'Visit the sick, reconcile the men of wrath,' for he who cultivates spiritual excellences in the world cannot, by reason of the commotion of the affairs thereof, see his sins; but if he continues in silent contemplation and prayer he shall see God."

Το ιδανικό της Αγιότητος

Όταν σε μερικούς νέους κάνεις λόγο για το ιδανικό της αγιότητος, βλέπεις να σχηματίζεται στο πρόσωπό τους ένα συναίσθημα δυσάρεστο και έχεις την εντύπωση ότι τους ρίχνεις στην πλάτη κρύο νερό. Τους βλέπεις να μαζεύωνται στον εαυτό τους και να λένε: «Μα άγιος θα γίνω τώρα; Άφησε με σε παρακαλώ. Δεν είναι αυτά τα πράγματα για τη σημερινή εποχή!»
Δεν ξέρω όμως αν αυτοί που μιλούν μ’αυτό τον τρόπο, έκαναν ποτέ τον κόπο να σκεφτούν τι είναι η αγιότητα και ποιούς ονομάζουμε αγίους.
Θέλω λοιπόν παιδί μου, σ’εσένα που έχεις καλή διάθεση να σου εξηγήσω τα πράγματα αυτά, ώστε να αποκτήσεις ιδέες ξεκαθαρισμένες.

Αγιότητα λοιπόν είναι, το κεφάλι το υψωμένο πάντοτε στον Ουρανό. Η αγιότητα δεν μας ζητά ν’απαρνηθούμε τον κόσμο. Μας ζητά να νικήσουμε τον κόσμο. Αγιότητα είναι η εκτίμηση των πραγμάτων του κόσμου σύμφωνα με την αξία τους την πραγματική. Αγιότητα είναι ο ηρωϊσμός της ψυχικής ελευθερίας. Αγιότητα δεν είναι θλίψη, κατσούφιασμα, τεμπελιά. Δεν είναι κατάπνιξη των ευγενικών τάσεων της φύσεώς σου.

Τι είναι λοιπόν άγιος;
Άγιος σ’όλη τη σημασία της λέξεως είναι ο ήρωας. Είναι ο ηρωϊκός νικητής του εαυτού του. Είναι το πρόσωπο που μας δείχνει πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ανθρώπινης θελήσεως. Είναι εκείνος που έχει χαλύβδινη πίστη στον υψηλό του προορισμό. Είναι το πρότυπο και η πηγή της ηθικής ακτινοβολίας που φωτίζει και παραδειγματίζει τις ανθρώπινες γενεές. Είναι εκείνος που με το δικό του ακτινοβόλο παράδειγμα, δυναμώνει και ισχυροποιεί όλες τις ευγενικές τάσεις που υπάρχουν μέσα στην ψυχή μας. Είναι αυτός που δεν διστάζει μπροστά στις πιο τολμηρές έστω αποφάσεις.
Με δυο λόγια, άγιος είναι εκείνος που κάνει τον εαυτό του εικόνα και αντίγραφο του Ιησού. Τώρα λοιπόν τι λες παιδί μου; Δεν θα’θελες να γίνεις ήρωας;

Ίσως μου πεις ότι αυτό που σου ζητώ είναι πολύ μεγάλο και δύσκολο, για τη σημερινή μάλιστα εποχή. Θέλεις να δεχτώ τη γνώμη σου; Έστω. Μη ξεχνάς όμως ότι το ιδανικό, το τέλειο δεν είναι μόνο για να το φτάσουμε, αλλά και για να αγωνιζώμαστε να το φτάσουμε. Όταν έχεις μπροστά σου ένα ευγενικό σκοπό, όσο τον επιδιώκεις, τόσο καλύτερος γίνεσαι εσύ ο ίδιος, έστω κι’αν δεν τον φτάσεις τελείως.

Θυμάσαι την ιστορία του μικρού παιδιού που ήθελε να φτάσει το ουράνιο τόξο; Έτρεξε, κόπιασε, σκαρφάλωσε, και υποχρεώθηκε τελικά να παραδεχτεί ότι ποτέ δεν θα το έφτανε. Ο κόπος του όμως δεν πήγε χαμένος. Η προσπάθειά του αυτή, το έφερε στην κορυφή ενός ψηλού βουνού, απ’όπου απολάμβανε ευχαριστημένο την ολοκάθαρη ατμόσφαιρα.
Έτσι και η προσπάθεια να γίνεις άγιος θα σε οδηγήσει στις πιο ψηλές κορυφές της πνευματικής ζωής και θα σου χαρίσει χαρές άρρητες. Πριν από σένα έχουν άπειροι άλλοι ανεβεί. Το παράδειγμά τους ακριβώς αυτό αποδεικνύει ότι όχι απλώς πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο του Χριστού, αλλά και ότι δεν είναι αδύνατον, όπως λένε μερικοί, να τον ακολουθήσουμε, όποιο επάγγελμα κι’αν διαλέξουμε μ’ότι κιαν ασχοληθούμε στη ζωή μας.

Σου προβάλλω παιδί μου, σαν παράδειγμα προς μίμηση τους αγίους. Πρέπει όμως να σου πω ότι στη ζωή των αγίων υπάρχουν μερικές θαυμαστές πράγματι λεπτομέρειες, τις οποίες όμως δεν είσαι υποχρεωμένος να μιμηθείς. Υπήρξαν π.χ αγίοι που υπέβαλαν τον εαυτό τους σε ασκήσεις υπερβολικά αυστηρές, όπως η μαστίγωση ή άλλοι σκληροί κανόνες. Δεν σου λέω να μιμηθείς αυτές τις λεπτομέρειες. Εκείνο που θέλω να μιμηθείς είναι το αγνό και καθαρό πνεύμα που τους παρακινούσε στη ζωή και τις πράξεις τους. Θέλω να αποκτήσεις την χαλύβδινη θέλησή τους∙ την ανυπέβλητη δύναμη της αυταπαρνήσεώς τους.

Συχνά διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι στήθηκε ή πρόκειται να στηθεί ο ανδριάς κάποιου σπουδαίου στρατηγού ή πολιτικού ή καλλιτέχνου. Οι άνθρωποι έχουν ριζωμένη μέσα τους την τάση να τιμούν τους μεγάλους και τους σπουδαίους. Και αξίζουν πράγματι της τιμής όσοι προσφέρουν κάτι στην Πατρίδα τους. Μεγαλύτερη όμως τιμή αξίζουν οι ήρωες εκείνοι της ζωής, που μόρφωσαν μεσ’την ψυχή τους την εικόνα του Θεού και έγιναν με το ακτινοβόλο παράδειγμά τους τα αιώνια πρότυπα της ηθικής ομορφιάς και του ψυχικού μεγαλείου.

Τους μεγάλους άνδρες αρκεί πράγματι να τους τιμούμε. Τους αγίους δεν είναι αρκετό μόνο αυτό. Χρειάζεται και η προσπάθεια να τους μιμηθούμε.
Τώρα παιδί μου, που αντίκρυσες το πραγματικό νόημα της αγιότητος δεν θα’θελες κι’εσύ να πλησιάσεις στην πανένδοξη αυτή κορυφή;

300 thousands of people venerated the Belt of the Holy Virgin

27 October 2011, 15:08

Not less than 300 thsd people venerated the Belt of the Holy Virgin in St.Petersburg

Moscow, October 27, Interfax - 300 thousands of people venerated the Belt of the Holy Virgin when the shrine stayed in St.Petersburg, head of Andrew the First-Called Foundation press service Alexander Gatilin said.

"No one expected such a flow of believers... People stand in lines for 10-15 hours to kiss the Belt just for one second, to pray, to ask the Holy Virgin about something. They spent these ten hours in cold," he said in his interview with the Vechernyay Moskva daily on Thursday.

H ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ


Δύσκολες στιγμὲς ζεῖ τὸν τελεταῖο καιρὸ ὁ Ἑλληνικὸς λαός.
Ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει  δημιουργήσει δυσκολίες διαβιώσεως
καὶ ἀνασφάλειες. Βέβαια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως προηγεῖται ἡ
ἠθικὴ κρίση καὶ μὲ ἕνα λόγο ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεόν.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι ἡ μόνη λύση εἶναι ἡ μετάνοια.
Σὲ αὐτὸ βοηθοῦν καὶ οἱ προφητεῖες. Τί εἶπαν οἱ φωτισμένοι πατέρες
τῆς Ἐκκλησίας μας γιʼ  αὐτὴν τὴν κρίση; Κατʼ ἀρχὴν προφητεία
σημαίνει ἡ πρόβλεψη γεγονότων, ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν, ἡ ὁποία
προέρχεται ἀπὸ θεία ἔμπνευση. Συνήθως οἱ προφητεῖες ἀναφέρονται
σὲ κάποια χρονικὴ στιγμή, ἀλλὰ δὲν τὴν ὁρίζουν. Ποτὲ δὲν
εἶπαν οἱ Πατέρες μας ὅτι αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ συμβῆ τὸ τάδε ἔτος.
Καὶ αὐτὸ εἶναι  λογικὸ, διότι ἐὰν μάθαινε κόσμος ὅτι τὴν τάδε χρονικὴ
στιγμὴ θὰ συμβῆ αὐτὸ τὸ  κακό, θὰ πάθαινε πανικό, ποὺ εἶναι ἀποτέλεσμα
τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Ὅμως πολλὲς φορὲς εὕρισκαν τρόπο καὶ ὥριζαν
τὸν χρόνο μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Π.χ. ὅταν ὁ  Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς
ἐπισκέφθηκε τὸ Βασιλικὸ πρώην Τσαραπλανᾶ, τὸν ρώτησαν
οἱ κάτοικοι: «Πότε θὰ ἔλ θη τὸ ποθούμενον;». Ὁ Ἅγιος ἐπῆρε ἕνα
ξύλο (παλούκι) καὶ τὸ ἔβαλε στὴν τρύπα (σχηματιὰ) ἑνὸς δένδρου, ποὺ
ἦταν δίπλα του καὶ συγχρόνως τοὺς ἀπάντησε: «Τότε θὰ ʻρθῆ τὸ ποθούμενον
ἅμα κλείσει τὸ δένδρον καὶ θὰ κλεισθῆ μέσα τό παλούκι». Πράγματι τὸ
δένδρο ἐμεγάλωσε, ἐχόνδρυνε καὶ ἔκλεισε τὸ 1913, ποὺ ἔγινε
ἀπελευθέρωση τῶν Τσαραπλανῶν καὶ τῆς Ἠπείρου. Καὶ σὲ ἄλλη
προφητεία ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς στὸ χωριὸ Τσιράκι (σήμερα Ἅγιος Κοσμᾶς)
Γρεβενῶν  εἶπε: «Ὅταν θὰ πέση κλῶνος (ποὺ εἶναι στημένος Σταυρός),
θὰ γίνη μεγάλο κακό, ποὺ θὰ ἔλθη ἀπὸ τὸ μέρος ὅπου θὰ δείξη κλῶνος
καὶ ὅταν θὰ πέση τὸ δένδρον, θὰ γίνη ἕνα μεγαλύτερον κακόν». Πράγματι τὸ
1940 ἔπεσε ὁ κλῶνος καὶ ὁ Σταυρὸς πρὸς τὸ μέρος τῆς Ἀλβανίας ἀπʼ
ὅπου ἐπετέθησαν οἱ Ἰταλοὶ καὶ τὸ 1947 ἔπεσε τὸ δένδρο
καὶ μετὰ περιοχὴ κατεστράφη ἐντελῶς ἀπὸ τὸν συμμοριτοπόλεμον.
Πολλῶν προφητειῶν βλέπουμε τὴν πραγματοποίησί τους ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ
γεγονότα. Π.χ. ἔλεγε: «Θὰ ῾ρθῆ καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ ὁμιλοῦν ἀπὸ ἕνα
μακρυνὸ μέρος σὲ ἄλλο, σὰν νὰ ʻναὶ σὲ πλαγινὰ δωμάτια, π.χ. ἀπὸ
τὴν Πόλι στὴ Ρωσία». Φυσικὰ ἐννοεῖ τὸ τηλέφωνο. «Θὰ δῆτε στὸν κάμπο
ἁμάξι χωρὶς ἄλογα νὰ τρέχη γρηγορώτερα ἀπὸ τὸν λαγό». Ἐννοεῖ τὸ αὐτοκίνητο.
Ἢ «Θὰ δῆτε νὰ πετᾶνε ἄνθρωποι στὸν οὐρανὸ σὰν μαυροπούλια καὶ νὰ
ρίχνουν φωτιὰ στὸν κόσμο». Ἐννοεῖ τὰ ἀεροπλάνα μὲ τὶς βόμβες.
Ἢ «Τὸ κακὸ θὰ ἔλθη ἀπὸ τοὺς διαβασμένους». Ἢ «Θὰ ἔρθη καιρὸς
ποὺ οἱ Ρωμιοὶ θὰ τρώγωνται ἀναμεταξύ τους. Ἐγὼ συστήνω ὁμόνοιαν, ἀγάπη».
Ἐννοεῖ τοὺς ἐμφυλίους πολέμους. Ἢ «Θὰ ʻρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ διευθύνουν
τὸν κόσμον τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα». Ἐννοεῖ τὰ ἄψυχα καὶ κυρίως τήν τηλεόρασι,
ποὺ διευθύνει κι ἐπηρεάζει  τόσο πολὺ κόσμο. Ἢ «Θὰ βάλουν φόρο στὶς
κότες καὶ στὰ παράθυρα». Μήπως εἶναι αὐτὴ ἡ ἐποχή; Ὑπάρχουν ὅμως
προφητεῖες ποὺ δὲν ἔχουν πραγματοποιηθῆ οὔτε γνωρίζουμε τὸν χρόνο
πραγματοποιήσεως. Π.χ. «Ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸ χιλιάρμενο στὰ  ἑλληνικὰ νερά,
τότε θὰ λυθῆ τὸ ζήτημα τῆς Πόλης». Ἢ «στὴν Πόλη θὰ χυθῆ αἷμα ποὺ
τριχρονιάτικο δαμάλι θὰ πλέξη(=πλεύση)». Ἤ «Καλότυχος ὅποιος ζήσει
μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο. Θὰ τρώγη μὲ ἀσημένιο κουτάλι…».
Ἢ «Οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν ἀλλὰ θὰ ξανάρθουν πάλι καὶ θὰ φτάσουν ἕως
τὰ Ἑξαμίλια.  Στὸ τέλος θὰ τοὺς διώξουν εἰς τὴν Κόκκινη Μηλιά. Ἀπὸ τοὺς
Τούρκους τὸ ἕνα τρίτο θὰ  σκοτωθῆ, τὸ ἄλλο τρίτο θὰ βαπτισθῆ καὶ μονάχα
τὸ ἕνα τρίτο θὰ πάη στὴν Κόκκινη Μηλιά». Ἢ «Οἱ ἄνθρωποι θὰ μείνουν
πτωχοὶ, γιατί δὲν θὰ ἔχουν ἀγάπη στὰ δένδρα». Ἢ «Θὰ ʻναι ὄγδοος αἰώνας
ποὺ θὰ γίνουν αὐτά». Ὅταν λέγη ὄγδοος αἰώνας ἐννοεῖ τὴν  8η χιλιετηρίδα
ἀπὸ κτίσεως τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι λοιπὸν σωστὸ νὰ ἑρμηνεύουμε μία
προφητεία τὸ πότε θὰ πραγματοποιηθῆ, διότι αὐτὰ εἶναι ἔργα τῆς χάριτος
τοῦ Θεοῦ καὶ  ὄχι τῆς λογικῆς τοῦ ἀνθρώπου. Πολλὲς φορές, κυρίως στὰ
400 χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ἑρμήνευαν χρονικῶς τὶς προφητεῖες τῶν Πατέρων
ὅτι τώρα εἶναι καιρὸς διὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος, ξεσήκωναν
τὸν λαὸ καὶ ἔκαμαν ἐπαναστάσεις, οἱ ὁποῖες ὅμως ἐπνίγοντο στὸ αἷμα.
Ἔχει πληρώσει ἀκριβὰ Ἑλληνικὸς λαὸς λάθη ἑρμηνείας προφητειῶν.
Ἅγ. Κοσμᾶς, ὅπως καὶ ἄλλοι Ἅγιοί μας ἔχουν εἰπῆ πολλὲς προφητεῖες,
ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μᾶς ἐνισχύσουν στὴν πίστι καὶ νὰ
μετανοοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, διότι ὅλα τά κακὰ εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν
ἁμαρτιῶν μας. Πρέπει νὰ διαβάζουμε τὶς προφητεῖες τῶν Ἁγίων μας, ὅπως
τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ  Αἰτωλοῦ, ποὺ εἶναι τόσο ὡραῖα γραμμένες στὸν βίο
τοῦ Ἁγίου, ποὺ ἔχει γράψει μακαριστὸς π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
(ἐκδόσεις Ὀρθοδόξου Τύπου) καὶ θὰ ὠφεληθοῦμε πολύ. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς
τὶς προφητεῖες τὶς προέλεγε στὰ κηρύγματά του, γιὰ νὰ τὶς ἔχουν ὑπʼ ὄψιν
τους οἱ Ἕλληνες καὶ νὰ μείνουν σταθεροὶ στὴν πίστι τῶν πατέρων τους.
Μάλιστα ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, μαζὶ μὲ τὸ βιβλίον
«Οἰ κουμενισμὸς χωρὶς μάσκα» θεωροῦνται τὰ καλύτερα βιβλία
ἀπὸ τὰ 300 περίπου ποὺ ἔχει συγγράψει.

"Ορθόδοξος Τύπος"

Αγίου ΙΣΑΑΚ του Σύρου

Κατάκρινε, για τις θλίψεις σου, τον εαυτό σου και μην απελπίζεσαι


Να είσαι έτοιμος να δεχθείς κάθε περιφρόνηση και κάθε προσβολή, και χλευασμό και κατηγορία, από όλους, ακόμη και απ΄ αυτούς πού δε θα το περίμενες. Να θεωρήσεις τον εαυτό σου πραγματικά άξιο να τα πάθει, και να τα δεχθείς όλα με ευγνωμοσύνη και χαρά, και να υπομείνεις κάθε κόπο και θλίψη και κίνδυνο, που έρχεται από τους δαίμονες, διότι έπραξες τα θελήματά τους με ευχαρίστηση. Και να υποφέρεις με γενναιότητα κάθε στέρηση των αναγκαίων, και τα δυσάρεστα φυσικά φαινόμενα, και τις πίκρες της ζωής. Να υπομείνεις, έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό, ακόμη και τη στέρηση της αναγκαίας τροφής σου, που σε λίγες ώρες θα γίνει κοπριά. Και όλα αυτά να τα δεχθείς με τη θέλησή σου, έχοντας την ελπίδα σου στο Θεό και μη περιμένοντας από κανέναν άλλον τη λύτρωση ή την παρηγοριά, γιατί η όποια βοήθεια εκ μέρους των ανθρώπων δίνεται ύστερα από φώτιση και καθοδήγηση του Θεού. Άφησε λοιπόν τη φροντίδα σου στο Θεό, και σε όλες τις δυσκολίες σου κατάκρινε τον εαυτό σου, ότι εσύ ο ίδιος είσαι ο αίτιος για όλα, διότι έφαγες από τον καρπό του απαγορευμένου δέντρου, και απέκτησες διάφορα πάθη. Δέξου τώρα με ευχαρίστηση τις πίκρες, για να σε ταράξουν λιγάκι από τη νωθρότητά σου, και ύστερα να γλυκαθείς με τη χάρη του Θεού.